Van Aert benadrukt dat hij niet aan eindwinst in Dauphiné denkt: “Die minuut raak ik zaterdag vanzelf wel kwijt”

Het Critérium du Dauphiné is niet voor zenuwlijders. Zie rit twee, waar de vluchters net uit de greep van het peloton bleven en Vuillermoz won. Of dinsdag, rit drie, waar David Gaudu onverhoopt naar de zege dook, onder de armen van de verbijsterde Wout van Aert door. Woensdag: twee seconden die beslisten over winst voor Ganna en verlies voor Van Aert in de tijdrit. En gisteren opnieuw. Vier vluchters, onder wie Jan Bakelants, werden pas honderd meter voor de streep ingehaald. In de sprint scheelde het vervolgens maar een half wiel. Gelukkig voor hem pakte, na drie frustrerende dagen, Van Aert dit keer wél de ritzege.

Dat was andere lichaamstaal van Van Aert, nadat hij zich ervan had vergewist dat hij wel degelijk degene was die won. De handen bleven op het stuur, Van Aert keek vragend naar de Belg Jordi Meeus links van hem, die een geweldige sprint had gereden en tweede werd. “Ik had niet het gevoel dat Wout sneller was, zijn timing was beter”, zei Meeus, die het geen schande vond om te verliezen van een renner die de massasprint wint op de Champs-Élysées. Meeus feliciteerde Van Aert en dan schreeuwde Van Aert het uit. Gewonnen! Geen gevloek, er werd geen fiets mishandeld en hij moest zichzelf ook niet onder de zelfkritiek begraven. Achter het podium, tussen de vele plichtplegingen door, beloofde Van Aert dat er donderdagavond goed zou worden gevierd.

Lees verder onder de kader

En neen, hij zal zich ook niet kwellen met de vraag of hij dan toch niet al vijf overwinningen had kunnen hebben in deze Dauphiné. “Zo werkt dat niet. Had ik maandag de tweede rit gewonnen, of dinsdag de derde, dan was ik ook met een andere ingesteldheid aan de tijdrit begonnen. Ik kan wel proberen terugkijken, maar op WorldTour-niveau is niets vanzelfsprekend. Alles moet top zijn. Het is al heel bijzonder dat ik elke dag vooraan eindig.” Elke dag in de Dauphiné en bij uitbreiding al een heel seizoen. Van Aert heeft negentien koersdagen dit seizoen, hij won vijf keer en stond veertien keer op het podium. “Als ik race, geef ik alles voor mezelf en voor het team. Dat is hoe ik ben. Wanneer ik zoals nu uit een hoogtestage van drie weken op de Sierra Nevada kom, wil ik elke kans in de Dauphiné grijpen.”

De cijfers zijn indrukwekkend, maar ze misleiden ook, zegt Van Aert. “Zondagavond zullen de statistieken anders zijn. En na de Tour helemaal.” Zaterdag (Galibier en Col de Croix de Fer) en zondag (aankomst op Plateau de Solaison) gaat het naar het hooggebergte. “Dat is geen spek voor mijn bek”, zegt de man die vorig jaar de Tourrit over de Mont Ventoux won. Van Aert is leider in het Critérium du Dauphiné met 1:03 voor op de Italiaan Cattaneo en 1:06 op zijn ploegmaat Roglic. “Die minuut speel ik vanzelf wel kwijt. Dat is niet zoals de Mont Ventoux waar ik aan de voet vijf minuten voor had en op de top nog één.”

Jan Bakelants maakte in de vijfde rit van de Dauphiné deel uit van de vlucht van de dag. “Ik had deze rit vooraf aangestipt, maar met de tegenwind in de finale leek het een kansloze missie. Aanvankelijk geloofde ik zelfs niet in een eventuele goede afloop”, zegt de renner van Intermarché-Wanty Gobert, die in totaal 130 kilometer in de aanval reed en met de streep in zicht werd voorbijgesneld door zijn goeie vriend Wout van Aert. “Het scheelde echt niet veel. Het was nog minder dan honderd meter toen Wout ons voorbij reed. In de finale voelde ik mij ook sterk. Bergop was ik zeker de betere.” 

Geen tweede ritzege in de Dauphiné voor Bakelants, die in 2014 een rit won en zich daarmee in de Tour-ploeg van Quick.Step knokte. Hij hoopt met deze aanval op hetzelfde effect. “De Tour is verre van zeker voor mij”, zegt Bakelants, die wel deel uitmaakt van de voorselectie van twaalf renners, maar omdat de Waalse ploeg vol de kaart van sprinter Alexander Kristoff trekt, is er weinig plaats voor vrijbuiters. “Ik hoop dat ik vandaag mijn kandidatuur voor de Tour kracht heb bijgezet. Ik vind ook dat ik mijn plek in de Tour-ploeg verdien. Voor een Belgische ploeg is het toch belangrijk dat er enkele Belgen mee gaan naar de Tour.”

De 36-jarige Bakelants is bezig aan zijn vijftiende seizoen bij de profs. Hij hoopt er volgend jaar nog een zestiende jaargang aan toe te voegen. “Ik ben nog niet klaar om te stoppen. Ik voel mij goed en kan nog mee op dit niveau. De klassiekers gingen grotendeels de mist in door een ziekte in de Ronde van Catalonië, maar als je aan Quinten Hermans vraagt welke ploegmaat hem goed heeft geholpen in Luik-Bastenaken-Luik, waar hij tweede werd, dan zal hij zeker mijn naam zeggen. Ik hoop dat mijn ploeg dat ook gezien heeft”, aldus Bakelants.