Het bibberen kan weer even stoppen: Duivelse defensie blijft dit keer (quasi) overeind, Dendoncker depanneert opnieuw met verve

Eén schot op doel, meer kreeg Polen niet. Ze scoorden er wel uit. 

Hij wijzigt zelden, Roberto Martínez, maar nu achtte zelfs hij het nodig. Boyata verdween naar de bank. Alderweireld een plaatsje naar het midden. En Leander Dendoncker verscheen een uur voor aftrap op het wedstrijdblad. De surprise van de chef.

Daar depanneerde hij al wel vaker bij de nationale ploeg. Niet bij Wolverhampton, daar ziet coach Bruno Lage hem dit seizoen liefst als centraalste middenvelder. Loper, kilometers vreten. Ooit liep hij eens 13,21 kilometer op een match, tegen Brighton. Een record dat seizoen in de Premier League. “Die jongen kan werken, die jongen kan lopen”, zei zijn toenmalige trainer Nuno.

Als jong mannetje zag Dendoncker zichzelf zelfs liever nog een paar rangen hoger. Op de positie van Michy Batshuayi zelfs. “Als je jong bent, wil elk kind een spits worden. Je denkt niet aan verdedigen. Al wat je wil doen, is doelpunten maken. Zoals Shearer, Henry en Bergkamp. Hen probeer je te imiteren, thuis, op het veld of op school.” Alleen Vertonghen bleef dus staan. Die wijkt voor niets of niemand. Z’n maatje kwam wat dichter bij hem spelen, broederlijk naast elkaar zoals in hun Tottenham-jaren. Voor Alderweireld misschien wel z’n beste positie.

Dendoncker begon ook aardig aan de match. Won z’n duels, zelfs Lewandowski zette hij eventjes weg. Hij vroeg ballen, speelde zuiver in. Alleen het inschuiven liet hij wat na. Als zelfs hij z'n kilometers niet meer maakt... Soit, het stond dicht. Tot minuut 28. Een van de beste spitsen ter wereld laat je niet ongestraft lopen, zelfs niet als je denkt dat hij meters buitenspel loopt. Er zou maar eens een ploegmaat (lees: Carrasco) moeten blijven hangen. 0-1, Lewandowski. Dodelijk efficiënt, want verder kreeg die geen kansen.

De verdediging kreeg er weer (even) van langs. Hoe je het ook draait of keert, Carrasco is geen verdediger. Dendoncker is een middenvelder. Daar zit je dan op de bank, Faes, Theate of Boyata zijnde. VTM-analist Timmy Simons wees er tijdens de rust op dat de Duivels geen echte leider meer hebben. Geen Vincent Kompany. Hazard is niet de aanvoerder die staat te brullen. De blik staat dan op Vertonghen en Alderweireld, de mannen met ervaring. Zij moeten de communicatie met het middenveld verzorgen. Zorgen dat de laatste lijn juist staat, zoals bij die tegengoal. Tegen toplanden kan één foutje genoeg zijn.

Ere wie ere toekomt: op dat ene (belangrijke) moment van onoplettendheid na stond het defensief goed. Een beer als Lewandowski vang je op met kracht, meer dan met snelheid. Dat moet je die drie niet leren. Op hoekschop kopte Dendoncker bijna de 2-1 binnen, vooraleer Kevin De Bruyne die wel binnen schoot. Vertonghen deed er zelfs een ‘Zidannetje’ bovenop. Alderweireld hield het centraal zonder veel foutjes dicht. 

En toen dit stuk bijna ter perse ging, poeierde Dendoncker alsnog de 5-1 (!) binnen. Alstublieft.

Het bibberen na Nederland mag weer even stoppen.