Vlaamse klasse: Emma Bale surft op hartzeer uit het verleden en piekt op dagdromen over haar grote liefde

Alles komt goed, zelfs in de liefde. “Vorig jaar heb ik mijn eerste album uitgebracht, ‘Retrospect’”, spreekt de Vlaamse toe. “Nummers die vooral gaan over een toxische relatie. Als ge u aangesproken voelt, zing maar mee.” ‘Long for’ werd ingezet. Over het moment waarop je beseft dat je partner niet meer verliefd is op je. Breekbaar. Traag in tegenstelling tot haar elektronische versie van hit ‘Run’. Maar gepast. Dook Emma Bale als 14-jarige in 2014 de Vlaamse showbizz in als klein braaf meisje met een monstercover van ‘All I Want’, is ze vandaag een Vlaamse klassedame - ‘All I Want’ verloochent ze trouwens niet, ze brengt het. Wetende waarover ze zingt. Standvastig en krachtig.

Galopperend op het podium tussen pop en dance en een vleugje elektro. Zwierend in extase over het podium alsof ze een internationale grand dame is. “Amai, mijn hart gaat honderd per uur”, komt Emma even bij. “Merci om hier te zijn op dag vier, zo vroeg al (het is pas 15 uur, red.)”, zet ze haar bedankingsronde in. “Merci ook aan mijn papsie hier, die mij sinds mijn twaalfde meegesleurd heeft naar de festivals. Merci ook aan Filip, mijn manager die ermee stopt. Merci allemaal.” 

En merci Emma, om ons in zwijm te laten vallen na drie dagen vol zware gitaren. Beginnend surfen op hartzeer en liefdesverdriet uit het verleden, pieken op dagdromen over haar grote liefde: Jolan De Bouw (28) - zoon van. “Ik heb pas een nummer geschreven. Over een momentje in Italië, over appelsienen proeven en huppelen met degene die je graag ziet. Dit is ‘Orange tree’.” Smakelijk. Evenals haar allereerste nummer in het Nederlands: ‘Kompas’. In de goede richting, dat zeker.