Tim Merlier wint massaspurt na zinderende finale en is tweede keer Belgisch kampioen: “Vreesde dat het afgelopen was”

Zonder Wout van Aert (knieblessure) was het plots kijken naar andere sprinters om een favoriet uit te kiezen voor het BK in Middelkerke. Wie zou de Belgische tricolore vanavond in handen krijgen? Blijartvlak, en dus een klofje naar de hand van snelle mannen. A la Jasper Philipsen, Tim Merlier en Arnaud De Lie. Al mag je Remco Evenepoel nooit helemaal afschrijven.

Al snel na het startschot wist een zeer interessante groep te ontsnappen. Daarbij onder meer Oliver Naesen, Eli Iserbyt, Bert Van Lerberghe, Quinten Hermans en Brent Van Moer. Hun kloof liep op tot 5 minuten na een uur koers, maar toen de Moeren opdoemden was hun liedje snel uit. Het peloton schakelde een versnelling hoger en brak in twee. Grootste slachtoffers: Remco Evenepoel en Gerben Thijssen, die de slag hadden gemist.

Wel mee: de sprinters. Bij het ingaan van de lokale ronden in Middelkerke werd de kopgroep helemaal bijgebeend, en brak de koers helemaal los. Temidden alle chaos en demarrages gingen Merlier, Philipsen en Theuns tegen de vlakte, gelukkig zonder veel gevolgen. ‘t Was 60 kilometer lang ieder voor zich, de sprinters zouden het niet cadeau gaan krijgen.

Op 40 kilometer van de meet gooide een actieve Sep Vanmarcke de knuppel in het hoenderhok. Hij reed op kousenvoeten weg en kreeg gezelschap van tien aardige renners. Z’n ploegmakker Van Asbroeck, Serry en Declercq voor Quick.Step-Alpha Vinyl, topfavoriet Philipsen en Van Den Bossche voor Alpecin. Verder nog wat enkelingen: De Vylder, Vermeersch, Stuyven, Van der Sande en Dewulf. Bij het ingaan van de voorlaatste plaatselijke ronde leken de kaarten geschud.

Dat was buiten het peloton - met Evenepoel en co - gerekend. Onder impuls van Lotto-Soudal en Intermarché maakten zij nog een kloof van meer dan twee minuten goed, bij het ingaan van de laatste ronde. Gedaan met het mooie liedje van die groep dromers. Stuyven en Vanmarcke beten nog even op de tanden, ook Evenepoel kwam zich nog even moeien. 

Uiteindelijk was het woord toch aan de sprinters. Weemaes, Meeus, Philipsen, Merlier... Het was uiteindelijk die laatste die mocht juichen. Merlier mag zich voor de tweede keer Belgisch kampioen noemen.

“De eerste was al mooi, maar een tweede... Dat is bevestigen, denk ik.” Tim Merlier glunderde in zijn Belgische driekleur na het BK. “Het was niet makkelijk om gefocust te blijven. Er is 200 kilometer lang gekoerst geweest. Op een bepaald moment begon ik toch te denken dat het gedaan was. Als die groep vooraan goed overeen kwam, kon het gedaan zijn. Na de Moeren kwamen we weer vrij dicht. Niet alle ploegen reden vol door vooraan, en toen was het een pure kermiskoers. Op alles aanvallen, en hopen dat je mee bent. Ik was niet mee, en dacht dat mijn koers gereden was. Ik kwam toch nog terug en deed in de sprint mijn eigen ding. ‘Niet twijfelen’, zei m’n trainer. Dat is mijn sterkte.”

De Belgische kampioen ontbreekt wel in de Ronde van Frankrijk. “Jammer, maar dat is het leven. Vorig jaar was het omgekeerd: wel Tourzeges, maar geen Belgische titel. Het is pijnlijk, maar er kan maar acht man mee.”

Verrassing in BK voor vrouwen: Kim De Baat triomfeert in Middelkerke