Drie jongens in de toptwintig van de wereld op de individuele 400m, dat doet deugd en met Julien Watrin in vorm, mogen de Tornados met vertrouwen naar de 4x400m toeleven. Estafettecoach Jacques Borlée: “Deze prestaties zijn doorslaggevend voor dit weekend.” Het zou alweer een finale zijn op een groot kampioenschap, alweer een rush op een medaille op een internationaal kampioenschap.

Tegenover de Tornados zijn de Cheetahs nog een jonge ploeg. Jacques Borlée: “Maar wat ze in die paar jaar al hebben laten zien, is al fantastisch.”

Toch staat de estafettecoach Carole Bam naar eigen zeggen onder druk. Niet wat betreft de sfeer in de groep, Bam en haar atletes vormen een hechte groep. “We zijn een jonge ploeg, een plaats in de finale zou al zeer mooi zijn. We zullen met onze sterkste ploeg gelijk moeten lopen in de reeksen. Dat leidt tot druk, ja.” Er zal met argusogen naar worden gekeken, zegt ze. “Want ik voel me niet altijd ondersteund. Maar goed, ik ga niet in detail treden, want het is slechts een impressie”, zegt ze aanvankelijk.

Even later: “Ik heb de indruk dat men minder verdraagzaam is, misschien minder verdraagzaam tegenover mijn persoon. Omdat ik een vrouw ben? Mogelijk. Het gaat niet om de meisjes, met hen gaat het enorm goed. Maar in de dagelijkse werking met de federatie kan ik mij niet het minste foutje permitteren. Bij de minste vergissing die ik maak, dreigt men met ontslag.” De tranen wellen op. “C’est compliqué. Ik heb veel te lijden onder die dreiging.”

Of ze er dan nog zin in heeft? “Eerlijk? Ja, anders zou ik al gestopt zijn en hebben opgegeven. Ik hou van deze job, ondanks alles.” Jacques Borlée: “Van mij heeft ze alvast haar steun.”