Hermans wint koninginnenrit in Durbuy en springt in zwembad, Wellens geeft in klassement vijf honderdsten toe op leider Schmid

Na afloop was het eindelijk tijd voor verkoeling. Winnaar Hermans nam een frisse duik in het zwembad nabij de finish.

Met een nagenoeg vlakke slotetappe morgen was het vandaag de laatste kans voor de klassementsmannen om Pedersen uit de blauwe leiderstrui te rijden. Het parcours opende alleszins perspectieven. In en rond Durbuy ging het de hele namiddag op en af met de Mur de Durbuy als scherprechter.

De wedstrijd brak los op 80 kilometer van het einde. Tijdens de tweede van vier passages op de Mur de Durbuy trok Intermarché-Wanty-Gobert de gashendel open in dienst van Hermans. Leider Pedersen glipte aanvankelijk mee, maar moest even later de rol lossen nadat een elitegroepje met Wellens, Campenaerts, Hermans, Rota, Schmid en Tiller zich losscheurde van een inmiddels flink uitgedund peloton. Het zestal sloot aan bij de vlucht van de dag met onder meer De Bondt. Onderweg was het puffen - wat was het warm vandaag. 

Pedersen moest zelf de kastanjes uit het vuur halen om zijn leiderstrui te behouden. Onder impuls van de Deen kwamen de achtervolgers terug tot op 30 seconden, maar Pedersen betaalde voorgaande inspanningen cash. Op een van de vele hellingen kraakte hij. Weg blauwe trui. Die zou gaan naar Wellens, Schmid of Hermans. Onze landgenoten hadden in de vorm van Campenaerts en Rota nog een ploegmaat mee. Schmid moest het alleen zien te rooien. De Bondt probeerde de rest nog even te verrassen met een late uitval, zonder succes. De beslissing zou vallen op de laatste passage van de Mur de Durbuy.

Daar bleek Hermans de sterkste. Schmid moest vrede nemen met plek twee, Wellens plek drie. Het was lang wachten op de bekendmaking van de nieuwe leider. Met vijf honderdsten van een seconde voorsprong op Wellens mag de Zwitser morgen aantreden in de blauwe trui. Dat is het gevolg van de tijdrit van gisteren waar Schmid vijf honderdsten sneller was dan onze landgenoot.

Vijf honderdste van een seconde. Een miniem verschil. Om een idee te geven. Als een renner 43 km/u fietst - het wedstrijdgemiddelde in deze Ronde van België, legt hij 97 centimeter af over de tijdspanne van vijf honderdsten.

Het is een miniem verschil bekeken over een rittenkoers van in totaal 705 kilometer, maar voor Tim Wellens wel de realiteit. Met nog één rit te overbruggen moet hij vijf honderdsten goed maken op Mauro Schmid. De Zwitser van Quick.Step stond voor aanvang van de rit vier seconden en vijf honderdsten achter Wellens. Na de bonificaties van de gouden kilometer was dat opgelopen tot zes seconden en vijf honderdsten, maar op de slotklim - de steile Muur van Durbuy - kwam Wellens als derde over de streep, vier seconden achter winnaar Quinten Hermans en Schmid, die dankzij de bonificaties nu over Wellens wipt. “In de laatste veertig kilometer was mijn radio kapot. Ik wist dus niet goed wat de actuele achterstand was in het klassement, maar was mij wel bewust van het kleine verschil. Ik dacht aan één of twee seconden, maar het was dus nog tien keer minder”, aldus de gelukkige Zwitser.

Wellens voelde zich iets minder vrolijk. Zijn ploegmaat Victor Campenaerts had zich in de finale compleet uit de naad gereden om het verschil van de kopgroep op leider Mads Pedersen zo groot mogelijk te maken - finaal twee minuten. In de Gouden Kilometer werd Wellens ook twee keer tweede achter Hermans, maar in de derde sprint liet hij zich aftroeven voor Schmid. Toen nog geen man overboord, maar op de slotklim wel. “Het klassement was onze belangrijkste zorg, maar ik wilde natuurlijk ook heel graag de rit winnen.”

Dat lukte dus niet. “Jammer dat het nu op zo’n secondenspel uitdraait. Ik voelde me heel goed vandaag en Victor heeft echt superwerk verricht voor mij. Hij zorgde er mee voor dat we voorop konden blijven. Voorlopig loont dat nog niet helemaal, maar met de Gouden Kilometer hebben we in de slotrit nog iets om keihard voor te werken. We zullen daar zeker een plannetje voor uitdokteren”, aldus Wellens.

De Gouden Kilometer biedt in se perspectieven. In de slotrit van Gingelom naar Beringen liggen er op 6,2, 5,7 en 5,2 kilometer van de streep telkens drie, twee en één boniseconde te wachten. Aan Lotto-Soudal om ervoor te zorgen dat Wellens daar seconden pakt en sowieso één seconde meer dan Schmid. Aan Quick.Step om dat tactisch plannetje te dwarsbomen.

Wat het plannetje van ploegleider Nikolas Maes is niet geweten, maar eenvoudig wordt het niet. Een aanval in de finale met Wellens, zal door Quick.Step nooit worden toegestaan. Ook de ploegen van sprinters Sam Bennett, Jasper Philipsen en Mads Pedersen zullen dat nooit toestaan zo dicht bij de streep, omdat zij voor de dagzege willen sprinten.

Wellens is ook niet traag, maar intrinsiek niet sneller dan Schmid, die met Fabio Jakobsen, Michael Morkov, Florian Sénéchal drie ploegmaten heeft die sneller zijn dan Wellens. Ook Yves Lampaert ligt qua sprinten in de weegschaal met Wellens. Als zij vol voor de boni’s sprinten, is Wellens de klos, maar dan moet Jakobsen misschien wel zijn kansen op de dagzege opofferen. Volgens Schmid is dat laatste scenario weinig denkbaar. “Fabio is naar deze Ronde van België gekomen om een rit te winnen. Ik voel mij dus zeker nog niet gewonnen en verwacht dat tijdens de Gouden Kilometer de beslissing zal vallen, want Tim en ik zijn niet snel genoeg om in een massasprint bij de eerste drie te eindigen.”

De strijd om de eindzege blijft dus spannend tot in de laatste kilometer. Een mooi duel. Het had net zo goed een trio kunnen zijn. Dagwinnaar Quinten Hermans volgt in de stand op amper acht seconden. De Limburger van Intermarché Wanty Gobert opende in de koniginnenrit in en rond Durbuy al op zeventig kilometer van de streep de debatten en was zowel in de Gouden Kilometer als op de slotklim veruit de sterkste. “Jammer dat ik vrijdag in de tijdrit zo veel tijd verloor. Ik had gehoopt op maximaal dertig seconde, maar het waren er uiteindelijk 36. Het was niet goed genoeg. Tijdrijden blijft een werkpunt voor mij”, zegt Hermans.

Om zijn achterstand in het klassement volledig weg te knabbelen, had Hermans op de slotklim een groter gat moeten slagen. “Ik had misschien wel de benen om iets rapper aan te zetten, maar ik wou mijn kansen op de ritzege ook zeker gaaf houden. De eindzege pakken wordt quasi onmogelijk, maar met de ritzege heb ik toch al iets in handen”, zegt Hermans, die zo nog een extra visitekaartje aan Patrick Lefevere en Christoph Roodhooft overhandigde. Quick.Step en Alpecin-Fenix willen de crosser-puncher maar wat graag inlijven.