Amber Tysiak kende door een scheur in de adductoren van het rechterbeen een moeilijke aanloop richting het Europees kampioenschap in Engeland. Uiteindelijk haalde de 22-jarige speelster van OHL wel de selectie van de Red Flames, maar veel speelde ze niet in de groepsfase.

De Helchterense bleef in de openingsmatch tegen IJsland op de bank. Daarna mocht ze tegen Frankrijk invallen voor Laura De Neve, maar werd ze in de slotfase met twee keer geel van het veld gestuurd. Daardoor miste de centrale verdediger de clash tegen Italië, waarin de Flames hun historische kwalificatie voor de kwartfinales afdwongen.

Tijdens een persbabbel in het Macdonald Kilhey Court Hotel in Wigan, de thuishaven van de Belgische selectie tijdens het toernooi, blikt ze woensdag terug op de voorbije weken en maanden. “Ik ben vooral blij dat ik hier zit. De afgelopen maanden heb ik heel hard moeten werken door die blessure. Daardoor miste ik matchritme”, legt ze uit. “Natuurlijk was de uitsluiting niet fijn, maar dat is voetbal. Ik ben door de groep en de staf goed opgevangen en ondersteund. Ik neem de positieve zaken van die match mee, het was een leermoment, ik kijk vooruit. De kwalificatie heb ik vanop de bank meebeleefd. Wij zijn één team en het is heel leuk dat we hier nog zijn.”

Tysiak debuteerde begin vorig jaar bij de nationale ploeg en heeft inmiddels zeventien caps achter haar naam. Tijdens de voorbereiding op het EK kreeg ze van de bondscoach een basisplaats in het laatste oefenduel tegen Luxemburg (6-1). Ze bedankte met twee doelpunten maar een basisstek op het EK leverde het niet op. Serneels koos tegen IJsland en Frankrijk in het hart van de verdediging voor Sari Kees naast de ervaren Laura De Neve. Tegen Italië ontbrak die laatste door een bilblessure en schoof Julie Biesmans een rij achteruit.

Nu Tysiak weer speelgerechtigd is, bestaat de kans dat zij tegen Zweden in de basis wordt gedropt als De Neve nog out zou zijn. De Anderlecht-speelster trainde woensdag met een stevig verband rond de rechterdij. “Het is aan de coach om te beslissen, maar ik denk wel dat ik dan naast Kees kan staan”, zegt Tysiak. “Ik ben er 100 procent klaar voor.” 

Voor haar blessure was Tysiak een certitude in het Belgische elftal. Die status is ze kwijt, maar dat aanvaardt ze. “Wie hier op het EK is, wil spelen, dat is een gezonde ambitie. Maar blessures heb je niet in de hand. Ik kom van ver en ben, ik herhaal het, al blij hier te zijn bij de 23.”

Philtjens speelt tegen bekenden

Davina Philtjens speelt al vier jaar in de Italiaanse competitie, eerst bij Fiorentina en sinds 2020 voor Sassuolo in de Serie A Femminile. De beslissende groepsmatch van de Red Flames maandagavond op het EK tegen Italië, die ze met 1-0 wonnen, was voor haar dan ook een speciale wedstrijd.

“Ik was er echt op gebrand om tegen Italië te winnen. Het voelde heel goed”, blikt ze woensdag tijdens een persmoment in het spelershotel in Wigan terug. De treffer van Tine De Caigny heeft Philtjens wel niet gezien. Ze had immers net een trap gekregen en lag op de grond te bekomen. “Ik hoorde plots gejuich en Janice (Cayman, nvdr.) kwam naar mij en zei: ‘Dav, het is goal’. (lacht) Maar ik had vooral pijn, al was ik wel blij natuurlijk.”

De zege tegen Italië leverde de Red Flames een historische kwalificatie voor de kwartfinales op. Daarin wacht vrijdag Zweden, een van de favorieten voor de titel. Bij de Scandinaviërs zijn verschillende speelsters actief die net als Philtjens in Italië voetballen. Dat is het geval voor onder meer verdediger Linda Sembrandt en aanvaller Lina Hurtig, allebei van Juventus. Kosovare Asllani, een winger die scoorde tegen Portugal, stapte deze zomer over van Real Madrid naar AC Milan.

“Lina Hurtig ken ik omdat ik al tegen haar speelde in Italië. Ze is een goeie spits, schermt de bal uitstekend af. Asllani is ook heel sterk, heel snel. Maar wij zijn niet bang”, benadrukt Philtjens. “Zweden heeft ook mindere punten, onder meer op de backpositie. Met onze snelheid voorin liggen daar kansen.”

Philtjens is samen met Janice Cayman de ouderdomsdeken in de selectie van Ives Serneels. Toch lijkt de energieke linksachter op haar 33e wel een jong veulen zoals ze haar flank blijft afdweilen. “Ik denk dat het te maken heeft met het mentale. Tussen al die jonkies voel ik me nog heel jong”, zegt de Limburgse, die nog niet bezig is met een eventueel afscheid bij de nationale ploeg. “Ik zeg altijd dat ik wil doorgaan zolang ik de drive nog heb en mijn lichaam het toelaat.”