De betrokken vrouw volgde aan de Limburgse politieschool Plot een opleiding tot inspecteur van politie. Maar dat liep niet van een leien dakje. Volgens de directie van de politieschool waren er eerst al opmerkingen over haar “fysieke inzetbaarheid”, waardoor de vrouw extra looptrainingen moest volgen.

Maar “de druppel die de emmer deed overlopen”, aldus de directie, was dat de aspirant-inspecteur ondanks een herkansing en extra bijles niet slaagde voor de schietproeven. Na een grondige deliberatie besliste de Limburgse politieschool om een punt te zetten achter de opleiding van de vrouw. Die ging daar niet mee akkoord, en tekende bij de personeelsdienst in Brussel beroep aan. In afwachting van een beslissing, moest ze aan de slag als onthaalmedewerkster bij de federale politie.

Veel geduld

Daar moest ze wel bijzonder veel geduld uitoefenen, zo stelt de Raad van State nu vast. Hoewel de politiereglementen een termijn van zestig dagen suggereren om een beroepsprocedure te behandelen, duurde het maar liefst anderhalf jaar voor die beroepszitting effectief plaatsvond, waarna de federale politie nog eens acht maanden nam om tot een eindbeslissing te komen: een bevestiging van het ontslag.

Volgens de Raad van State is dat veel te lang. “Het dossier is niet dermate complex dat een definitief besluit meer dan twee jaar op zich kan laten wachten”, klinkt het. De Raad van State stoort zich er duidelijk ook aan dat de politie “geen enkele poging onderneemt om maar enig element aan te brengen om de lange termijn te verantwoorden”.

“Dit mag niet meer als een normale gang van zaken worden bestempeld”, zo klinkt het nog bij de Raad van State, die prompt de beslissing om de vrouw aan de deur te zetten vernietigde. De vrouw in kwestie kan daardoor in principe opnieuw aan de opleiding tot politie-inspecteur starten. Waar haar weliswaar opnieuw een batterij schietproeven wacht.