Een kwarteeuw later kijkt V.H. de verkrachter van de Samber in de ogen: ‘Hij liet me voor dood achter’

V.H. was 26 toen ze op maandagavond 17 maart 1997 iets na achten van het zwembad van het Noord-Franse Aulnoye-Aymeries naar huis wandelde. In een onverlicht steegje hoorde ze de stappen van iemand die haar leek te volgen. “Een paar seconden later voelde ik een aangespannen stuk nylon of zijde rond mijn hals”, zo verklaarde ze destijds aan de politie. “Ik wou gillen, maar de man spande het harder aan en ik voelde dat ik mijn gezichtsvermogen verloor.”

De man duwde haar tegen de grond en fluisterde: “Beweeg niet, zwijg, dan doe ik je verder geen kwaad.” Het zijn varianten op de woorden die de zeventig slachtoffers - en wellicht meer - te horen kregen van de man naar wie in Noord-Frankrijk en de Belgische grensregio dertig jaar lang vruchteloos werd gezocht als de verkrachter van de Samber.

Bewakingscamera

Sinds vrijdag staat Dino Scala (61) voor het assisenhof in Douai terecht voor 14 aanklachten van aanranding op 56 Franse en Belgische vrouwen. De oudste aanklacht dateert van maart 1988, de meest recente van februari 2008, toen Scala voor het station van het Belgische grensplaatsje Erquelinnes voorbij een pas geplaatste bewakingscamera kwam. Eindelijk kreeg de verkrachter van de Samber een naam en een gezicht.

Veel slachtoffers weten nog niet of ze, naast het afleggen van hun eigen getuigenis, iets van dit proces willen meemaken. V.H. en een tiental anderen waren vrijdag tijdens de openingszitting wel present en vastbesloten om het proces te volgen. “Hij liet me als voor dood achter”, zegt V.H. “Ik ben een tijdje bewusteloos geweest. Ik werd wakker op twintig meter van de plek waar hij me vastgreep.”

Volgens de akte van beschuldiging kampte V.H. in de jaren erna met angststoornissen en posttraumatische stress. Toen Scala na zijn arrestatie over de feiten uit 1997 werd ondervraagd, ontkende hij. Hij pleegde nagenoeg alle verkrachtingen in de winter, en altijd ’s morgens vroeg, zei hij: “Ik kan het onmogelijk geweest zijn, want ik pleegde dergelijke feiten nooit om acht uur ’s avonds.”

‘Geen revanche’

Tegen hem pleit de getuigenis van A.K., destijds 22, die zich eerder diezelfde avond in dezelfde buurt in Aulnoye-Aymeries wist los te rukken van haar belager. Ook zij is formeel in de herkenning van Dino Scala. Nu ze in de benepen assisenzaal in Douai op enkele meters van hem verwijderd zit, is er bij V.H. geen enkele twijfel meer. Destijds had ze al bij het zwembad gezien hoe een man haar achtervolgde en ze had zich zijn gelaatstrekken ingeprent.

“Hij is het”, zegt V.H. “Ik zie hem, en ik zie dat gezicht terug. Het is ook wel vreemd. Hij zoekt vanuit de beklaagenbox onze gezichten op, maar van zodra er een moment van herkenning is, ontwijkt hij oogcontact. Als ik nu naar hem kijk zie ik gewoon een man van eenenzestig.”

“Hem binnen- en buitengeleid zien worden door agenten doet me weinig. Ik ben niet uit op revanche of zo. Het doet mij ook niks om hem gestraft te zien. Ik hoop dat hij op dit proces gewoon geconfronteerd wordt met zichzelf en dat er voldoende informatie naar boven komt om tot de waarheid te komen. Voor ons zal het eindverdict een bevrijding zijn. Te weten dat hij in de gevangenis zit, dat ook zal blijven, en daarna dit hoofdstuk voorgoed afsluiten.”

Het proces wordt maandag voortgezet met een uitgebreide ondervraging van Dino Scala.