Groene trui Wiebes sprint naar winst in Tour de France Femmes en zorgt voor emotionele gezinshereniging

Kroonprinses van de Champs-Élysées zondag. Koningin van Saint-Dié-des-Vosges vandaag. Absolute sprintkoninging van deze Tour de France Femmes. Vos, Balsamo, Barbieri... Ze stonden erbij en keken hoe Lorena Wiebes alweer de beste kogel in haar loop had zitten. Voor de tweede keer deze week, in de langste rit die deze Tour kent. 175,6 kilometer om precies te zijn. “Meteen ook míjn langste rit ooit”, verklapte ze aan de start. “Ik hoop maar dat de andere teams een beetje geïnteresseerd zijn in een sprint.”

Wiebes verloor na de keienrit van woensdag haar lead-out Charlotte Kool. Ze had ook zélf een moeilijke dag. Al leek ze zich daar niet erg druk over te maken. Nergens voor nodig ook, da’s duidelijk. De snelste vrouw van het peloton? Dat is zonder twijfel Lorena Wiebes. “Dat is wat men zegt, hé, maar ik ga dat niet over mezelf zeggen”, lachte Lorena na afloop, terwijl ze de pluimen op de hoed van Franziska ‘Franzi’ Koch stak. “Ze heeft de hele rit gecontroleerd. Zij bepaalde het tempo. Zij dichtte het gat. Zij deed alle moeite. Dan is het zalig dat ik het kan afmaken.”

16 staan er ondertussen op de teller. 16 overwinningen dit seizoen. Maar hoe blinkend haar palmares al, zo dof is Wiebes’ familiegeschiedenis. Haar broer Enrico, zes jaar ouder, was jarenlang verslaafd aan cocaïne. Lorena kroop op de fiets, weg van de ellende thuis. “Het wielrennen gaf de situatie een positieve schijn. Ik kon weg en hoefde even aan niets anders te denken. Terwijl ik op weg was naar de top, zakte mijn broer steeds verder weg.” 

De situatie in het gezin Wiebes werd op een gegeven moment zo erg dat Enrico het huis werd uit gezet. De sprintster is 19 als ze samen met haar mama en papa in het Nederlandse televisieprogramma ‘Verslaafd’ te zien is. Een laatste poging om haar broer te helpen, was het. Voor de camera vertelde Wiebes toen dat ze in Parijs, op de Olympische Spelen van 2024, wil winnen met haar broer erbij. Ze mag het al twee jaar vroeger meemaken.

Want vandaag is Enrico van de drugs af. De familie is herenigd. En hij was erbij, afgelopen zondag in Parijs. Wiebes ontdekte het pas na de meet, toen haar moeder haar huilend in de armen viel. “Hij had z’n twijfels vooraf, met al die media en al dat volk”, vertelde Lorena. En hoe speciaal ze de komst van haar broer naar de Tour de France Femmes ook vond, ze is nog steeds op haar hoede. “De ups en downs blijven. Zoiets verdwijnt niet meteen.”

Lorena Wiebes won dit seizoen zowat overal waar ze kon. Voor de Tour nog, liet ze in de Baloise Ladies Tour geen sprintkans over voor haar concurrenten. Vier overwinningen schreef ze er op haar naam. En ook in de Women’s Tour pakte ze drie etappes. Eén brok spieren over de meet. Die dankt ze trouwens aan een turnverleden. Ze deed zes jaar aan acrobatische gym. En ze voetbalde ook even, maar vond via haar vader, een ex-triatleet, uiteindelijk de weg naar de fiets. Eerst als veldrijdster — “op een BMX’je reed ik plaatselijke wedstrijdjes” — pas daarna op de weg.

Een goede beslissing, zoveel is duidelijk. Sprintkansen komen er niet meer deze Tour, maar dat betekent niet dat het over is voor de Nederlandse. Want dat groen — ze nadert ondertussen tot op 26 punten van Vos — dat wil ze nog altijd graag. “Makkelijk wordt het niet, maar ik blijf ervoor gaan.”

De koers werd gekleurd door een kopgroep van vier, maar op opschudding was het wachten tot op 45 kilometer van het einde. Door een massale valpartij stond zowat de helft van het peloton te voet. Onder meer Kopecky en De Wilde werden opgehouden, maar konden zonder al te veel problemen weer terugkeren. Voor Norsgaard was er minder geluk - zij moest na de val de strijd staken.

Ook opvallend: Victoire Berteau en Antri Christoforou, de laatste overblijvers van de vroege vlucht, werden op een kleine drie kilometer van de streep ingerekend. Vervolgens trok Elisa Longo Borghini door in de slotkilometer, waarna de Italiaanse prompt de verkeerde weg nam. Even chaos. Finaal toonde Lorena Wiebes zich duidelijk de snelste van het peloton. Elisa Balsamo werd tweede, leidster Marianne Vos derde.

Lotte Kopecky eindigde als elfde. “Ik heb mijn slechte benen teruggevonden. Het draait niet lekker. Ik heb er zelf geen verklaring voor”, klonk het na afloop. “Of ik gehinderd was door de finale valpartij? Neen. Ik zat in goede positie op 500 meter van de streep, maar toen moest ik in de remmen.”