Direct naar artikelinhoud
RecensieFilm

‘Lightyear’: leuk extraatje voor ‘Toy Story’-fans, maar vooral voor de schatkist van Disney

'Lightyear'.Beeld AP

Met Lightyear verkent Pixar onbekende sterrenstelsels, om er vooral meer van hetzelfde aan te treffen. Een spannend en grappig ruimteavontuur, dat nooit echt een hoge vlucht neemt door de vele terugkoppelingen naar het Toy Story-universum.

“In 1995 kreeg een kind genaamd Andy een Buzz Lightyear-pop. Die was gebaseerd op de held van zijn lievelingsfilm. Dit is die film.” Laat het aan Pixar over om een spin-off tenminste creatief in te kleden. De insteek van regisseur/scenarist Angus MacLane laat ruimte voor een andere invulling van het overbekende personage: de Buzz van Lightyear heeft niet alleen een nieuwe stem (Chris Evans neemt over van Tim Allen), hij is ook niet meer de plastieken idioot van Toy Story. Wel een heuse, gerespecteerde Space Ranger van vlees en bloed.

In Lightyear ontmoeten we hem tijdens een missie naar een onbekende uithoek van het heelal. Maar een onzachte confrontatie met buitenaards leven (en met Buzz’ overmoedige ego) leidt tot een catastrofe: zijn ronde ruimteschip (filmnerds herkennen in ‘de Knolraap’ een knipoog naar E.T.), met honderden bemanningsleden aan boord strandt op een vijandige planeet. Buzz zweert zijn fout recht te zetten en zijn crew terug naar huis te brengen, al kost het hem zijn hele leven.

Hart en humor

Veel meer nog dan Wall-E is Lightyear een volbloed ruimteavontuur met flitsende actiescènes, coole ruimteschepen, sfeervol belichte landschappen en een warme, epische score van Pixar-huiscomponist Michael Giacchino, die moeiteloos het ‘To infinity and beyond!’-gevoel oproept. En zoals vrijwel altijd bij Pixar zit ook het evenwicht tussen hart en humor goed: soms een verhaal over een eigenwijze carrièreman die het belang van vriendschap leert kennen, soms een absurde komedie over de geneugten van boterhammen met twee schellen hesp langs de buitenkant.

Toch reikt Lightyear niet naar de sterren en al helemaal niet daar voorbij. Daarvoor voelt de levensles van de film naar Pixar-normen te oppervlakkig en blijft Lightyear, ondanks de snuggere invalshoek, gewoon wat het is: een leuk extraatje voor de fans, en vooral voor de schatkist van Disney.

De vele scènes die de oorsprong van Buzz’ bekende gadgets en uitspraken verklaren, zorgen voor kortstondige aha-momentjes maar zijn uiteindelijk remmen op de originaliteit. Zeker wanneer de mysterieuze slechterik van het verhaal, de boosaardige robot Zurg, ten tonele verschijnt, voelen de verplichte terugkoppelingen naar Toy Story almaar geforceerder.

Bovendien is Lightyear naast een Toy Story-spin-off ook een hommage aan allerlei bekende scifi-classics en speelt het scenario leentjebuur bij Top Gun en Interstellar. Zelfs het leukste personage van de film, de hilarische robotkat Sox, is een variatie op een beproefde formule: een eloquente R2-D2, of een Olaf met een pelsje. Je zal maar naar de andere kant van het universum reizen en daar enkel vertrouwde elementen aantreffen.

Lightyear speelt vanaf 15/06 in de bioscoop.