Serena Williams blijft op haar 40ste ondanks afwezigheid van een jaar eergierig en immer ambitieus: “Een goed resultaat? Dat weet je zelf ook wel”

Geen fijne herinnering nochtans, die Wimbledon 2021, voor Serena Williams. De Amerikaanse superster speelde zes games met een ingetapete dij alvorens een vreemde uitglijder voor een scheurtje in haar hamstrings, tranen en een opgave zorgde. De zesvoudige winnares op de All England Club leek nooit nog terug te keren op de tour, hier en daar werd het einde van haar carrière al aangekondigd. “Ik ben nog niet op pensioen”, reageerde Williams zaterdag. “Ik moest mentaal en fysiek herstellen. Ik wist gewoon niet wanneer en hoe ik ging terugkeren. Maar Wimbledon is natuurlijk een fantastische plek en het kwam goed uit.” 

Een jaar zonder competitietennis is lang, zelfs voor iemand met het palmares, de reputatie en de mentaliteit van Williams. “Vorig seizoen was moeilijk”, gaf ze toe. “Ik heb het gevoel dat ik voortdurend gekwetst ben geweest. Na Wimbledon heb ik nog geprobeerd klaar te geraken voor New York (US Open). Ik deed er elke dag alles aan, maar op een bepaald moment werd het duidelijk dat het niet ging lukken en toen heb ik mijn rackets maar aan de haak gehangen. Om te genezen. Ja, het was een lastige blessure. No fun.”

Williams vond dan maar het plezier in haar leven naast de baan. Ze floreerde op verschillende rode lopers, stak tijd, energie en geld in haar businessinvesteringen en documenteerde uitvoerig het opgroeien van dochtertje Olympia – de vierjarige heeft 637.000 volgers op Instagram! – op allerlei socialemediakanalen. “In zekere zin is dat nu een beetje meer mijn leven dan de tennistoernooien”, gaf Williams toe. “Als je me momenteel een email stuurt, krijg je als antwoord: ‘out of office’. Iedereen weet dat ik over een paar weken terug ga zijn. Maar ik doe dat allemaal graag. Ik investeer graag in bedrijven (Williams was even in de running om voetbalclub Chelsea over te nemen, red). En de Oscars was ook fantastisch. Het was ongelooflijk om deel uit te maken van zo’n geweldige film (King Richard, over haar vader Richard Williams, red.). Je denkt hoogstens af en toe aan het winnen van grandslamtitels, maar niet aan genomineerd zijn voor een Oscar voor een film die jij hebt geproduceerd. Dat was best straf.”

Ze mag dan tegenwoordig door het leven gaan als een semiprofessional, toch kan Williams haar kampioenenattitude niet wegsteken. Gevraagd naar haar aspiraties voor deze 135ste editie van Wimbledon zei ze alles met weinig woorden: “Daar weet je zelf toch het antwoord op.” Williams aast nog altijd op die 24ste grandslamtitel en een evenaring van het record van Margaret Court. Ook al is het al van 2018-2019 geleden, toen ze zowel op Wimbledon als op de US Open twee keer de finale haalde, dat ze nog eens echt haar hand uitstak naar een verdere bekroning van haar waanzinnig palmares. Een halve finale op de Australian Open twee jaar geleden (nederlaag tegen Osaka) was haar laatste vermeldenswaardig wapenfeit. Sindsdien waren er blessures, atypische verliesmatchen en afwezigheden. “Ach, ik heb altijd al onbewust wat pauzes ingevoerd”, bleef Williams laconiek. 

Puur op basis van het sterrenstof waaruit ze gemaakt is, zou Williams vandaag haar tegenstreefster Harmony Tan (WTA 115) moeten opvreten. Maar op haar leeftijd en met amper twee dubbelwedstrijden in Eastbourne als enige noemenswaardige voorbereiding is zelfs dat geen zekerheid meer. Misschien dat ze wel inspiratie kan vinden bij Rafael Nadal. Die kwam begin dit jaar terug van een vijf maanden durende blessurepauze om na winst op de Australian Open en Roland Garros nu in Londen een gooi te doen naar een 23ste grandslamtrofee, waarmee hij Williams zou bijbenen. “Ik ben altijd een grote fan van Rafa geweest”, glimlachte Williams. “Ik heb mijn hond zelfs naar hem genoemd. Ik supporter altijd voor hem. En ja, hij was erg inspirerend dit jaar.”