Paal is onlosmakelijk verbonden met veel steden rondom zich. We zijn een uitvalsbasis naar Antwerpen, ten noorden, via de E313, die het dorp in twee snijdt, maar ons ook verbindt met Luik, in het zuiden. Vlakbij is het knooppunt naar Leuven of Nederland via de E314. In westelijke richting rij je het Vlaams-Brabantse Diest binnen. Veel centraler kan een dorp niet liggen. En hoewel het een droom lijkt om overal snel te raken, was dat de voorbije maanden vooral een utopie. Hoewel Paal en bij uitbreiding zijn inwoners een eigenheid heeft om U tegen te zeggen, is de Palenaar toch een wereldburger. Iemand die graag reist, dat valt vooral op wanneer dat niet meer vlot verloopt. Wanneer een Palenaar niet meer van punt A naar punt B raakt, wordt hier uitgebreid voor gewaarschuwd en soms zelfs gal over gespuwd via de moderne weg van social media. Maar ook de klassieker blijft: de klaagzang weerklinkt op de zondagsmarkt, bij de bakker of in het warenhuis. Het zijn de hottopics van het moment. En terecht. De stilstand van het land begint in 'ons' dorp. Wij zijn de eerste afrit na hét Klaverblad waar hulpdiensten kunnen omkeren, wij zijn de ontsnappingsroute voor files richting Antwerpen of richting Leuven. Benoem ons niet als zomaar een afritje of een dorpje, we zijn geen klein grut. Neen. Elk dorp, elke stad gelegen langs de betonnen aders die door ons Belgenlandje lopen is van cruciaal belang! Maar niet alleen beton heeft zijn waarde. Ook de waterwegen tellen, dat hebben we de laatste maanden lijfelijk geweten in Limburg. Alle bruggen moesten omhoog, om grotere vrachtschepen laten te varen. Gedaan met dubbeldekbootjes. We gaan voor vierlaagsmodellen! Dus opkrikken die bruggen, want graven in de diepte is geen optie. Nieuwe moderne overspanningen steken hoog boven de skyline uit. Eerst werd de verbinding van Paal naar Beringen aangepakt. Zodat we vlekkeloos weer het stadscentrum van ons Groot-Beringen konden bereiken. Deze moeten we als kern aanvaarden van ons Paals bestaan sinds de annexatie van ons dorp. Maar de Palenaar keek vooral met lede ogen toe hoe de trots van onze deelgemeente Tervant teloorging. De vierendeelbrug die daar lag, het metalen gevaarte dat ons jarenlang veilig overbracht naar de andere zijde van het kanaal. Die andere kant waar onze wereldreis soms begon, werd neergehaald. Nu moésten we via de kern omrijden. Met files en de stilstand van het land in ons dorp tot gevolg. U kan zich voorstellen welk volksfeest losbarstte toen het nieuwe gespante er lag, ongezien in Vlaanderen, zelfs de aannemers en minister Peeters konden dit bevestigen. Een restant van de oude brug werd in de vorm van een T uitgesneden uit het oude vierendeel en kreeg een ereplaatsje naast het Albertkanaal. De T? Een symbool voor ’T verleden, toen er een brug Te weinig was? Alweer verdeelt het de meningen. Volgens die van Paal is het de T van Tervant. Volgens die van Beringen van hun burgemeester: Thomas Vints. De Palenaar zal er nog een hot topic van maken, ik beloof het u!