De komende week test de tweevoudige olympische kampioene nog twee keer het lichaam in eigen land voor ze afzakt naar de Verenigde Staten om de wereldtitel zevenkamp te veroveren die ze drie jaar geleden kwijtspeelde aan Katarina Johnson-Thompson. Dit weekend neemt ze op het BK atletiek deel aan het verspringen en de 100 meter horden. Volgende week woensdag loopt ze in Luik opnieuw de horden, gecombineerd met het hoogspringen.

In het hoogspringen verbaasde de 27-jarige Thiam zichzelf afgelopen zondag door op de Diamond League van Parijs in haar eerste wedstrijd sinds Tokio meteen over 1 meter 92 te gaan, een evenaring van haar prestatie op de Spelen. “Dat was een enorme opluchting”, gaf Thiam woensdag toe. Het uithangbord van de Belgische atletiek was al maanden op de sukkel met een rugblessure en had vooral schrik hoe die rug zou reageren op een hoogspringcompetitie. “Mijn voorbereiding was flink verstoord door die blessure en ik had amper drie keer hoogspringtrainingen in de benen. Mijn vaste trainingspiste in Luik werd gerenoveerd en dus moest ik trainen in Sart-Tilman, waar geen hoogspringinstallatie was. Ik heb me dus moeten behelpen. Vooraf had ik geen bepaalde prestatie in mijn hoofd, maar dat ik over 1m92 kon springen was een grote erg mooie verrassing. Dat heeft me meer vertrouwen gegeven dan ik had gehoopt.”

Op het BK en in Luik kan Thiam nog een laatste keer haar rug testen. “Voor ik vertrek naar Amerika wou ik minstens twee keer hoog- en verspringen gedaan hebben in competitie. Daarom zitten die nummers er deze week bij. Twee keer gecombineerd met de horden omdat die combinatie nu eenmaal makkelijk is. Het niveau op de horden ligt bovendien hoog in België. Ik heb sterke tegenstanders nodig om mijn eigen prestaties naar boven te stuwen. Op meetings in België is niet elke discipline van even hoog niveau.”

Voor het BK en de meeting in Luik heeft de olympische kampioene geen bepaalde objectieven. “Die wedstrijden zijn pure voorbereiding op het WK. Ik stel mijn geen doelen voor een voorbereiding. Ik ga vooral op zoek naar een beter gevoel dan dat ik de voorbije weken al had op die proeven. Er resten nog een paar weken voor ik arriveer in Eugene. Ik heb nog tien à vijftien dagen voorbereiding. Het doel is om echt te zien hoe ik me voel en de laatste details in orde te brengen.”

“Nog altijd nerveus”

Op haar 27 jaar heeft Nafi Thiam alles gezien en meegemaakt in haar carrière. “Toch ben ik nog altijd een beetje nerveus voor zo’n WK. Het is nog een paar weken, dus momenteel gaat het wel. Maar als je een héél jaar toewerkt naar één doel, ben je altijd een beetje gestresseerd als het dichterbij komt. Als dat niet het geval was, zou ik een probleem hebben. Dat zou een beetje blasé zijn. Maar gelukkig is dat niet het geval. Er is een zekere nervositeit, ik zie dat als goede stress. Die heb ik nodig om gemotiveerd te geraken en zin te krijgen in het evenement.”

Thiam geeft toe dat het niet altijd even makkelijk is om zichzelf elk seizoen opnieuw te blijven opladen, zeker niet in een post-olympisch jaar. “Elke zomer moet ik er staan. Een jaar met Olympische Spelen wordt gevolgd door een jaar met een WK en een jaar later is er weer een EK. Nooit heb je eens een jaar om op adem te komen. Het is niet altijd makkelijk om terug te beginnen. Bovendien was vorig jaar een moeilijk jaar met veel blessures. Ik hoopte dit jaar wat meer gespaard te blijven, maar dat draaide helaas anders uit. Het is niet makkelijk om daar mee om te gaan. Maar kijk, ik ben er nog altijd. En ik amuseer mij nog altijd. Ik voel me goed en stel me niet fysiek en mentaal niet te veel vragen. Ik sta ik waar ik moet staan en ik heb er vertrouwen in dat ik Eugene goede resultaten zal neerzetten.”