Tim Merlier trekt naar QuickStep: ‘Ik wil al scoren tijdens het eerste weekend van de Vuelta’

Zijn smartphone is niet ontploft zoals na een overwinning, zegt Tim Merlier (29). Tekenen bij de ploeg van Patrick Lefevere is wel een jongensdroom die in vervulling gaat. “Als jong mannetje keek ik enorm op naar de QuickStep-ploeg. Tom Boonen was toen hun grote man. Ik ben nog speciaal een paar keer naar Velofollies (fietsbeurs, red.) geweest om een van hun persconferenties bij te wonen.”

Hoe logisch is de overstap naar QuickStep?

“Ik denk dat er nog nooit een sprinter bij QuickStep is mislukt. Gezien de historie van deze ploeg met sprinters voelt dit voor mij aan als een logische stap in mijn carrière. Ik wil graag nog een stap vooruit zetten en denk dat het bij deze ploeg het best zal lukken.”

Ook Trek-Segafredo en Israel-Premier Tech deden een bod. Waarom verkoos je QuickStep boven hen?

“Dit was mijn voorkeur. Ook financieel zijn we er snel uitgekomen.”

Was geld een doorslaggevende factor?

“Ik ben nooit een grootverdiener geweest, maar volgend jaar ga ik qua loon een flinke stap voorwaarts zetten. Daar hoef ik geen doekjes om te winden.”

Mag wel als vervanger van Mark Cavendish.

“Ik ken de toekomstplannen van Cavendish niet, maar zo zie ik dat niet. Ik denk niet dat ik ooit zijn palmares bij elkaar zal fietsen. Als jij mij zijn vervanger noemt is dat een compliment, maar ik ga mij daar niet over uitspreken.”

In plaats van Jasper Philipsen moet je volgend jaar de interne concurrentie aangaan met Fabio Jakobsen. Gemakkelijker is dat niet.

“Daar ben ik mij zeker van bewust, maar ik heb nog nooit problemen gehad om een collega-sprinter in de ploeg te hebben.”

Heb je van Lefevere zekerheden gekregen over jouw programma?

“Neen, ik heb geen eisen gesteld. Mijn programma wordt deze winter besproken tijdens de eerste stage. Ik mag wel blijven werken met mijn huidige trainer Erwin Borgonjon, een leuke geste.”

Jouw vriendin Cameron Vandenbroucke heeft al eens een pr-opdracht voor QuickStep vervuld. Zal ze dat in de toekomst nu meer doen omdat jij ook bij de ploeg rijdt?

“Ze heeft stage gelopen bij de ploeg en enkele sponsoropdrachten vervuld voor Napoleon Games, dat samenwerkt met de ploeg. Indien die kans zich opnieuw voordoet, zal ik haar zeker niet verbieden om centjes te verdienen. Ze kent het huis beter dan ik. Haar vader Frank heeft bij de ploeg van Lefevere goede jaren gekend.”

Treed je vanaf volgend jaar automatisch toe tot trainingsclub De Melkerie, waar jouw toekomstige ploegmaats Yves Lampaert, Bert Van Lerberghe, Stijn Steels en Tim Declercq actief zijn?

“Dat denk ik niet. Dat groepje is al een tijdje geleden gevormd en bestaat uit allemaal renners die hun profcarrière gestart zijn bij Sport Vlaanderen. (lacht) Ik heb daar niks te zoeken.”

Wordt Van Lerberghe jouw sprintaantrekker?

“Ik ken hem al van in mijn schooltijd. Volgend jaar wordt de eerste keer sinds de aspiranten dat we in dezelfde ploeg zullen rijden. Hij is naast een goede vriend ook een goede lead-out. Het zou een mooi verhaal zijn om met Van Lerberghe een sprintkoppel te vormen.”

Was bij de broers Roodhooft blijven een optie?

“Zeker, maar het is niet gelopen zoals ik had gehoopt, ook financieel niet. Dat maakte mijn keuze gemakkelijker. Het is misschien ook gewoon tijd voor iets nieuw.”

Zij hebben jou drie jaar geleden wel uit de miserie geholpen, toen je zonder contract was. Bemoeilijkte dat de keuze om te vertrekken?

“Ik ben ze zeer dankbaar, maar ze hebben ook maar iets geprobeerd met mij, wat goed is uitgepakt. Ik heb ze al veel teruggegeven. Ik heb toch negentien keer voor hen gewonnen en wil daar de komende weken graag nog enkele zeges aan toevoegen.”

Heb je een afscheidscadeau in gedachten?

“Een rit in de Vuelta zou mooi zijn. Ik ben momenteel op hoogtestage in La Plagne, waar ik mijn selectie voor de Vuelta wil veiligstellen.”

Heb je al enkele ritten aangestipt?

“Tijdens het openingsweekend krijgen we normaal twee sprints. Daar wil ik graag al scoren, maar ook later in de Vuelta komen nog kansen. Ik wil ook voor het eerst een grote ronde uitrijden.”

Hoe zit het met dat ‘gat’ in jouw elleboog na de val in Parijs-Roubaix?

“Sinds anderhalve week is het eindelijk gedicht. De huid op mijn elleboog is wel nog zeer dun en broos. Ik hoop dat ik er nooit nog op val, maar ik mag eigenlijk van geluk spreken: het is geen vuil litteken, omdat het niet moest worden gehecht. Anders had ik volgens de dokters nooit Belgisch kampioen kunnen worden.”

En volgende week komt er misschien een Europese titel bij.

“Dat zou mooi zijn. Ik heb het parcours al bekeken op Veloviewer. Het eerste deel is lastig, nadien wordt het vlak. Een sprint is mogelijk. Ik heb nog een rekening openstaan op het EK nadat ik in 2019 door een lekke band wegviel uit de eerste waaier.”