“Pottie, tien meter bier alstublieft!” Marc Coucke komt nog eens op bezoek in zijn voormalig studentencafé, en de uitbaters zullen het geweten hebben. Bijna 45 jaar lang al zijn Rita Van Rijsselberghe (72) en Luc ‘Pottie’ D’Haens (75) een begrip in de Gentse Overpoortstraat. Menig student dronk een pint aan de toog van hun studentencafé De Salamander. Als praeses van de Gentse Farmaceutische Kring was dat bij Marc Coucke niet anders.

“Hij heeft hier nog op de tafels staan dansen”, vertelt Rita over een van haar ondertussen bekende studenten. “En meer dan één keer”, lacht Coucke. “Al kwamen we hier niet om zot te doen. Mijn mooiste herinnering? Dat was hier gewoon ‘de sala’, mijn plekje. Er was hier een flipperkast, de kickertafel staat hier nog altijd. En de cantuszaal natuurlijk, dat was magisch. Ik voelde mij hier thuis. En tegen dat het tijd was voor de kermis, wisten ze mij ook meteen aan te zetten om te beginnen blokken.”

Cantusklassiekers

De ondernemer kwam ook na zijn afstuderen nog geregeld over de vloer. Tot voor corona gaf hij elk jaar een bedrijfsfeest in het café. Donderdag doen Pottie en Rita hun zaak voor de laatste keer open, dus wilde Coucke deze week zeker nog eens langskomen. Hij zorgde maandagavond meteen voor ambiance en zette samen met Pottie de cantusklassiekers Io Vivat en ’t Vliegerke in.

Als bedankje voor de vele mooie jaren had hij voor Pottie en Rita jaarabonnementen voor Pairi Daiza meegebracht. “Ze zitten hier altijd tussen de beesten, dan kunnen ze eens andere beesten gaan bekijken.” En aan het eind van de speech volgde een tournée générale. “Eén berichtje op Instagram, en op een doordeweekse maandagavond zit het café stampvol”, zegt Coucke. “Dat bewijst hoeveel Pottie en Rita voor veel mensen hebben betekend. Ik heb hier zelfs mijn vrouw leren kennen, op straat voor De Salamander.”

Op sociale media werd een petitie gestart om Coucke aan te zetten het café over te nemen. “De Salamander zelf uitbaten, dat zou geen goed idee zijn”, zegt Coucke. “Het café verdient cafébazen die er altijd zijn, zoals Pottie en Rita. Zij zorgden voor hun studenten, je kon altijd bij hen terecht. Het ging hen niet om een pintje meer of minder, maar over de studenten zelf. Mijn dochter start nu in het eerste jaar, en ik had nog gevraagd of ze niet verder deden om voor haar te zorgen. Maar ze gaat uiteindelijk naar het buitenland, dus het zal toch niet meer lukken.”

LEES OOK. Oudste cafébazen van Gentse Overpoort zwaaien na 45 jaar af: “Het is allemaal boenke-boenke nu”