Deze 27-jarige is een van de Belgen die sneuvelden in Oekraïne

Artem vocht volgens zijn vader al enkele jaren voor het Oekraïense leger, onder meer voor het beruchte Azov-bataljon. Hij werd zaterdagochtend gedood bij intens Russisch artillerievuur in de regio Donetsk, tussen de steden Mikholaiv en Cherson.

Volgens zijn vader werd het lichaam van zijn zoon zondag naar Lviv gebracht. “Ik kreeg een foto te zien”, vertelde Michel Dymyd aan RTL. “Het lichaam was nog heel, maar het zit vol kleine stukjes ijzer uit een raketwerper.”

Dinsdag vond in de Oekraïnse stad Lviv een afscheidsceremonie plaats. De moeder van Artem eerde haar zoon door te zingen tijdens de viering. Volgens RTBF was er dinsdag ook in Charleroi een plechtigheid, in de parochie waar vader Michel priester is.

Amper tien dagen geleden was de 27-jarige strijder nog teruggekeerd naar Lviv om een bezoekje te brengen aan een van zijn grootmoeders. “Hij wist dat de dood om de hoek loerde”, zegt vader Michel. “Hij was niet bang om te sterven. Het was een idealist die wilde vechten voor de vrijheid van zijn land en Europa.”

Vader Michel Dymyd heeft zelf ook de dubbele nationaliteit. Zijn ouders kwamen na de Tweede Wereldoorlog naar ons land om hier te werken en vestigden zich in Charleroi. Michel werd in Charleroi geboren, maar verhuisde later met zijn vrouw en vier kinderen - dus ook met Artem -  naar Lviv, een stad in het westen van Oekraïne, nabij de grens met Polen. 

Volgens een Oekraiens rouwbericht bezocht de avontuurlijke Artem in de 27 jaar dat hij leefde maar liefst 50 landen. Nadat hij in 2014 in Lviv afstudeerde, trok hij vrijwillig naar het front tijdens de Russisch-Oekraïense Oorlog in dat jaar. Na de oorlog bezocht hij tal van landen met de fiets, trok met een motor door Iran en maakte meer dan 100 parachutesprongen. 

Toen Rusland eerder dit jaar binnenviel in Oekraïne, was Artem in de VS. Hij keerde echter meteen terug om mee met het Oekraïense leger te vechten tegen de Russen.

Volgens zijn vader, die zich eind 2021 opnieuw in Charleroi vestigde om voor zijn moeder te zorgen, voelde Artem zich ook thuis in Charleroi en België. “Hij was Belgisch staatsburger, had een Belgisch rijbewijs en bezocht regelmatig zijn grootmoeder in Charleroi”, klinkt het.