In het geheim trouwen zoals J.Lo: steeds meer Vlamingen doen het. “Het is geen kwestie van gierig zijn”

Jennifer Lopez (52) trouwde afgelopen weekend - eindelijk - met haar Ben Affleck (49). Dat deed ze stiekem én in Las Vegas nog wel. In 2003 waren de twee al een keer verloofd, maar ze gingen uit elkaar door de mediaheisa. Deze keer deed ‘Bennifer’ het anders, want de plannen bleven top secret. J. Lo deelde achteraf wél het heugelijke nieuws op haar blog. “Gisterenavond zijn we naar Las Vegas gevlogen”, schrijft ze. “We hebben onze geloften voorgelezen in de kapel en hebben elkaar een ring gegeven die we voor de rest van ons leven gaan dragen”, aldus de zangeres. “We hadden ons geen beter huwelijk kunnen inbeelden.”

_{(Lees verder onder de foto.)}

De meeste mensen kiezen ondertussen nog altijd voor een klassiek en groot feest met alles erop en eraan. Want zo'n speciale dag beleef je maar één keer en je moet er ten volle van genieten met al wie je liefhebt. Anderzijds denken steeds meer koppels nu: weg met die clichés. Ze trouwen liever met niet veel meer dan z’n tweeën, soms zelfs zonder de omgeving in te lichten. Sinds de lockdown zit het concept in de lift. 

Las Vegas, baby! Het Amerikaanse trouwwalhalla verleidde niet alleen Bennifer, maar ook Oona en haar man Koen tot een huwelijk. “De avond voor onze trouw waren we nog gaan gokken. Daar gaven ze ons best veel alcohol, zodat we meer zouden spenderen. Koen dronk toen puur door de stress voor wat de dag erna zou volgen. We stonden die volgende dag dus op met een kater: ondenkbaar bij een klassiek feest in België. (lacht)”

Er waren maar twee bevriende koppels op de hoogte, vertelt Oona. “Zij hielpen ons met de jurk. Voor de rest wist niemand ervan. We vertelden onze familie alleen maar dat we voor de veertigste verjaardag van Koen een reis zouden maken.” En wat voor een. “De centen die we normaal voor een feest zouden vrijhouden, konden we nu zelf benutten. Koen droomde al lang van een autobeurs in Vegas, we aten lekker en trakteerden onszelf op een prachtig hotel: The Caesars Palace (met kamers van 300 tot 570 dollar per nacht, red.).”

Hun belangrijkste reden voor een stiekeme trouw is erg persoonlijk. “We probeerden toen al vier jaar zwanger te raken, maar het wilde niet lukken. We konden geen liefdesbaby’s maken en moesten extra hulp inroepen. Omdat onze zwangerschap niet meer iets van ons tweeën zou zijn, wilden we dat ons huwelijk dat wel zou zijn. Onze geloften kwamen daardoor ook recht uit ons hart, omdat we met niemand rekening moesten houden. De aanwezige fotograaf en dominee begrepen ons toch niet. Dat had nooit mooier kunnen zijn.”

“Die fotograaf werd meteen ook onze getuige”, lacht Oona. “In Amerika heb je maar één getuige nodig om het huwelijk te voltrekken. Ik vond dat niet raar, want we wisten vooraf dat er niemand bij zou zijn die we kenden.” Een dag na hun huwelijk vloog het koppel terug naar huis. “Eenmaal we bekomen waren, pasten we onze Facebookstatus aan met een mooie trouwfoto. Als we het vooraf hadden gezegd, zouden onze ouders of tantes ook naar Amerika gevlogen zijn om erbij te zijn. Dan zou het niet meer iets van ons twee geweest zijn.”

“Als ik erover vertel, kijk ik met zo veel liefde terug”, zegt Oona. “We twijfelden wel om achteraf een feest te geven. Je voelt je door de maatschappij bijna verplicht. Maar waarom? Ik zou het persoonlijk zo weer opnieuw doen, the American way.”

