‘Company of Heroes III’: oorlogsgame-royalty op weg naar de hattrick?

In een typische ‘Company of Heroes’-missie stuur je met gedecideerde muisklikken groepjes infanteristen, tanks en artillerie over een of ander Tweede Wereldoorlog-slagveld. De singleplayercampagne kadert die met wat filmisch drama in de algemene krijgsinspanning, vaak gebaseerd op echte WOII-operaties en niet zelden met een paar intense onvoorziene ontwikkelingen onderweg. Naast die campagne telt de game ook een skirmish en competitieve multiplayermodus, die je – eventueel samen met andere spelers – tegenover een computeropponent of andere gamer(s) zet.

Waar in de meeste real-time strategiegames een groot deel van de gameplay om het uitbouwen van een basis en het verzamelen van resources draait, focust ‘Company of Heroes’ meer om de strijdkrachten die je daaruit puurt en hoe je die op het terrein inzet. Die basis en resources hebben absoluut hun strategische impact op het geheel, maar eisen hier beduidend minder aandacht. Zo kan die helemaal naar je groepjes voetsoldaten, pantservoertuigen en andere units gaan. Die beschikken elk over hun sterke en zwakke punten, op hun beurt weer versterkt of verzwakt door de voor- of nadelen van de onmiddellijke omgeving en het samenspel met collega-units. De game maakt ook enkel die vijandelijke units zichtbaar die zich in het blikveld van jouw troepen bevinden. Een blikveld dat uitgebreid kan worden door tactisch herpositioneren naar hoger gelegen terrein, maar net zo goed door een gebouw te slopen.

Voor de veteranen van de eerste twee games belooft ‘Company of Heroes III’ een heel vertrouwd feestje te worden. De meeste spelmechanismen op het terrein zijn behouden en niet zozeer veranderd als wel verfijnd of uitgediept. Zo houdt de game nu niet enkel rekening met de minder bepantserde achterkant van pantservoertuigen, maar ook met hun kwetsbare flanken. Zo kan nu haast elke infanterist een beschadigd voertuig herstellen, maar doen ze dat wel veel trager dan zo’n nieuwe depannage-truck. Ook nieuw: de optie om artillerie aan de trekhaak van een truck te hangen waardoor die nu een meer realistische mobiliteit en grotere impact op het strijdtoneel krijgen.

Andere vernieuwingen zijn welkom maar minder revolutionair. Zoals het kunnen bestormen en binnendringen van gebouwen die door de vijand worden bezet. Al zijn we wel blij dat tanks nu gewoon over loopgraven heen kunnen rollen en is het mooi meegenomen dat zo’n groepje infanteristen een lift kan krijgen van een tank. Wel een grotere en naar onze mening interessante nieuwigheid is de tactical pause. Die laat je toe om met een druk op de spatiebalk de actie te bevriezen. Handig om in het heetst van de strijd even het overzicht te herwinnen en eventueel een aantal units een bevel te geven die ze dan simultaan uitvoeren wanneer je een tweede keer op de spatiebalk duwt.

De grootste verandering echter die ‘Company of Heroes III’ naar de reeks brengt, is de overkoepelende dynamische campagnemap. Daarover schuif je niet in realtime maar turn-based (om de beurt dus) legers, vloten en tankdivisies. Of je voert bombardementen uit, knijpt bevoorradingslijnen dicht, enzovoort. Botst een van jouw units daarbij in op een van de vijand, of neem je een bezette stad in, dan schakelt de game weer over naar de realtime-gameplay en mag je dat treffen ook zo uitvechten. Wie ooit een ‘Total War’-game speelde, kent dit systeem, maar voor ‘Company of Heroes ‘is het best een grote ingreep. Die zou die campagne eindeloos herspeelbaar moeten maken, maar omdat we deze turn-based gameplay tijdens onze hands-on niet konden uitproberen, weten we nog niet hoe vlot of aangenaam dit luik speelt.

Wat we wel mochten uitvechten was een missie in Noord-Afrika. Daarin moesten we met Rommels Afrika Korps een bolwerk én een brandstofopslagplaats op de Britten veroveren voor we nieuwe orders kregen. We kregen alle vrijheid in de volgorde waarin we dat deden en de units die we daarvoor inzetten. We probeerden alle nieuwigheden uit en waren vooral enthousiast over die mogelijkheid om artillerie als een hoog-kaliber-caravan snel naar een betere plek te slepen. Liefhebbers van de eerste twee afleveringen kunnen we wat dit realtimeluik betreft alvast een heuglijk weerzien met een oude goede vriend beloven. Dat de game al gelijk met vier best verschillend spelende facties gereleaset zal worden doet ook het beste beloven. Nu alleen nog afwachten of die dynamische turn-based campagne zich als de kers op de taart zal ontpoppen.