Jan Bakelants moest in Chaintré tevreden zijn met een negende plaats en een eervolle vermelding als smaakmaker van de vijfde etappe. Over zijn benen kon hij tevreden zijn, over het muntje dat aan de verkeerde kant viel, niet. Bakelants stak zijn hand uit naar een klinkende zege, maar werd in de laatste honderd meter gegrepen door het peloton waarvan zijn trainingsmakker Wout van Aert de sprint won.

“Als ik hier in mijn nadagen had gewonnen, dan spreken we van een grote carrière”, zei de man die in 2013 een Tourrit won en de gele trui droeg. “Er zijn niet veel renners die kunnen zeggen dat ze een rit gewonnen hebben in de Dauphiné en dan was het mijn tweede geweest na die in 2014. Maar ik kan me niets verwijten. Ik wist dat het vandaag moest gebeuren, want morgen is het op papier makkelijker om het tot een sprint te laten komen, de twee bergritten zijn te hoog gegrepen.”

“We hadden de wind tegen en met nog een goeie minuut voorsprong geloofde ik er zelf niet meer in, maar Benjamin Thomas begon bergaf vol gas te rijden. Ik bouwde wat reserve in, want er lag veel vuiligheid op de weg. Ik zat op een paar lengten, maar bergop reed ik heel makkelijk. Ik was nog lucide in de slotkilometers en voelde dat er nog wat op zat. Ik begrijp Thomas niet goed. Hij zat dertig kilometer in het wiel en op het einde nam hij toch over. Hij passeerde, maar stopte direct, terwijl hij had moeten doorrijden. Hij verraste me op 400 meter, maar op zich was dat niet slecht aangezien ik niet de meest explosieve ben. Ik ving hem goed op, ging erover, maar op dat moment ging het peloton over mij.”

“Als je het materiaaltechnisch goed kunt kaderen, reed ik gisteren ook een goede tijdrit (Bakelants werd 43ste op 2’34” van Ganna, red.). Vandaag voelde ik me heel sterk. Ik pakte de punten voor de eerste bergprijs terwijl de groep nog niet gevormd was. De overwinning had de kroon op het werk kunnen zijn.”

Bakelants heeft de goede vorm te pakken, maar is nog niet zeker van een Tourselectie. Hij wil zelf graag gaan. Ploegleider Hilaire Van der Schueren grapte in Chaintré dat Bakelants zeker was geweest van de Tour als hij had gewonnen. “De Tour is verre van zeker, maar ik hoop dat ik mijn kandidatuur kracht heb bijgezet”, zei Bakelants vol zelfvertrouwen. “Het doet me denken aan 2014, toen ik bij Quick Step niet de eerste keus was voor de Tour, maar men na mijn zege in de Dauphiné niet meer om me heen kon. Ik denk dat ik erbij moet zijn. We zijn een Belgische ploeg en een beetje chauvinisme mag.”

Graag nog langer koersen

Ook over zijn toekomst na dit seizoen tast Bakelants in het duister. “Ik hoop dat het niet mijn laatste jaar is, maar als dat zo zou zijn, dan is het geen uitboljaar. In Catalonië was ik heel goed, maar toen ben ik grieperig geworden en daardoor zijn de klassiekers in het honderd gelopen. In de Waalse Pijl kwam ik er door. Ik heb er vooruit gereden, daar moet je goede benen voor hebben. Ik had goede hoop voor Luik-Bastenaken-Luik en was op de afspraak tot die grote valpartij. Maar als je aan Quinten Hermans vraagt wie een belangrijk aandeel had in zijn tweede plaats, zal hij mij noemen. Ik hoop dat de ploeg dat ook ziet. En als zij het niet zien, dat andere ploegen het zien.”