“Of ik nu gerustgesteld ben? Vraag me dat morgen nog eens want de dag erna voel ik m’n rug het meest”: olympisch kampioene Nafi Thiam houdt goed gevoel over aan test in Leiden

Het voorjaar bracht voor Nafi Thiam niet de gemoedsrust waar ze op had gehoopt. Weer speelde haar rug op, weer doken de twijfels op - zou ze het WK wel halen? Tussen de oren stormde het bij de olympische kampioene, net als op de Spelen. Of het WK in Eugene in juli net zo’n happy end zal kennen als Tokio 2020, dat is voorlopig een open vraag.

Na een kleine break begon Thiam weer te trainen. Net als vorig jaar besliste ze om geen heptatlon in haar programma op te nemen, maar om zich te testen op individuele competities. Te beginnen met loopnummers, die minder belastend zijn voor de rug: een 100m horden in Lokeren, een 200m in Oordegem. De resultaten stemden haar tevreden.

Op de Gouden Spike in Leiden plande ze de eerste echte lakmoesproef: verspringen. En dat zorgde toch wel voor wat stress bij de 27-jarige Naamse. “Ik zat gisteren met negatieve gedachten,” vertelde ze. “Niet voor het eerst. Ik heb geprobeerd om die twijfels en angsten, die in m’n hoofd spookten, van me af te zetten. Ik voelde me gewoon niet supergoed. Wat niet zo raar is want ik heb er een zware trainingsweek op zitten. Tijdens het opwarmen voor de 100m horden wist ik al: het gaat een lastige dag worden. Soms heb je de benen en soms heb je ze niet.”

Het resultaat was ernaar: 13.66, met een gunstige rugwind van 0,2 m/s. Trager dan in Lokeren, waar ze in 13.58 finishte. Thiam: “Ik was toch een beetje ontgoocheld met die tijd want ik weet dat ik beter kan. Maar op zich maak ik me er geen zorgen over. Ik moet gewoon nog het juiste ritme vinden.” Zo dacht ook haar trainer Roger Lespagnard erover: “Haar start was niet slecht, het einde wat minder. Het ontbrak haar aan dash. Ze moet nog in haar ritme komen.”

Thiam sleepte haar onzekerheid mee naar het verspringen. Vier keer sprong ze verkrampt, ook al stond er in Leiden helemaal niks op het spel. Eerste poging: 6m18. Tweede: nulsprong. Derde: 6m31 en de vierde: 6m34. Ver van haar persoonlijk record van 6m86 uit 2019 en ook nog ver van de 6m60 die Lespagnard in gedachten had.

“Ook al is de competitie niet zo belangrijk, ik wil het wel altijd goed doen,” zei Thiam. “En je springt tenslotte ook altijd in functie van het kampioenschap dat eraan komt. Je wil een resultaat halen waar je vertrouwen uit kan putten. Ik voel me zelfzekerder als ik weet dat mijn lichaam ook solide is.”

En dus schoof Thiam de twijfels zo goed als mogelijk aan de kant. Haar vijfde poging bleek haar beste: 6m54. Zo verscheen er dan toch nog een glimlach op het gelaat van Thiam. “Of ik nu gerustgesteld ben? Vraag me dat morgen nog eens want de dag erna voel ik m’n rug het meest," zei Thiam terwijl ze haar rug stretchte. “Maar ik ben wel tevreden met de afstand die ik haalde. Ik had gezien mijn toestand wel getekend voor 6m40 of zo. Ik bekijk het positief. Het is pas de eerste keer dat ik dit seizoen met een volledige aanloop spring. Ik ben blij dat ik naar Leiden ben gekomen. Ik heb competities nodig en ik ben op de goede weg.”

Over een week wacht een even belangrijke test: ze is ingeschreven voor het hoogspringen op de Diamond League in Parijs. Een nummer dat haar rug nog meer op de proef stelt. Lespagnard denkt dat ze 1m90 aankan. Haar PR staat op 2m02 maar in Tokio bleef ze, net als op de Memorial in september, op 1m92 steken. “Hopelijk heeft het verspringen me bevrijd en ben ik nu van die twijfels verlost," zei ze. “Ik ga in Parijs proberen om me niet te veel vragen te stellen en me gewoon te amuseren. In Tokio dacht ik te veel na, op de Memorial was ik veel meer ontspannen. Het belangrijkste is vooral dat mijn lichaam het houdt.”

Afspraak in Parijs.