Brandweerzone Rivierenland richtte haar GRIMP-team op in 2014 en telt ondertussen 19 manschappen. “GRIMP staat eigenlijk voor Groep Reddingen en Inzet op Moeilijk bereikbare Plaatsen. Want dat doen wij: als het klassieke brandweermateriaal geen soelaas meer biedt, dan schieten wij in actie. En dat gebeurt toch wel regelmatig. Vorig jaar zijn we twaalf keer opgeroepen om mensen of dieren in nood te helpen”, zegt adjudant Erik Van Campenhout. Hij is het hoofd van het team. “Wanneer komen wij tussen? Als bijvoorbeeld een ladderwagen niet kan ingezet worden omdat het gebouw te hoog is of om iemand uit een put of schacht te redden.”

Het ziet er allemaal heel spectaculair en levensgevaarlijk uit. “Schijn durft al eens te bedriegen. Dit is eigenlijk niet gevaarlijk. We zijn door en door getraind om zo’n reddingen uit te voeren. Vooraleer we aan de operatie beginnen, is ons materieel gecheckt en gedubbelcheckt. En zorgen we ervoor dat de hele constructie goed vast hangt. Vaak hangt er ook een brandweerman vast aan de brancard van het slachtoffer om hem of haar gerust te stellen tijdens de actie.”

Zwaarlijvig

“Elke interventie is een uitdaging. Maar de interventie die ons het meeste is bijgebleven, was een evacuatie vanop een appartementsgebouw. Het slachtoffer was zwaarlijvig en kon door zijn gewicht onmogelijk met de ladderwagen naar beneden worden gehaald. En dan zijn wij erbij geroepen en hebben we het slachtoffer al reanimerend naar beneden gebracht. Ons materieel is ook voorzien op zwaarlijvige personen.”

Het team oefent regelmatig en neemt ook deel aan internationale wedstrijden. “Hier in de streek kunnen we wel vanop hoge gebouwen oefenen, maar tijdens die wedstrijden krijg je echt zware opdrachten voor de kiezen geschoven. En dan kan je je als team ook meten met GRIMP-teams uit andere landen. Eigenlijk mogen we best fier zijn op onze resultaten”, aldus nog de brandweeradjudant.

Relaxed

De oefening van dinsdag op de Sint-Romboutstoren verliep heel vlot. Meestal wordt de rol van het slachtoffer door een brandweerman gespeeld, maar deze keer koos de torenwachter ervoor om in de brancard plaats te nemen en vanop 97 meter hoogte geëvacueerd te worden. “Schrik heb ik totaal niet gehad. Integendeel zelfs, ik was enorm relaxed. Temeer omdat ik dit team volledig vertrouw. Daarnaast kijk je alleen naar boven en hangt er een brandweerman naast je. Moest ik naar beneden kunnen kijken hebben, was ik misschien iets zenuwachtiger geweest, maar dat kan gelukkig niet als je in een brancard ligt”, lacht de torenwachter.