Anne-Catherine en Michael wilden uit praktische overwegingen trouwen. Ze zouden een huis kopen en voegden hun bedrijven samen. “Uiteraard is er naast dat praktische ook veel liefde tussen ons”, zegt Anne-Catherine. “Mijn man is óók op zijn knie gegaan, hoor. Maar de verloving wilde ik liever geheimhouden. Anders hebben veel mensen verwachtingen, nog meer dan jijzelf. En we wilden geen twee jaar wachten om te trouwen. Bovendien had ik niet veel zin in al dat voorbereidend werk of om mensen uit te nodigen die we amper kenden. Dat voelde niet goed.”

Hun eerste plan? Op een willekeurige maandag naar het stadhuis trekken met z’n tweeën, en klaar. “Maar Michael wou zijn twee dochters er graag bij. En ik mijn mama. Voor je het weet, zit je toch aan een groep van dertig man. Dus gaven we onder het mom van onze dertigste en veertigste verjaardag een brunch in een ontbijtbar. Toen iedereen arriveerde, zagen ze mij daar staan in een wit trouwkleed. Verrassing!” 

Sommige familieleden konden niet met die verrassing lachen. “Ze hadden het er enkele weken moeilijk mee, omdat ze het concept niet begrepen”, zegt Anne-Catherine. “Twee van hen waren zelfs een beetje boos. Maar ik wilde niet te veel gedoe die dag. Huwen is big business: een dure jurk, trouwen in het buitenland of een chique zaal en dat allemaal voor één dag. Ik droeg een jurk van H&M van 200 euro en zou er geen nulletje meer voor over hebben. Het is geen kwestie van gierig zijn, eerder van prioriteiten stellen.”

Diezelfde dag zette Anne-Catherine een foto op haar sociale media met als onderschrift ‘surprise’. “De trouw moest geen maanden geheim blijven. Ik ben geen beroemdheid, hè. Wel hoorde ik achteraf dat sommigen het raar vonden dat ze niet uitgenodigd waren. Ach, dat heb je ook bij een groot feest.” Of ze af en toe jaloers is op wie toch zo’n groot feest geeft? “Als ik mensen op een trouw hun openingsdans zie doen, dan denk ik: juist, wij hadden dat niet. Maar dan vergeet ik dat weer. Jezelf met anderen vergelijken levert niks op. Al willen we misschien volgend jaar toch nog een dansfeest geven. Dus wie weet volgt daar nog onze openingsdans. (lacht)”

“We wisten dat we het nieuws van ons huwelijk ooit naar buiten zouden brengen. Maar op die dag zelf voelde dat voor ons niet fijn”, zegt Kato. “Tom zei het mooi: je wil die dag op de foto met jouw kersverse vrouw en met je vrienden, niet met mensen die van je muziek houden. Na de trouw vertrokken we ook twee weken op huwelijksreis en die wilden we in alle rust spenderen met elkaar.”

Dus besloten Kato en Tom om met een kleine groep te trouwen, in het geheim. “We hadden daarover dezelfde mening. Ook de verloving kondigden we later aan, omdat we er eerst zelf van wilden genieten. Twee weken voor ons huwelijk waren er nog strenge coronaristricties en je mocht sowieso maar enkele mensen uitnodigen. Op onze dag was er uiteindelijk nog zo’n zestig man. Vooraf vroegen we aan onze gasten om niets online te posten of te delen. Ze mochten natuurlijk foto’s nemen als herinnering of voor later, maar we vroegen hen om te wachten tot wij zelf iets zouden bekendmaken. Iedereen was begripvol.”

Een maand later deelde Kato een foto op Instagram. “Het was een leuk gevoel om iedereen dan op de hoogte te brengen van ons nieuwsje.” Had ze op haar trouwdag zelf dan niet het gevoel dat ze haar geluk níét kon delen? “Nee. We hadden veel aan die dag, met de mensen die dicht bij ons stonden. Er was misschien alleen maar wat stress over wie we nu wel of niet zouden vragen.”

Maar de twee zijn niet getreurd, want om hun burgerlijke trouw te vieren volgt er toch nog een groot feest. “Eentje zonder beperkingen. Ik denk eerder volgend jaar, om ons tweejarig jubileum te vieren.”

Minder geld spenderen aan babyspullen? Deze 2 Vlaamse bedrijven helpen jonge koppels besparen

VIDEO. Na 20 jaar eindelijk gelukt: Jennifer Lopez en Ben Affleck zijn in Las Vegas getrouwd