Het is weer van dat! Dé parelmoervlinder bestaat niet. De vlinderkenners zullen het je graag vertellen. Het is het achtervoegsel bij een aantal – overigens prachtige – dagvlindersoorten die onze provincie rijk is. Zo heb je de kleine parelmoervlinder, die zal dan wel kleiner zijn dan de rest, zeker? Er is ook een grote parelmoervlinder. Logisch als er een kleine is, dat er ook een grote is. Maar ook de akker-, moeras-, veld- en bosparelmoervlinder bestaat. In mijn – denkelijk niet aan de standaard van de kenners voldane – boekje over dagvlinders dat ik thuis heb, vond ik zes mooie kleurplaten met allemaal leden van deze familie. In totaal 21 soorten. Wel even vermelden dat mijn boekje als titel heeft: ‘Dagvlinders van de Benelux’. Dus denkelijk biedt onze groene provincie geen thuis voor al deze soorten. Maar blijkbaar kan je deze prachtige diertjes hier toch soms tegenkomen. En ook al kan ik ze – met mijn beste wil – niet uit elkaar houden, het zijn en blijven topmomenten als ik er eentje kan ontdekken en bekijken.

Het is aan de onderkant te doen bij deze vlinders. Niet dat de bovenkant mij niet kan bekoren, integendeel. Maar als ze hun vleugels dichtklappen, dan blazen parelmoervlinders je weg met een schitterend en kunstig patroon van lijnen en vlekken. Doorweven door gele, oranje en zwarte patronen met een verscheidenheid aan kleuren die je niet voor mogelijk zou houden. Met als extra bonus een reeks - op het eerste zicht - witte vlekken. Maar die zijn in feite parelmoerkleurig. Een kleur die ik alvast niet op papier krijg gezet met alleen woorden. Je moet het gewoon gezien hebben om mee te kunnen praten. Ik mocht het al een paar keer aanschouwen. Of het nu een kleine-, veld- of welke parelmoervlinder dan ook was, kan ik je jammer genoeg niet meedelen. Maar dat het in mijn geheugen gegrift staat, is wel duidelijk. Met letters in parelmoer.

Foto's: Jos Vandebergh

https://limburgs-landschap.be