Van “hij speelt met onze ballen” tot “een beetje dom”: véél bewondering, maar ook vraagtekens bij de krachttoer van Van Aert

Eerst de ritwinnaar. Tadej Pogacar was de beste op de meet, maar stak zijn bewondering voor de inspanningen van Van Aert niet onder stoelen of banken. “Het was zo’n lastige dag. De eerste uren vooral, het was een van de gekste starten die ik ooit meemaakte. De sterkste man van het peloton ging in de ontsnapping. Ik dacht dat Van Aert het zelfs tot aan de meet zou uitzingen. Uiteindelijk was het peloton nog net iets sterker.”

Net als Pogacar was ook Dylan Teuns onder de indruk van Wout van Aert. “Vandaag heeft enorm veel energie gekost. Het begin van de koers was superlastig. Om dan weg te rijden zoals Van Aert, dan moet je goed zijn.” En dan was er nog een sterke Jasper Philipsen. Ook hij nam geen blad voor de mond. “We moesten wel rijden, als we dat niet deden, dan zou Wout ons allemaal belachelijk gemaakt hebben. Het is gewoon zo. We hebben hard moeten rijden om hem terug te pakken. Hij bleef 2 à 3 minuten voorop rijden, terwijl wij allemaal minstens 50 kilometer per uur reden. Het was niet normaal. Waarom het zo hard ging in het begin? Omdat Wout goesting had om te koersen vandaag. Hij zette het hele peloton op zijn eentje onder druk.”

Tom Pidcock verwoordde het op z'n Brits bij Eurosport. “Hij speelt met onze ballen, hé? Ik weet niet wat te zeggen, eerlijk gezegd. Hij neemt ons allemaal in de maling.” Toch stelde de wereldkampioen veldrijden zich ook vragen bij de actie. “Ik snap het niet goed. Hij vertrekt voor een lange ontsnapping met z'n drieën, maar hij had ook gewoon kunnen wachten toen die andere twee terug waaiden. Dan had hij nog wat overgehad in de finale en misschien het geel kunnen behouden. Ik begrijp het niet, ik vond het vreemd.”

Ook ex-renners Daniel Lloyd en Robbie McEwen, analisten bij Eurosport hadden niet louter lof voor Van Aert. “Kijk, er is geen enkele andere renner in dit Tourpeloton die kan wat Wout gedaan heeft”, aldus Lloyd. “Maar ik vond het wel een beetje dom. Begrijp me niet verkeerd, het was geweldig om naar te kijken en ik wilde maar al te graag dat hij het peloton toch kon afhouden. Als dit Van der Poel was geweest, oké. Die had kunnen redeneren: ‘Morgen ben ik de trui sowieso kwijt en ik heb geen klassementsmannen om naar om te kijken’. Maar Wout heeft met Roglic en Vingegaard nog steeds twee ploegmaats die het klassement betwisten. Als hij gewoon gewacht had, had hij minstens top drie gereden en meer punten voor het groen gepakt. En zélfs Wout van Aert betaalt deze inspanning later in deze Tour cash.”

“Hij heeft er al een tol voor betaald”, vult voormalig topsprinter McEwen aan. “Het was een demonstratie van kracht, maar zonder controle. Hij had gewoon de rit kunnen winnen. Kijk naar Jakob Fuglsang - hij wachtte op 60 kilometer van het einde en finishte nog in de groep van de beste klassementsmannen. Wout had hetzelfde kunnen doen. Nu is hij het geel kwijt, pakte hij weinig punten voor groen en zorgde hij er misschien voor dat hij minder werk kan opknappen voor de ploeg.”

Quinn Simmons mocht het nummertje van Van Aert dan weer vanop de eerste rij meemaken. En toegegeven, de jonge Amerikaan - nog altijd maar 21 - van Trek-Segafredo deed meer dan z'n duit in het zakje. Maar op 30 kilometer moest hij passen - compleet naar de vaantjes gereden. “Het was zeker iets speciaals. Het was mijn eerste vlucht in de Tour en dat in het gezelschap van de gele trui. De eerste 20 minuten van onze ontsnapping waren gewoon krankzinnig - ik heb nog nooit zo afgezien. Het leek alsof ik thuis achter de brommer van mijn vader reed. Ik ben nog nooit zo uit de wielen gereden als door Wout.”

Lotto Soudal-renner Reinardt Janse van Rensburg: “Hij speelt precies een Playstation-spelletje. Ik weet niet wat het is, maar er moet enorm goeie muziek in z’n oortjes zitten.” 

“Vandaag leek op een juniorenkoers, met op kop een renner waarbij de puberteit veel vroeger dan bij de anderen begonnen is”, voegde Mikkel Bjerg, ploegmaat van Pogacar, eraan toe.

Ex-renner André Greipel: “Weet Wout van Aert wel dat de Tour drie weken duurt? Ik vraag het voor een vriend...”

Afsluiten doen we met een passage uit de column van AD-journalist Thijs Zonneveld. “Actiefilm, voorlaatste scène. De hoofdrolspeler in zijn strakke gele pak heeft al een uur of twee schietend, meppend en hakkend in de rondte gebrommerd, als hij plotseling halt houdt. Hij kijkt om zich heen en beseft dat hij is omsingeld. Overal om hem heen: zombies. Of robots. Of, van mijn part, aliens. Ze sommeren hem om zich over te geven. Dramatisch muziekje, close-up. Brommerman schudt zijn hoofd en draait het gas nog maar eens open. Als hij ten onder gaat, dan is het strijdend.”

“Op weg naar Longwy schoof Wout van Aert al zijn fiches naar voren. Hij demarreerde en demarreerde - net zo lang tot hij weg was. Hij kreeg slechts twee renners mee. De ene nokte ermee, de andere moest bijna huilend het wiel laten gaan. Dus deed Van Aert het alleen. Er was geen weg terug. Hij reed zich te pletter en hij wist het.”

“Het was kamikaze wat van Van Aert deed. Links en rechts werd er getwijfeld aan de tactische beslissingen bij Jumbo-Visma. Hadden ze niet beter dit, hadden ze niet beter zus of zo. Aan het einde van de rit stonden ze met lege handen. De schade, netto: Van Aert verloor het geel een dag eerder dan normaal en ook een kans op een nieuwe ritzege, Pogacar liep nog wat verder uit.”