Direct naar artikelinhoud
ConcertrecensieRammstein

Rammstein ten oorlog in Oostende: wenkbrauwen en wimpers, wat heb je daaraan? ★★★★★

Rammstein ten oorlog in Oostende: wenkbrauwen en wimpers, wat heb je daaraan? ★★★★★
Beeld Alex Vanhee

Opvallend veel, vooral zwarte, Volkswagens met Duitse nummerplaten op de snelweg richting Oostende gisteravond. Even vreesden wij dat het voor de derde keer van dattum was, maar de enigen die ten oorlog trokken waren de zes heerschappen van Rammstein. De enige tactiek die zij kennen, is die van de verschroeide aarde. Maar die beheersen ze wel tot in de puntjes. Wenkbrauwen en wimpers? Wat heb je daar tenslotte aan?

In 2019 brandde Rammstein het Koning Boudewijnstadion al eens plat. Die doortocht maakte zoveel indruk dat ze het kunstje een jaar later nog eens zouden overdoen in Oostende. En toen kwam je-weet-wel-wat en gingen de plannen een jaar lang de koelkast in. En toen blééf je-weet-wel-wat en kwam er nog een jaar uitstel. Maar geen genot zo groot als de uitgestelde soort, dus al van toen de poorten van De Nieuwe Koers openden, stroomden horden fans vol spanning en verwachting naar binnen. Knaldrang, het zou zomaar een Duits woord kunnen zijn.

Rammstein zat tijdens zijn noodgedwongen pauze niet stil, en bracht in april Zeit uit, een plaat die ons niet helemaal koud liet, maar waar het we toch ook niet écht warm van kregen. Blijkbaar zijn de heren zelf ook niet ontzettend overtuigd van hun laatste worp, want amper vier nummers van een setlist van 21 haalden ze van Zeit. Godzijdank dus ook geen ‘Dicke Titten’ tijdens dit optreden, behalve dan die van de vriendelijke dame aan de biertent. En die volstonden ruimschoots.

Till Lindemann en zijn kompanen vatten net als in 2019 ook nu hun veroveringstocht aan met een flinke knal. Je weet vooraf vrijwel zeker dat die komt, en toch schrik je je een aap als het dan zover is. Eén voor één doemden de bandleden daarna op uit de mist die hun indrukwekkende podium omhulde. Met het weemoedige ‘Armee der Tristen’ trok de trein zich op gang. ‘Komm mit’, nodigde Lindemann ons uit, en beleefd als we zijn, gingen we gedwee mee. Meteen daarna knalde Rammstein ‘Zick Zack’ recht in je smoel, en daarmee was de helft van de nummers uit ‘Zeit’ al de revue gepasseerd.

Rammstein ten oorlog in Oostende: wenkbrauwen en wimpers, wat heb je daaraan? ★★★★★
Beeld Alex Vanhee

Met ‘Links 2-3-4' zetten de heren er flink de pas in. Toetsenist Christian ‘Flake’ Lorenz gaf het goeie voorbeeld en marcheerde - in zijn gouden pak - een flink eind weg op de loopband die tussen zijn klavieren geïnstalleerd was. Ook de rest van de avond zou Flake nog regelmatig stevig wat meters maken op die band. Wie zei daar ook alweer dat het leven van rocksterren niet gezond was?

‘Sehnsucht’ en ‘Zeig dich’ waren spek voor de bek van fans van het oudere werk. Terwijl de avond viel, speelden vuurwerk en vlammen een steeds grotere rol. ‘Mein Herz brennt!’, bulderde Lindemann, en van de weeromstuit spoot een vuurpijl paarse vlammen uit zijn borst. Tijdens ‘Puppe’ stal een grotesk grote metalen kinderwagen de show. Uiteraard ging die in vlammen op. Mooi momentje: terwijl Lindemann ‘Ich nehme artig meine Medizin / Und warte hier im Daunenbeet / Bis die Sonne untergeht’ zong, wierp de zon haar laatste stralen langs achter door het imposante podium. Het leverde prachtige plaatjes op. Een beetje poëzie is ook Rammstein niet vreemd.

