Wout van Aert drukt twijfels over eigen prestaties en die van zijn team de kop in: “A shit question. We werken hier keihard voor”

Ze kwam, de onvermijdelijke vraag voor de eindwinnaar van de Tour. ‘Can we trust you?’ Maar bij uitbreiding kreeg ook ‘veelvraat’ Wout van Aert ze deze keer voorgeschoteld. “A shit question”, vond de groenetruiwinnaar het. “Die blijkbaar altijd weer moet terugkeren voor de renner en de ploeg die de Tour naar zijn hand zet. Veel zin om erop te reageren heb ik niet.” Dat Jonas Vingegaard er zonet wél was op ingegaan, werd er aangedrongen in de plakkerige sporthal van Gramat, in de Lot. “Raar”, bleef Van Aert het vinden. “Nu we drie weken lang op heel hoog niveau hebben gepresteerd, moeten we onszelf plots verantwoorden. I don’t get it. Dat begrijp ik niet goed. We werken hier keihard voor, gaan op stage, bereiden deze Tour tot in de puntjes voor. Het wielrennen is veranderd, weet je. We worden ook uitvoerig getest, zelfs thuis. Het is ook niet dat we uit het niets komen. We zijn als team enorm geëvolueerd de voorbije jaren. En ikzelf ook als (grote)ronderenner sinds de Tour van twee jaar geleden.”

De zege in de individuele tijdrit was al zijn derde in deze Tour. Een cadeautje van Vingegaard, leek het wel. De Deen klokte onderweg (iets) snellere tussentijden dan onze landgenoot, maar drong in de twee laatste hellende kilometers niet echt meer aan. “Dat bewijst nogmaals wat voor kampioen hij is”, vond Van Aert. “Jonas gunde me vandaag de ritzege. Of hij zelf kon winnen? Hij was de enige die lachend over de finish kwam. Dat zegt genoeg.”

“Het was de kers op de taart wat teamspirit betreft. Ik won, hij wint ook. Dat zorgt natuurlijk voor een totaal ander gevoel dan dat waarmee we twee jaar geleden achterbleven op La Planche des Belles Filles (toen Roglic alsnog uit het geel werd gereden door Pogacar, red.). Superspeciaal om hier deel van te mogen uitmaken. Ongelooflijk, wat we in die drie voorbije weken hebben gerealiseerd. Wat er allemaal gebeurde, wat we allemaal wonnen... Dit kan je simpelweg niet plannen of voorspellen. Een droomscenario, voor mij en het hele team.”

Drie etappes - and counting, want de Champs Elysées in Parijs lacht Van Aert in de slotrit nog toe -, groene trui en vandaag kreeg hij er ook nog eens méér dan terecht de prijs van ‘Supercombatif’, die van de meest strijdlustige renner over de hele Tour, erbovenop. Komt er ooit nog eens een editie waarin hij totaal níet succesvol zal zijn? (lacht) “Sneller dan je misschien zou denken. En... life will also go on then. Ook dán zal de wereld blijven draaien. Deze reeks herhalen wordt almaar moeilijker. Je mag het zeker niet als evident beschouwen, de dingen ik hier allemaal heb gerealiseerd. Ongetwijfeld had ik mijn beste conditie ooit in deze Tour. Dat leidde ertoe dat ik na die sterke eerste week ook mijn niveau kon blijven aanhouden. Beter worden doe je niet in zo’n Ronde van Frankrijk, maar je kunt wel vlotter herstellen en minder snel moe worden dan de andere jongens. Dat maakte het verschil. Mijn knieblessure in de aanloop even buiten beschouwing gelaten, had ik ook de beste voorbereiding ooit. Voor herhaling vatbaar dus.”

Bekijk. Stijn Vlaeminck interviewt Wout van Aert: “Jonas gunde me de ritzege”