Vladimir Poetin bluft en dreigt: "Iedereen moet weten dat Rusland zelfs nog niet echt begonnen is in Oekraïne"
In een toespraak voor fractieleiders in het parlement van Rusland heeft president Vladimir Poetin scherp uitgehaald naar het Westen, dat hij ervan beschuldigt Oekraïne in een tragedie te storten. Hij waarschuwde dat Rusland nog niet alle middelen inzet waarover het beschikt en leek zijn tegenstanders uit te dagen. Tegelijk zette hij de deur op een kleine kier voor onderhandelingen.
De taal van de Russische president, in opmerkingen die hij maakte voor een vergadering met leiders uit het Russische Lagerhuis, klonk weer opmerkelijk scherp. Poetin richtte zijn pijlen meer op het Westen (en met name de Verenigde Staten) dan op Oekraïne zelf.
Voor hem staat het vast dat het Westen Oekraïne gebruikt als een springplank voor een strijd tegen Moskou. "We hebben al meermaals kunnen zien dat het Westen ons wou bestrijden tot de laatste Oekraïener. Dat is een tragedie voor het Oekraïense volk, maar het ziet er naar uit dat het die richting uit gaat."
BEKIJK - Poetin dreigt: "Pogingen van het Westen om hun versie van de wereldorde op te leggen, zijn gedoemd te mislukken."
Poetin daagt uit
Poetin erkende openlijk dat de sancties die het Westen tegen Rusland heeft afgekondigd "moeilijkheden veroorzaken". Maar hij relativeerde met enige spot: "Maar niet in die mate waar de initiatiefnemers voor de economische blitzkrieg tegen Rusland op hadden gehoopt."
Over de militaire strijd die in Oekraïne wordt gevoerd tegen de Russische strijdkrachten klonk hij nog honender. "We horen vandaag dat ze ons willen verslaan op het slagveld. Wat moet je daarop zeggen... Laat ze maar proberen." Om er een forse waarschuwing aan toe te voegen. "Iedereen moet weten dat wij, in het algemeen, nog niet echt ernstig begonnen zijn."
Bres in de Amerikaanse wereldorde
De Amerikanen zijn volgens Poetin de belangrijkste spelers in het conflict van het Westen tegen Moskou. Volgens de president hebben zij op de oorlog in Oekraïne aangestuurd. Tegelijk ziet hij het juist als zijn eigen verdienste dat hij een bres heeft geslagen in de Amerikaanse wereldorde.
"Als die Westerse landen een conflict wilden uitlokken om ook de strijd tegen Rusland naar een nieuw stadium te voeren, een nieuw stadium van het bedwingen van ons land, dan kunnen we zeggen dat ze daar in zekere mate in gelukt zijn. Er is een oorlog uitgebroken, er zijn sancties geïntroduceerd. In normale omstandigheden was dat waarschijnlijk niet gelukt."
"Maar ik wil daarbij iets zeggen. Ze hadden moeten begrijpen dat ze reeds begonnen te verliezen vanaf het begin van onze speciale operatie, want dat betekende een radicale breuk in de wereldorde onder leiding van de VS. Het is het begin van een overgang van het liberaal-globalistische Amerikaanse egocentrisme naar een echte multipolaire wereld."
Deur op een kier
Ondanks al die verbale krachtpatserij toonde Poetin zich bereid tot onderhandelen. Al ging ook dát aanbod gepaard met een dreigement. "We slaan geen vredesgesprekken af. Maar zij die dat wel doen, moeten dit weten: hoe langer het duurt, hoe moeilijker het zal zijn om met ons te onderhandelen."
Oorlogsmoeheid?
De uitspraken van Poetin of van zijn topministers en woordvoerders bieden altijd ruim aanleiding tot speculatie en interpretatie: waarom zeggen ze dit, en waarom nu? Poetin lijkt hier op het eerste gezicht een dreigende boodschap uit te sturen: je krijgt ons niet klein, we kunnen nog veel meer uit de kast halen, het Oekraïense volk wordt een tragedie in geduwd... Tegelijk is er de bereidheid om te onderhandelen, maar dan liefst snel.
Het is wellicht niet ver gezocht om in Poetins uitspraken ook een vraag te lezen om de oorlog niet te rekken. Het Westen voert zelf geen oorlog tegen de Russische troepen, maar het Westen levert wel wapens aan Oekraïne, waardoor het Oekraïense leger langer stand houdt dan de meeste waarnemers oorspronkelijk hadden verwacht. Poetin lijkt dat, ondanks zijn bluf en zelfzekerheid, ook te erkennen. Zijn vraag komt hier op neer: winnen doen wij toch, vroeg of laat, laat ons dus niet nodeloos bloed vergieten.
Mogelijk klinkt hier een zweem van oorlogsmoeheid door, al zal de Russische president geen duimbreed willen toegeven.