Al te lang moet dat evenwel niet duren, dacht Lindemann, toen hij even later zijn hoofd tot bloedens toe tegen enkele podiumattributen stond te meppen. Dat bleek de voorbode voor ‘Heirate mich’. Benieuwd wat zijn toekomstige schoonmoeder daar allemaal van vindt… Het melancholische ‘Zeit’ - nummer drie van de gelijknamige plaat - nodigde dan weer uit tot een flinke portie meezingen uit volle borst. Terwijl de laatste noten wegdeemsterden, werd gitarist Richard Z. Kruspe de lucht in gehesen met een stel draaitafels. Op zijn dance-remix van ‘Deutschland’ dansten de andere leden van de band in zwarte pakken met ledstrips. In 2019 deed hun koddige imitatie van kopvoeters ons wat aan Kraftwerk denken, en dat was nu niet anders. Aandoenlijk, mooi en grappig tegelijk.

Rammstein ten oorlog in Oostende: wenkbrauwen en wimpers, wat heb je daaraan? ★★★★★
Beeld Alex Vanhee

Na de gitaarversie van ‘Deutschland’ en ‘Radio’ mochten gitaristen Paul Landers en Richard Z. Kruspe wat met elkaar dollen. Dat gaf Lindemann de tijd om een grote pot op het podium te rijden, met Flake erin. Tijdens ‘Mein Teil’ haalde Lindemann een indrukwekkend arsenaal aan vlammenwerpers boven - tot een heus kanon toe - om Flake te koken in zijn pot. Dat vuur bleek even later klein bier vergeleken met de verschroeiende uitbarstingen tijdens ‘Sonne’. Heel even waanden we ons zelfs op die grote gasbol in de ruimte. Warm! En het was al niet koud. Wij kunnen alleen maar besluiten dat Rammstein de afrekening van de energieleverancier nog niet in de bus gekregen heeft.

Omdat ook de heren van Rammstein even moeten bekomen na een hoogtepunt, maakten ze in alle rust, en ongezien, de oversteek naar het kleinere podium. Daar had voorprogramma Duo Abélard goed anderhalf uur eerder pianoversies van Rammstein-nummers gespeeld. Samen brachten ze een ingetogen versie van ‘Engel’. Vanaf het kleine podium maakten Lindemann en zijn kompanen per rubberboot de oversteek naar hun vertrouwde stek, waar ze opgewacht werden door iemand met een bordje met ‘Wilkommen’ erop. Het is een stunt die nooit oud zal worden, en een heel sterke intro voor ‘Ausländer’. Aan het eind van dat nummer gaven gitaristen Kruspe en Landers elkaar alweer een dikke smakkerd. Het is intussen een traditie geworden, nadat ze dat voor het eerst deden tijdens een optreden in Rusland. Met hun zoen protesteerden ze toen tegen de Russische onverdraagzaamheid tegenover LGBTQ-mensen.

Rammstein ten oorlog in Oostende: wenkbrauwen en wimpers, wat heb je daaraan? ★★★★★
Beeld Joel Hoylaerts / Photonews

Dat Rammstein en subtiliteit toch niet in dezelfde encyclopedie staan, toonde de band vervolgens met ‘Pussy’ en ‘Rammstein’. De gigantische metalen fallus waarop Lindemann gaat zitten om zijn publiek onder te spuiten. De ‘rugzak’ die langs alle kanten meterslange steekvlammen uitbraakt. De gitaarhalzen die vuurspuwen. Het is absolute waanzin, maar wel van de soort waar wij niet genoeg van kunnen krijgen. En wij niet alleen, want toen Lindemann tijdens ‘Ich will’ zong: ‘Ich will eure Hände sehen’, staken 50.000 mensen zonder verpinken hun handjes in de lucht. Eat that, Regi!

Aan alles komt een eind, en Rammstein breide dat aan deze show met ‘Adieu’. Dat nummer op Zeit deed hier en daar iemand vermoeden dat Lindemann en co misschien wel aan hun pensioen beginnen te denken. Laten we toch maar hopen dat ze daar nog even mee wachten. ‘Adieu, goodbye, auf Wiedersehen / Die Zeit mit dir war schön’, zong Lindemann. Het gevoel was geheel wederzijds, Till. En hou het maar op ‘Auf Wiedersehen’.