Måneskin doet festivalbezoekers in zwijm vallen: “Werchter, jullie kunnen me krijgen”

Vooraleer ze aan hun set begonnen, werkten bandleden Damiano David, Thomas Raggi, Victoria De Angelis en Ethan Torchio enkele interviews af backstage. Met lichte tegenzin, zo leek het. De quotes waren kort, de gezichten licht bedrukt. Een wereld van verschil met de dynamiek tijdens hun concert, een dik uur later. Frontman Damiano rende alle hoeken van de mainstage op, de groep sprong meermaals van het podium af, om zo dicht mogelijk bij hun fans te zijn. Vier sensuele Duracell-konijnen, die tot het uiterste gingen.

De weide ging zaterdag al meteen overstag tijdens opener ‘Zitti E Buoni’. Met die song won het viertal vorig jaar het Eurovisiesongfestival, een dik jaar later zijn ze grote sterren in Europa én in de Verenigde Staten. Muziek voor bakvissen en pubers, wordt wel eens smalend gezegd. Maar op Werchter toonden de rockers dat ze veel meer zijn dan dat. De stem van Damiano klonk rauw én tegelijkertijd loepzuiver. Bassiste Victoria, gitarist Thomas en drummer Ethan speelden een vlekkeloze set. Met uitdagende poses zweepten ze het publiek op. Gaandeweg met steeds minder kleding om het lijf. De mannen in bloot bovenlijf, Victoria met zwarte tepelplakkers. “Oei, jullie kunnen m’n onderbroek zien”, grapte de frontman. Om wat later de temperatuur nog wat meer te doen stijgen. “Ik heb een Nederlands zinnetje geleerd: ‘Je kunt me krijgen.’” Kauwgom in de mond, een tikkeltje arrogant misschien. “Put your loving hand out, baby, ‘Cause I’m beggin’”, klonk het een minuut later.

_{(Lees verder onder de foto’s.)}

Met dank aan ‘Beggin’’ en andere Engelstalige songs als het gloednieuwe ‘Supermodel’ is de band de laatste maanden echt doorgebroken. Maar de diehardfans kenden ook het Italiaanse repertoire van het viertal. ‘In nome de padre’ bijvoorbeeld. “Dit liedje kennen alleen de echte kenners”, knipoogde Damiano. Met de Italiaanse driekleur gedrapeerd over z’n schouder zong hij wat later ‘My Generation’, een cover van The Who. De roots trouw, ondanks hun immense populariteit. Dat ze zo groot zijn, besefte de band toen er een telefoontje kwam van Iggy Pop. “Hij wou een nummer met ons opnemen, hoe crazy is dat! Om hem te bedanken zullen we nu een song van hem spelen.” ‘I wanna be your dog’ werd luidkeels meegezongen, nadien ontplofte de weide bij ‘I wanna be your slave’, de grootste hit van Måneskin, die dus een remix kreeg, met hulp van Iggy Pop. 

In de slotetappe gingen alle remmen los. Gitarist Thomas werd letterlijk op handen gedragen tijdens een intermezzo stagediven. Een dertigtal fans mocht het podium op om samen met de band de ziel uit hun lijf te dansen en zingen tijdens ‘Lividi Sui Gomiti’. Extase en tranen van geluk. “We zijn van niets bang. We geven geen sh*t om wat een ander denkt”, zingt Damiano in het Italiaans. Stoere praat, maar daarachter schuilt een peperkoeken hart. Een band zie zielsveel om z’n fans geeft. Na afloop werden drumstukjes uitgedeeld, een meisje koesterde het hebbeding alsof het het meest belangrijke object op aarde was. Een hoogtepunt in haar tienerleven. Een hoogtepunt voor de hele weide. 

PORTRET. Hete strip-acts, een stevige portie ‘guyliner’ en korte rokjes: dit is Damiano David, frontman van Måneskin (+)

Herbekijk ook: Måneskin zet Pinkpop op stelten met stagedive en striptease