Richting zuiden wandelen: het voelt aan alsof je bergaf gaat, zei een boom ooit in een boek en een film. In het onderste stukje van Limburg - we zitten beneden plaatsjes als Kortijs en Vorsen - snijdt de machtige 8.800 kilometer lange E40 héél eventjes door onze provincie. Daaronder, vlak bij het zuidelijkste punt en over de taalgrens, ligt het plekje Cras-Avernas. Het tweede stuk van die plaatsnaam komt wellicht wat bekender voor dan het eerste: Avernas is ook de naam van de tumulus even verderop, de Gallo-Romeinse grafheuvel die we onderweg eventjes links van ons opmerken op weg naar ons vertrekpunt.

De startlijn bevindt zich aan de kerk. We worden verwelkomd door een witte tuinstoel met een doos boeken: te koop. Très sympha, maar er zit niks tussen waar we onze neus in willen verder steken. En route dan maar. Met de app van Cirkwi, want bordjes staan er niet. Een tocht van 9 à 10 kilometer, volledig op verharde wegen (al ligt er soms weggespoeld zand en modder op de landbouwwegen). La balade des vergers: de boomgaardwandeling. Voordat we onze peren zien, kijken we toch op van het erfgoed in dit nietige plekje. De straat heeft een zekere typisch-Belgische-vergane-glorie-schoonheid, het kerkhof ligt er … eh doods bij, maar wat een mooie en statige boerderijen zien we hier ook. Pardon: kastelen. Le château de Cras-Avernas verleidt met een statige poort, embleem en tuin. Vroeger ook de residentie van baron Antonio Lopes Suasso, een ronkende naam die als goede wijn over de tong rolt. Daarvoor was het een boerderij van de abdij van Sint-Laurent. In dezelfde straat staat nog een fraai kasteel dat tot de Teutoonse Orde behoorde, de Duitse makkers van weleer die we beter kennen van de Landcommanderijen in Alden-Biesen en Meeuwen-Gruitrode.

(lees verder onder de foto’s)

LEES OOK. Limburgse Wandelchallenge: 2.000 jaar historie tussen de akkers van Gingelom

Bon. Linksaf. De school huist hier nog in een van de mooie oude gebouwen, maar eens de speelplaatskreten uitsterven, zitten we al snel in het grote niets. We steken een stroompje over dat indrukwekkender klinkt dan het eruitziet: de Ruisseau de Henri-Fontaine. En dan: velden. Grote groene vlakken onder een gigantische open hemel waarin de wolken vrij spel hebben. Klaprozen in de berm, net als distels, kamille en hier en daar nog een korenbloem. Hier groeit het graan, maar ook de suikerbieten. De naam sucre ga je vaker zien opduiken. In de Ferme de la Sucrerie bijvoorbeeld, een hoeve met een prachtige zebrapoort van zwarte en witte lijnen. Tot 1976 lag er in de omgeving nog een suikerfabriek.

We wandelen tegen de richting van de klok in en het gaat omlaag langs een stukje bos. Appelsientje op de bank aan het eind van de straat en weer verder, door Trognée nu. Veel Vlaamse namen op de deurbellen. Links een oude muur die - zoals Ann Christy zingt - plots opengaat en een tot dan toe onzichtbaar kerkje laat opduiken in het loof, de Saint-Martin de Poucet.

Weer het riviertje over en dan weet je dat het opnieuw stilletjes aan omhoog zal gaan. Al voel je dat nauwelijks in je kuiten. We zitten opnieuw in open gebied, nu aan de andere kant van de Ruisseau. Indrukwekkende donkere wolken recht voor ons op het pad en we zien de regen er in de verte uitvallen, maar zelf houden we het gelukkig droog. We kronkelen rond een grote watertoren in de verte heen. Daarachter windmolens. Het laatste stuk is het mooiste, met verlaten kruispunten zoals in North by Northwest van Hitchcock. Nu nog de looks van Cary Grant kweken.

Mooie tocht, maar waar waren die boomgaarden nu?

Praktisch

Aard van de tocht

Tocht over verharde wegen door dorpjes en langs grote velden. Enorm gevoel van ruimte.

Afstand

10 km

Signalisatie

Geen. Gebruik de kaart of app van Cirkwi.

Start/Parking

Kerk in Cras-Avernas, Rue Roi Albert 7.

Meer info en meer wandelingen

Terres de Meuse

Toeristische dienst Hannut