Gele trui: Yves Lampaert

Groene trui: Yves Lampaert

Bollentrui: -

Witte trui: Tadej Pogacar

Hoe kwam de zege tot stand?

Vrij simpel: door als snelste van start naar finish te fietsen. Zo eenvoudig een tijdrit, zo moeilijk is de opdracht. Wereldkampioen Filippo Ganna startte als de uitgesproken favoriet, Wout van Aert zou zijn belangrijkste uitdager worden. De regen maakte de opdracht wel nog lastiger dan ze sowieso al is. De weersvoorspellingen bleken immers niet helemaal te kloppen en het opzet van de toppers - vroeg starten om de later aangekondigde regen voor te blijven - viel letterlijk in het water. Met veertien haakse bochten in het parcours zou de bereidheid tot het nemen van risico’s misschien wel de doorslag kunnen geven.

En wat kregen we een heerlijke ontknoping. De vroeg gestarte Mathieu van der Poel leek te kunnen profiteren van iets betere weersomstandigheden. Lees: iets minder regen. Van der Poel realiseerde aan de finish met 15’31” een scherpe tijd, al was hij zelf niet meteen tevreden. “Tegen de specialisten gaat dit niet volstaan”, dacht Van der Poel. Maar toen die specialisten - Ganna en Van Aert reden exact een uur later dan Van der Poel - zich bij de tussentijd de tanden stuk beten op de tijd van de Nederlander, leek een zoveelste sensatie in de maak. Ook al omdat in het tweede, iets meer technische gedeelte, de nattere ondergrond in het voordeel van de Nederlander zou moeten spelen.Niet dus, eerst Ganna en daarna Van Aert doken onder de tijd van Van der Poel en meteen na Van Aert bleek ook Pogacar sneller dan Ganna maar trager dan Van Aert.

In een normale wereld zou de buit binnen zijn voor de Herentalsenaar maar de weersomstandigheden zouden een rol van belang blijven spelen. Het stopte uiteindelijk met regenen, de risicofactor daalde met de minuut. Christophe Laport bijvoorbeeld realiseerde aan het tussenpunt de snelste tussentijd maar nam iets te veel risico’s en schoof onderuit. Het zou nog een lang uur nagelbijten worden voor Wout van Aert. En dan was daar plots Yves Lampaert. Iedereen zag hem over het hoofd, Wout van Aert niet. Hij wist tot wat Lampaert in staat was, zeker onder de iets betere omstandigheden. En daar was Lampaert: de West-Vlaming van Quick-Step - Alpha Vinyl liet Wout van Aert bleek uitslaan en presteerde nog eens vijf seconden sneller dan Van Aert. Dan is hij eens sneller dan Filippo Ganna, dan is daar plots Yves Lampaert die onder zijn tijd duikt. Van Aert droop zichtbaar teleurgesteld af. Lampaert moest nog een uurtje met dichtgeknepen billen op de ‘hot seat’ plaatsnemen maar kon alleen maar vaststellen dat niemand nog in de buurt kwam van zijn winnende tijd.

Voor Wout van Aert is het na twee tweede plaatsen op het WK tijdrijden alweer een belangrijke tijdrit die hij net niet winnend kan afsluiten.

Wat deden de favorieten?

Risico’s nemen, ze hadden geen andere optie. Maar als de nervositeit het hoogst is, dan is Tadej Pogacar op zijn best. De Sloveen stond aan het tussenpunt nog een handvol seconden achter bijvoorbeeld Roglic maar finishte uiteindelijk knap derde, achter Lampaert en Van Aert maar wel acht seconden sneller dan zijn grootste rivaal Primoz Roglic. Ze zullen in Parijs het verschil niet maken maar mentaal ligt het overwicht alweer bij de tweevoudig Tourwinnaar. De renners met klassementsambities zetten trouwens stuk voor stuk een sterke prestatie neer: Adam Yates, Aleksander Vlasov, Daniel Felipe Martinez… Niemand zakte door het ijs en iedereen bleef netjes overeind.

De reële verschillen? Jonas Vingegaard moet als klassementsrenner acht seconden toegeven op Pogcar, net als zijn kopman Primoz Roglic. Adam Yates deed het meer dan uitstekend en kan leven met zijn vijftien seconden Pogacar, net zoals Aleksander Vlasov vrede zal nemen met een achterstand van 24 seconden. Nijpender is het voor Ben O’Connor. Het nummer vier van de Tour van vorig jaar moest al 54” toegeven op de titelverdediger.

Wat deden de Belgen?

Tja, met de gele trui voor Yves Lampaert en Wout van Aert op een tweede plaats was het eigenlijk niet meer belangrijk wat de andere landgenoten presteerden. Maar dat was buiten Dylan Teuns gerekend. De Limburger zit met Bahrain-Victorious verwikkeld in een dopingverhaal en reed op gramschap naar een meer dan verdienstelijke ereplaats. We zagen verder nog een behoorlijk debuut van Florian Vermeersch, de overige landgenoten probeerden vooral heelhuids aan de finish te geraken. Frederik Frison haalde nog de statistieken door als allerlaatste te finishen. De spreekwoordelijke ronde lantaarn is momenteel de zijne.

Verder nog iets dat u moet weten?

De Deense hoofdstad Kopenhagen liep ondanks de regen eivol voor de meest noordelijke start ooit van de Ronde van Frankrijk. Niet alleen ‘Sören met de pet’ had de weg naar het parcours gevonden, ook de koninklijke familie was van de partij. Niet moeilijk aangezien het parcours aan hun voordeur passeerde maar het was toch een opmerkelijk beeld, de Deense kroonprins Frederik (54) die zich waagde aan een verkenning. De kroonprins is hiermee niet aan zijn proefstuk toe. Een paar weken geleden nam hij nog deel aan de Tour de Storebælt, een tocht van 100 kilometer door Denemarken. Die tocht werd georganiseerd in het kader van de start van de Tour de France op 1 juli. De sportieve kroonprins was afgelopen woensdag ook aanwezig op de ploegvoorstelling en sloeg met meerdere renners een praatje.

Het was trouwens vijf jaar geleden dat de Tour nog een startte met een individuele chronorace. In het Duitse Dusseldorf gingen de bloemen én de bijhorende gele trui die dag naar Geraint Thomas, de recente winnaar van de Ronde van Zwitserland.

Rituitslag/algemeen klassement:

1. Yves Lampaert

2. Wout van Aert op 5”

3. Tadej Pogacar (Slo) op 7”

4. Filippo Ganna (Ita) op 10”

5. Mathieu van der Poel (Ned) op 12”

6. Mads Pedersen (Den) op 14”

7. Jonas Vingegaard (Den) op 15”

8. Primoz Roglic (Slo) op 15”

9. Bauke Mollema (Ned) op 16”

10. Dylan Teuns op 20”