Vermiste kleuter (3) overleeft twee dagen in barre omstandigheden in bossen van Montana

Webb verdween vrijdagnamiddag nadat hij met de hond in zijn tuin in Troy aan het spelen was. Pas twee uur later werd de politie verwittigd. Zijn familie was hem volop aan het zoeken, waardoor het uiteindelijk de buurman was die het telefoontje pleegde.

De omstandigheden van zijn verdwijning waren bijzonder verontrustend. De omgeving bestond uit hoge bomen en dichte struiken, met poema’s of beren die plots konden opduiken. ‘s Nachts daalde de temperatuur tot vijf graden. De regen- en onweersbuien zorgden er bovendien voor dat de zichtbaarheid tot bijna nul herleid werd.

Alles werd dan ook uit de kast getrokken om de jongen te vinden: vrijwilligers kamden de buurt uit, ook helikopters, drones en speurhonden werden ingezet. Buurtbewoners kregen een bericht met het dringende advies om hun terrein extra grondig te inspecteren.

Zondag volgde dan verlossend nieuws: Ryker was levend en wel opgedoken op ruim drie kilometer van de plek waar hij verdwenen was. “Een gezin was voor de zekerheid een kijkje gaan nemen in hun blokhut. En jawel, daar hoorden ze plots een stem”, aldus sheriff Darren Short.

De peuter had uiteraard honger en dorst, maar verkeerde gelukkig wel in relatief goede gezondheid. “Hij had enorm veel schrik”, ging Short verder. “Uit de antwoorden op mijn vragen kon ik afleiden dat hij in z’n eentje vertrokken was voor een lange wandeling. Onderweg is hij dan moe geworden. Toen ik duidelijk maakte dat hij weer herenigd zou worden met zijn ouders leefde hij helemaal op.”

Na een kort medisch onderzoek in het ziekenhuis bekomt Ryker nu thuis van zijn avontuur. De politie wil nog wel weten waarom het twee uur duurde vooraleer er alarm geslagen werd. “Waarom werd hij niet beter in de gaten gehouden? Dat willen we zeker nog uitklaren.”

De jongen bleek ook zelf aanwijzingen achtergelaten te hebben. “Hij is zeer geïnteresseerd in beestjes en insecten. We stelden vast dat er heel recent enkele stenen omgedraaid waren op een pad dat achteraan zijn woning liep. Zo wisten we tenminste in welke richting we moesten zoeken”, besluit Short.