Drie Belgische 400-meterlopers in de halve finales van de 400m, dat is een weelde waar weinig landen kunnen van dromen, tenzij het grote Amerika.

Kevin Borlée eindigde als twaalfde van de wereld (45.26). “Ach, voor mij telt die plaats niet, het is finale of geen finale. Ik had geen supergevoel. Ik ben wel in vorm maar ik mis nog wat ritme, de laatste 50 meter had ik het wat moeilijk. Ik loop een correcte koers.”

Dylan Borlée, in een moeilijke halve finale, liep 45.41, zijn persoonlijk record dit jaar gelopen bedraagt 45.18. Daarmee is hij tevreden. “Ik hoop altijd op meer, hoopte mijn record te verbeteren. Maar ik sta in de halve finale van een WK, ik loop de op één na beste chrono van mijn carrière. Ik had er gelijk met vijf handen voor getekend als iemand mij dat in het begin van dit seizoen zei. Ik had het moeilijk na de Spelen, ik heb er weer heel veel zin in.”

Ook Alexander Doom zat in een onfortuinlijke halve finale, bleef met 45.80 iets onder zijn beste chrono van het seizoen (45.36) en zijn persoonlijk record (45.34). “Maar ze hadden gevraagd om de eerste 200 meter iets te proberen. Ik hoopte dat er op het einde nog iemand voor mij zou lopen, zodat ik ernaartoe zou kunnen lopen. Na enkele meters viel hij al uit, dus moest ik weer alleen lopen. Maar het gevoel was veel beter dan in de reeksen.”

Kevin Borlée twaalfde, Dylan Borlée veertiende, Doom negentiende: drie Belgen in de toptwintig, dat is lang niet slecht voor de 4x400m. Doom: “Ook Julien (Watrin, de 400-meterhordeloper) is in vorm, er is veel mogelijk. Amerika is buiten schot normaal. Op voorhand dachten we dat Botswana ook buiten bereik zou zijn maar alles ligt open. We kunnen weer meedoen voor de medailles.” Kevin Borlée: “We hebben een goede ploeg in de breedte. We zullen er staan, we gaan op zoek naar een goed resultaat.”

Wellicht moet Kevin Borlée, wegens de behoorlijke concurrentie, zowel al lopen in de kwalificaties, om zo de kansen op een finale te verhogen. “Ik zit er niets mee in om twee keer te lopen. We hebben nu twee dagen rust, dat volstaat.”

Paulien Couckuyt, lid van de Cheetahs en hordesprintster testte tien dagen voor haar eerste wedstrijd positief. Ze ging in quarantaine, trainde een viertal dagen niet om haar lichaam te laten genezen in plaats van uit te putten. En ze had al geen ideale voorbereiding, wegens blessureperikelen. Haar 55.42 volstond niet voor een finale – op de Spelen strandde ze, in de vorm van haar leven, op een zucht van die finale. “Ik ben toch ontgoocheld, wilde weer onder 55 seconden duiken. Weer verbrod ik het op de achtste horde, daar moet ik echt aan werken voor het EK.”

Couckuyt mikte vooraf sowieso op het EK, enkele weken na het WK, en ziet dit WK als een aanloop daarop. “Maar het is jammer om mijn WK zo af te sluiten, je wilt toch vertrouwen tanken.”

Eliot Crestan, net als Couckuyt tijdens het seizoen opgezadeld met een blessure, liep een tactisch uitgekookte 800m, sprintte zich naar de vierde plaats (1.46.61) in zijn reeks. Dat volstond niet om door te gaan naar de halve finales.