Kustreddingsdienst IKWV viert 40ste verjaardag: "De veiligheid op het strand is veel verbeterd"
De intercommunale Kustreddingsdienst IKWV, die het materiaal en de opleiding regelt voor de strandredders, viert vanavond haar veertigste verjaardag in De Panne. Redders en oud-redders komen samen om te klinken en herinneringen op te halen. Ook Marc Muyle, de vroegere hoofredder van Middelkerke zal er bij zijn.Â
Marc Muyle begon zijn carrière als redder in 1975, een paar jaar dus voor er van IKWV sprake was. "Er waren wel degelijk al redders", zegt Marc, "alleen was alles nog niet zo goed georganiseerd. Het waren de gemeenten zelf die de redders in dienst namen en keken voor materiaal en signalisatie. Dat maakte onder meer dat de redders in iedere gemeente een ander uniform hadden. Zelf droeg ik een lange witte broek en dan een trui van de gemeente Middelkerke met het woord "redder" op de rug."
Als er een kind verloren loopt of er is een drenkeling, dan is er nu een duidelijke procedure die overal gelijk is.
De komst van IKWV heeft de veiligheid op het strand veel verbeterd. "Er is minstens al meer duidelijkheid dan vroeger", zegt Marc. "Waar je ook komt aan zee, alles is gelijk: de waarschuwingsborden, de regels, de uniforms. Dat is gemakkelijk voor de badgasten. Maar ook voor de redders is alles meer gestandardiseerd. Als er bijvoorbeeld een kind verloren loopt of er is een drenkeling, dan is er een vaste procedure. Daar wordt tijdens gezamenlijke oefeningen op gewerkt. Als er vroeger iets gebeurde, deed iedereen wel zijn best, maar het was meer improviseren en kijken waar je uitkwam. Een groot verschil is ook dat de verschillende reddingsposten veel beter met elkaar in contact staan, binnen maar ook buiten de gemeente. Er zijn afspraken om elkaar te helpen bij ernstige incidenten en als het nodig is kunnen ze andere hulpdiensten inschakkelen, zoals de politie, de brandweer, de zeereddingsdiensten en de reddingshelikopter."
Eens redder, altijd redder
De bijeenkomst vanavond is iets waar Marc ontzettend naar uitkijkt. "Eens redder, altijd redder", lacht hij. "Ik ben na 30 jaar dienst op pensioen gegaan, maar kan het nog altijd niet laten om elke dag naar de zee te gaan kijken. In de zomer ga ik zelfs langs om te kijken hoe het met de dienst zit. Niet om mij te moeien hoor, maar uit nieuwsgierigheid, om mee te zijn. De band die er is onder de redders aan zee, je kan dat moeilijk omschrijven. De groep redders was zowat mijn tweede familie. Het wordt dus zeker een mooie avond!"
