Volg de pluimpjes in Antwerpen en je komt uit bij het Sportpaleis. Het is donderdagavond een even betrouwbare routeaanwijzing als de gps voor wie het concert van Harry Styles bijwoont. De man die de gevederde boa weer hip maakte. Nog aan het Sportpaleis: hier en daar een traantje. Van jonge fans die hopen alsnog een kaartje te scoren voor het hopeloos uitverkochte concert. En ontgoocheld terug naar huis moeten keren. Want die 20.000 mensen – vooral jonge vrouwen – in het Sportpaleis willen na twee keer uitstel hun Britse idool nu eindelijk aan het werk zien.

Bij de aankondiging van het concert in 2019 was het nog de bedoeling om de pas geloste plaat Fine line voor te stellen tijdens Love on Tour. Maar door covid zijn we intussen twee jaar en een plaat verder. De focus wordt verlegd, naar het gesmaakte Harry’s house, dat in mei verschenen is. Met dat album wordt meteen gestart. Het hyperaanstekelijke Music for a sushi restaurant doet je hem meteen vergeven dat hij net een academisch kwartiertje heeft genomen voor de show. Heerlijke elektro-funk met een seventies vibe, dat live nog beter op de dansbenen werkt dan op plaat. Zei iemand daar heupen losschudden?

Het is duidelijk waarvoor Harry Styles gekomen is. Hij ontpopt zich meteen tot een rasentertainer. Hij weet ook dat zijn publiek op hem heeft zitten te wachten. Hij rent, huppelt en danst van de ene kant naar de andere op het podium. Wuift, werpt kushandjes. “My name is Harry”, zegt hij na drie songs. Mijn beste, aan het gegil te horen telkens wanneer hij dichterbij komt, is dat wel duidelijk. “You’re so golden”, zingt hij tijdens Golden. De fans knikken collectief, zeggen: ja, jij bent van goud, Harry. Adore you volgt er meteen op. Ook dat gevoel is wederzijds.

Man met inhoud

Begrijpelijk als je hem bezig hoort. Kleine jongens worden groot. De puber die solo niet goed genoeg werd bevonden in X-factor – en dan maar met vier andere afvallers een band ging vormen in de vorm van One Direction – is al een paar jaar verdwenen. Vooraan staat een man met inhoud. Die niet alleen weet hoe hij de keet in de fik kan steken met songs als Canyon moon,Lights up of de ene One Direction-hit in de setlist What makes you beautiful, maar die ook een gevoelig momentje kan creëren met het prachtig ontroerende Matilda.

Hij zoekt zijn momenten uit om echt een babbeltje te slaan met zijn publiek. Daarmee geeft hij alvast Joline de verjaardag van haar leven door haar Happy birthday toe te zingen met het hele Sportpaleis. Waarna hij een vijftien minuten durende discomedley inzet. Dansen, jezelf vermaken: dat moet het Sportpaleis doen van Styles.

De succesvolste

En dan moet de bisronde nog komen. Met onder meer superhit Sign of the times, een loepzuivere versie die woord voor woord wordt meegezongen. En ietwat mindere As it was. En uiteraard Watermelon sugar dat een indrukwekkende 1,8 miljard streams heeft op Spotify. En het heerlijk rockende Kiwi. Een nummer waarvan we zowel blij zijn dat het afsluit, als jammer vinden dat het niet eerder in de set gegooid wordt.

Toch hebben we nog een puntje van kritiek: dat Styles met weinig verrassingen komt. Hij houdt het vrij sober. Het Sportpaleis zal het weinig kunnen schelen. Die hebben gekregen waarvoor ze gekomen waren: een entertainende avond met hun idool Harry Styles. De succesvolste ex-Directioner. Wat Liam Payne ook mag beweren in podcasts.