Natuurpunt: "Ernstig bedreigde paling lijdt onder de droogte"

Het is misschien minder bekend, maar net zoals verschillende vogelsoorten trekken palingen naar een ander gebied om zich voort te planten. Het gaan dan om de Sargassozee, een gebied in de Atlantische Oceaan op meer dan 7.000 kilometer van België. Daarna keren de jonge dieren terug om zich te nestelen in een opgroeigebied.

Maar dit proces wordt bemoeilijkt door verschillende structuren in onze waterlopen. Deze waterpompstations, stuwen en sluizen zijn wel handig voor de mens, maar vormen grote hindernissen voor de migrerende paling.

Om de soort te helpen, worden op verschillende plaatsen langs de kust de zeesluizen in het voorjaar (wanneer de jonge paling arriveert) op een kier gezet bij vloed. “Die geweldig effectieve maatregel zorgt voor een enorme toename aan paling in onze polders”, zegt Natuurpunt.

Maar bij het openzetten van de sluizen wordt wel zeewater binnengelaten. Tijdens een typisch Vlaams voorjaar spoelt de regen het zout weg, maar door de aanhoudende droogte stijgt het zoutgehalte in de polders en is er sprake van verzilting. Daardoor zullen de zeesluizen minder vaak worden opengezet.

 Door de langdurige droogtes veranderen de waterlopen ook in stilstaande bakken water. Kleine waterlopen dreigen zelfs uit te drogen. "Toch is er ook hoop", klinkt het. Volgens Natuurpunt is het nu zaak om de neerslag die in de winter valt te gebruiken en de rivieren zo lang mogelijk te doen stromen. 

Dit kan door rechtgetrokken waterlopen opnieuw te laten kronkelen, zodat ze langer worden en het water dus langer vasthouden. “Rivieren en hun valleien terugbrengen naar een meer natuurlijke vorm is niet evident in een volgebouwd Vlaanderen, maar is wel essentieel om ons te wapenen tegen zowel droogte als potentiële waterbommen", zo besluit de organisatie. 

Bekijk ook: bosbrand in Tenerife: situatie aan de beterhand