Kopecky had de etappe vooraf verkend en wist dat enkele passages over het grind er bijzonder slecht bij lagen. Zo reed ze toen drie keer lek. De koers viel niet te vergelijken met de Strade Bianche, die ze dit jaar won. Zelf speelde Kopecky geen hoofdrol in de koers, waarin ze op de helling voor de eerste grindstrook werd gelost en daarna de hele dag moest achtervolgen. “Het ging gewoon te snel bergop, ik kon daar niet volgen. Ik denk dat ik niet kan tellen hoeveel keer ik vandaag gelost ben. Maar wat ik gisteren niet kon, namelijk afzien, lukte me vandaag wel. Ik weigerde om de groep te laten gaan en ik kwam telkens terug. Het was vooral een mentale kwestie, niet opgeven, zodat ik de ploeg nog kon helpen. Het was enorm lastig. Een heel mooie etappe, met een mooie winnaar en een sterk SD Worx.”

Veel rensters verklaarden dat zo’n etappe niet in een rittenkoers thuishoort. “Sommige stroken waren niet kantje boordje, maar er gewoon over. Je had soms geen lijn die je kon volgen, zo slecht lag het. Ik denk dat we heel veel geluk hebben gehad dat iedereen van ons uit de problemen is gebleven. Maar voor hetzelfde geld staan we niet aan de winnende kant en is dit voor ons geen mooie koers.”

Julie De Wilde blijft knokken voor witte trui

Julie De Wilde (Plantur-Pura) eindigde woensdag op een dertigste plaats in de vierde Touretappe. Dat na een lekke band op de vierde strook. “Ik bleef knokken voor die witte trui”, vertelde ze. “Jammer van die lekke band, anders was ik in dat groepje met de gele trui geëindigd.”

De Wilde behield haar witte trui, met zestien seconden voorsprong op Julia Borgström. “Die lekke band was vervelend. Het gebeurde op een cruciale plek, de laatste strook. Ik kon snel voort en ben blijven knokken voor die witte trui. Op zich mag ik niet klagen, maar ik vind het wel jammer dat ik dat groepje met de favorieten daardoor moest laten rijden. Dan sta je toch ergens anders in het klassement.”

De Wilde genoot van de gravelstroken. “Eerlijk? Ik heb me geamuseerd, zeker en vast, maar ik geef toe:er lagen wel af en toe wat grote stenen op de stroken, misschien iets te veel, dus je moest uitkijken, maar het was eens iets speciaal en ik vond het wel plezant. Ik cross ook, die ervaring kwam me zeker van pas. Op die laatste strook lagen echt veel grote stenen. Ik had er al veel kunnen ontwijken, maar blijkbaar niet allemaal, want ik rijd lek. Mijn papa had me nog gewaarschuwd, kijk uit je doppen, maar blijkbaar heb ik dat niet genoeg gedaan”, lacht ze. “In het peloton is het ook moeilijk om alles te zien. Je probeert het wel; maar dat lukt gewoon niet.”

“Die witte trui wil ik zolang mogelijk dragen”, aldus de jongste van deze Tour de France (19). “Ik bekijk het dag per dag en zet gewoon mijn beste beentje voor. Donderdag is een lange etappe, maar ik vermoed dat het er wel iets rustiger aan toe zal gaan na die zware rit van vandaag. Ik hoop dat het eens een kalme rit wordt.”

Van Vleuten redt haar klassement

De Nederlandse Annemiek van Vleuten kreeg woensdag in de vierde Tourrit af te rekenen met een lekke band op de vierde en laatste gravelstrook en zag ei zo na haar klassement om zeep. Dankzij een ploeggenote kon ze voort zonder al te veel tijdverlies

Van Vleuten won twee keer de Strade Bianche, in 2019 en 2020, maar verklaarde vooraf al dat ze geen fan was van de gravelrit in de Tour de France Femmes en ze bleef na afloop bij die mening. “Ik ben opgelucht dat ik het heb overleefd”, zei ze. “Ik houd van de Strade Bianche als eendagskoers, zeer zeker, maar hier, in een rittenkoers, waar meer telt dan de dagzege, speelt de geluksfactor te veel een rol. Nu overheerst vooral opluchting, het maakt niet meer uit, ik heb het overleefd, maar voor hetzelfde geld verlies ik veel tijd.”

Want Van Vleuten reed lek op de vierde strook. “’Ploegmate Emma Norsgaard reed gelukkig achter mij, dus ze kon mij snel een fiets geven. Ik moest in de achtervolging en beende dat groepje met geel nog bij. Gelukkig is mijn ziekte en mijn lijdensweg voorbij. Gisteren had ik dat nog niet gekund, nu heb ik opnieuw de benen om te koersen.”

Marianne Vos “kon niet op alles springen”

Marianne Vos (Jumbo-Visma) denderde woensdag over de grindstroken als een heuse 4x4, maar winnen zat er niet. “SD Worx was heel sterk, ik kon niet op alles springen”, zei de Nederlandse. “Maar ik ben blij dat ik nog altijd het geel draag.”

Vos won de sprint van de achtervolgende groep en eindigde als vijfde, voor Lotte Kopecky. “Al bij al was het een goede dag voor ons. We hadden deze etappe aangeduid, we waren gefocust en wilden het graag goed doen. De ploeg verzette bergen werk om me vooraan te houden zodat ik telkens in goede positie zat voor die klimmetjes en grindstroken. Dat lukte, maar op het einde werd het moeilijk. Toen Marlen Reusser ging, had ik snel door dat ze heel sterk was. Ik kon ook niet op alles springen en ze had een grote ploeg in steun. Ik ben blij dat ik het geel behoud en dat iedereen van mijn team de etappe veilig heeft doorstaan.”

Donderdag wacht de langste etappe, over 175,6 kilometer. “De afstand zou geen probleem mogen vormen, we zijn allemaal goed getraind. Of ik verwacht dat dit een gemakkelijke etappe wordt na vandaag? Nou, er zijn geen gemakkelijke ritten in de Tour. Een aantal sprintersploegen zijn nog wel geïnteresseerd in een sprint. Het kan nog alle kanten uit.””

Vos is trouwens niet bezig met eindwinst. Ze heeft een mooie voorsprong op enkele klassementsrenners zoals Annemiek van Vleuten (1:14), Juliette Labous (1:05) en Demi Vollering (57 seconden). “Ik geniet nu van elk moment in dat geel, maar ik ben realistisch over eindwinst. Komend weekend wachten twee zware etappes met enkele lange beklimmingen. De klassementsrenners gaan dan echt veel tijd nemen. Dan spreken we niet meer over seconden. Ik ben trots dat ik nu dat geel heb, maar denk niet aan eindwinst.”