“Ik besef het eigenlijk nog niet zo goed”, aldus kersvers Belgisch kampioene Kim de Baat voor de camera van Sporza. “Ik ben niet echt een veelwinnaar. Ik koers altijd en meestal in dienst van de ploeg. Dat doe ik eigenlijk ook het liefst. Vandaag heb ik laten zien dat ik er gewoon invlieg, maar zonder de ploeg was het natuurlijk nooit gelukt. We hadden een sterk blok.”

Toen er in de finale opnieuw een groepje wegraakte, was De Baat er wéér bij. “Dan zet je gewoon je verstand op nul en ja, ik weet het eigenlijk niet. Gewoon gaan. Ik voelde me echt wel goed, maar ik reed eigenlijk altijd bewust in dienst van de ploeg om de concurrenten te laten rijden achter ons. Dat voelde niet geweldig natuurlijk want dat deed echt wel pijn. Maar dan zie je toch dat het een hele rare koers is en ook heel moeilijk voor de eenlingen achter ons. Hoe sterk ze ook zijn.”

Wanneer ze in de overwinning begon te geloven? “Eerlijk gezegd nooit. In de finale ook, want in eerste instantie dacht ik ook dat ik met juiste rensters voorop zat. Als je gewoon blijft rijden dan moeten de favorieten het gaan dichten en dan zitten ze bij ons in een zetel. Dat was eigenlijk onze intentie, tot ze me in de laatste twee à drie kilometer zeiden dat het aan mij was en dat ik daar genoeg ervaring voor heb. Ik zat echt tegen de krampen aan en wist niet of ik nog kon sprinten. We stonden bijna stil voor de sprint en dan zag ik ineens Alana Castrique vertrekken op 200 meter. Dat was eigenlijk ideaal voor mij, want de wind zat tegen. Dan was het gewoon wachten en erover gaan.”

Lotte Kopecky: “Een van de meest vervelende wedstrijden”

“Ik ben blij dat het gedaan is”, vertelt Kopecky bij Sporza. “Ik keek er op voorhand ook al redelijk tegenop eigenlijk, omdat ik weet dat dit een van de meest vervelende wedstrijden van het seizoen is. En uiteindelijk ook een van de moeilijkste om te winnen. Ik had niet het gevoel dat iedereen tegen mij reed. Maar je weet gewoon dat Plantur-Pura en AG met een grote groep aan de start staan en dan is het moeilijk om de wedstrijd te controleren.”

Op een kleine 30 kilometer van de streep viel Kopecky zelf eens aan. “We waren al eens tot op 15 seconden van de kopgroep gekomen en daarna liep het weer op tot een minuut. Toen dacht ik: we moeten daar weer naartoe springen. Toen ik omkeek zag ik meteen twee renster van Plantur-Pura in mijn wiel.”

“Ik heb er niet aan gedacht om nog naar die kopgroep te springen”, doet Kopecky haar verhaal van de finale. “Toen ik Castrique zag vertrekken dacht ik: ‘het zou toch knap zijn als zijn nog kan aansluiten’ en ze deed het uiteindelijk ook. Misschien had ik dat wel moeten doen. Kim de Baat is voor mij toch ook wel een verrassing, zeker omdat ze de hele dag mee voorop reed. Ik had gehoopt dat Plantur-Pura zou oordelen dat Kim dat sprintje niet meer zou kunnen winnen en dat ze op de snelle Marthe Truyen gingen inzetten, maar Kim heeft het tegendeel bewezen. Dan heb je verdiend gewonnen.”

Fien Van Eynde zit met gemengde gevoelens: “Ik moet me troosten met die tweede plaats”

Fien Van Eynde werd tweede in de sprint. Achteraf zat ze met gemengde gevoelens: “Ik ben aan dit Belgisch kampioenschap begonnen zonder verwachtingen”, opende ze na afloop. “Maar eens je dan in volle finale kans hebt op de titel, dan ga je de ambities toch wat aanschroeven. Ik wist dat ik het wiel van Kim De Baat moest hebben als ik kans wou maken op de zege. Zij was het meest ervaren maar ik zat niet goed geplaatst. Dat is een foutje waar ik moet uit leren. Ik werd zo tweede. Dit was ook mijn eerste finale die ik rijd op een BK. Ik moet daar misschien wel tevreden zijn.”

Fien Van Eynde stond toch maar mooi op het podium. De renster van IBCT werd afgelopen donderdag nog 17e op het BK tijdrijden en leek dus klaar voor de titelstrijd op de weg. “Een podiumplaats op een BK, daar moet je misschien wel mee tevreden zijn”, twijfelde ze. “Maar ik had zo graag toch een trapje hoger gestaan. Ik kan me troosten in het feit dat ik nog maar 23 jaar ben en er dus nog wat groeimarge in zit. Dit smaakt natuurlijk naar meer. We zien wel wat de toekomst brengt. Die zilveren medaille pakken ze mij toch al niet meer af.”

Sara Maes pakt brons en nationale titel bij beloften: “Wereld klaart op na moeilijk jaar”

De 20-jarige Sara Maes werd derde en kroonde zich zo ook tot Belgisch kampioene bij de beloften. De renster van Multum Accountants Ladies Cycling Team mocht het podium op met de witte trui en de tricolore band.

“Ik ga even de tijd moeten nemen om dit alles te laten bezinken”, pufte ze na afloop. “Ik word derde in het BK bij de profs en Belgisch kampioene in mijn categorie. Daar had ik voor deze koers nooit aan gedacht, ik had het zelfs niet durven dromen. Toen Kim De Baat aanzette wist ik meteen dat die een versnelling hoger reed en ik haar nooit zou kunnen bijbenen. Op het einde ging de vaart er bij ons helemaal uit. Ik vreesde dat het peloton nog zou aansluiten en zo een mogelijke podiumplaats helemaal weg zou zijn. Ik ben dan vol doorgegaan, gewoon door de muur. We waren al zo ver, ik wou niet in de buik van de grote groep eindigen.”

Sara Maes haalde dus twee podiums. “Ongelooflijk toch. Ik reed mijn eerste BK bij de profs en ook de beloften. Ik kende vorig jaar een heel moeilijk seizoen. De stap naar die nieuwe categorie was wat te groot. Ik had het toen bijzonder lastig. Nu klaart de wereld helemaal op”, straalde ze.