Gele Wout van Aert gooit leeuwtje naar zoontje Georges: “Ik dacht dat ik ging winnen, maar deze trui maakt dat goed”

Vier jaar al, zegt hij, dat Wout van Aert jacht maakt op de gele trui. Als sinds hij in 2019 zijn eerste Tour de France reed. “Ik herinner me de rit naar Epernay (derde rit, red). Mike Teunissen reed in de gele trui, maar viel. Ik dacht, vanavond is de gele trui voor mij. Toen trok Julian Alaphilippe in de aanval en pakte hij het geel.”

Vier jaar later is het Wout van Aert dan toch gelukt. “Met geduld en hard werken.” Hij werd tweede in de sprint in Nyborg. Geklopt door Fabio Jakobsen, dat wel, maar hij kreeg er zes seconden bonificatie voor. Vijf seconden reed Yves Lampaert vrijdag sneller dan Van Aert in de tijdrit. Eén seconde hield Van Aert over om Lampaert uit het geel te rijden.

Van Aert: “Mijn eerste reactie was: weer tweede. Ik was Mads Pedersen voorbij en ik dacht dat ik gewonnen had. Toen kwam Fabio Jakobsen nog voorbij. Die moet een erg snelle sprint hebben gereden. Ik had snel door dat de gele trui voor mij was. Ik word weer tweede, maar ik zie geen reden tot klagen.”

Er was een tijd dat Wout van Aert daar anders over dacht. Twee jaar geleden werd hij twee keer tweede bij het WK in Imola. In de tijdrit was Ganna beter, vier dagen later in de wegrit werd hij door Julian Alaphilippe gevloerd.

Dat hij genoeg had van tweede plaatsen, zei Van Aert toen. Er zijn er sindsdien nog wel een paar geweest. Vorig jaar werd hij tweede in de olympische wegrit. En opnieuw in het WK tijdrijden. Vrijdag in de openingstijdrit van de Tour werd hij opnieuw tweede.

Hij zegt er niet meer bij stil te staan. “Er is altijd een reden waarom je tweede wordt. Soms maak je een fout, soms word je geklopt door iemand die beter is. In het wielrennen zijn er veel kampioenen met tweede plaatsen. Nu denk ik: beter tweede worden dan helemaal nergens. Uit ervaring weet ik dat er altijd andere dag komt. Vorig jaar heb ik de hele eerste week van de Tour op geel gejaagd. Ik kwam altijd iets te kort. De dag voor de Mont Ventoux werd ik ook nog tweede in de massasprint. En één dag later behaalde ik misschien de mooiste zege in mijn carrière.”

De gele trui kwam er na een rit die groot werd aangekondigd, maar die niet bracht wat ervan was verwacht. De Grand Belt brug scheurde het peloton niet uit elkaar, het tegendeel was waar. Wat Van Aert ervan vond? “Eerlijk? Ik vond het saai. De tegenwind was zo sterk dat we bergop amper 30 km/u haalden. Na 180 km in wedstrijdritme te hebben gekoerst, leek het plots op een trainingsrit. Spijtig dat we zo dicht bij de finish waren en dat er geen tijd was om rond te kijken. Het was bijzonder, maar maar met dit weer was het het makkelijkste deel van de rit.”

De sprint daarentegen was hectischer. Er was een valpartij minder dan drie kilometer voor de streep. Veel renners werden opgehouden, niemand verloor tijd. En er was een stevig gevecht van Jakobsen met Sagan voor de zege. Jakobsen zei dat het er gevaarlijker uit zag dan het leek. “Op zo’n moment is de controle totaal.”

Wout van Aert sprak zijn respect uit voor Jakobsen die minder dan twee jaar geleden bijna voor dood werd opgeraapt na een val in de Ronde van Polen. En Van Aert dacht ook al aan het verdedigen van de gele trui, die hij zo lang mogelijk wil houden. Zelfs al gaat hij voor groen in Parijs.

Van Aert: “De eerste week wordt erg veeleisend. Met of zonder trui zal er veel werk te doen zijn voor de ploeg. Ik heb zaterdag gezien hoe sterk de ploeg is. Veel renners tellen voor twee, het is indrukwekkend hoeveel werk ze kunnen verzetten. Ik heb veel vertrouwen in wat nog komt.”