Voor Jo, Kenneth en Wim is Vaderdag geen hol begrip. Samen zijn ze goed voor zeventien kinderen. Elk wassen ze dat varkentje op hun manier. Jo was niet de meest aanwezige vader voor zijn eerste vier zonen, voor zijn jongste drie wel. De dood van zijn broer deed hem het licht zien. Kenneth beschouwt zijn zes kinderen dan weer als zijn favoriete en enige hobby. En alleenstaande vader Wim gelooft als “luie perfectionist” in een strenge en tegelijk avontuurlijke opvoeding van zijn viertal. Drie papa’s, een veelvoud aan kinderen.