Greet Rouffaer viert 20 jaar Antwerps brandwondencentrum Oscare: "Blij dat iets negatiefs zoveel positiefs bracht"
Actrice Greet Rouffaer heeft mee de 20e verjaardag van Oscare in Antwerpen gevierd. Daar kunnen mensen die ernstig verbrand raken terecht voor alle mogelijke advies, informatie en activiteiten. Oscare organiseert ook acties om brand en brandwonden te voorkomen. Rouffaer raakte zelf ernstig verbrand en richtte Oscare destijds met haar arts mee op als het Greet Rouffaerhuis.
Met een jaar uitstel is het 20-jarige bestaan van Oscare in Antwerpen gevierd. Dat is een kenniscentrum voor brandwonden en brand. Mensen die brandwonden oplopen, vinden er alle informatie en advies over behandelingen en hulpmiddelen op een plek. Er worden ook activiteiten voor hen en hun families georganiseerd. Daarnaast probeert Oscare ook brandwonden te voorkomen door mensen te waarschuwen voor bepaalde gevaren. Het is intussen ook internationaal bekend voor zijn expertise.
Dr. Raymond Peeters richtte Oscare op - toen nog het Greet Rouffaerhuis - en actrice Greet Rouffaer zette de schouders eronder nadat ze zelf zware brandwonden opliep op de set van de VTM-serie "Wittekerke".Â
Het moest een huis worden waarin je de kans kreeg om een tweede indruk te maken
"Verbranden is een heel complex gegeven", vertelt ze daarover. "Ik wou dat mensen die verbrand raakten, na hun verblijf in het ziekenhuis niet zouden verdwijnen en in een hoekje weg zouden kwijnen van de miserie, maar dat er nazorg bestond. Mensen moesten vroeger zelf op zoek naar kinesitherapeuten die brandwonden of littekens konden behandelen, of gewrichten weer los konden maken. In het huis brachten we die allemaal samen. Ook voor drukkledij bijvoorbeeld kunnen ze er terecht. En dat allemaal in een warme, huiselijke sfeer. Het moest een huis worden waarin je de kans kreeg om een tweede indruk te maken."
Wereldwijd
Ter gelegenheid van de verjaardag kwamen verschillende patiënten getuigen over de hulp die ze kregen bij Oscare en wat het centrum voor hen betekend heeft. "Ik ben er stil van geworden, heel nederig, maar tegelijkertijd heel fier, heel trots en ontzettend dankbaar voor alle het mooie werk van vrijwilligers tot chirurgen, van Koen (Maertens) de directeur, van Peter Moortgat, mijn kinesist van toen... Wat zij voortgezet hebben is onwaarschijnlijk. Het is ook wereldwijd gegaan intussen. Dat had ik nooit durven dromen. Ik ben blij dat zoiets negatief zoveel positieve dingen heeft teweeggebracht. Dan denk ik bij mezelf dat ik niet voor niets zo op mijn tanden heb moeten bijten."
