Je keert voor het eerst terug naar Leuven en de plaats waar je een jaar geleden voor de tweede keer wereldkampioen werd. Wat voor gevoelens roept dat op?

Julian Alaphilippe: “Ik ben in eerste instantie al blij dat ik opnieuw kan koersen. Dat het in Leuven is, maakt het natuurlijk nog specialer. Leuven zal voor altijd een bijzonder plaats voor mij zijn waar ik een bijzondere prestatie heb geleverd, in een speciale sfeer. Ik zal er dan ook met heel veel plezier terugkeren. Maar ik weet niet met welk gevoel ik aan de start zal staan. Na mijn gedwongen opgave in de Ronde van Wallonië, als gevolg van een positieve Covid-test, kon ik een week niet trainen. Ik ben intussen al een paar dagen opnieuw aan het trainen maar ben nog altijd snel vermoeid. Het zal dus anders zijn dan vorig jaar toen ik werkelijk in topvorm aan de start stond. Maar ik heb er zin in. Zowel zondag als de Tour de l’Ain die dinsdag start zijn belangrijk in mijn opbouw naar de Vuelta en de doelen later in het seizoen. Neen, een resultaat heb ik niet in gedachten.”

Niet enkel Leuven roept emoties op, in de Tour de l’Ain boekte je in 2014 je eerste profzege.

“Ik ben dan ook blij dat ik er voor het eerst sinds 2014 opnieuw aan de start sta. Ik won er de laatste rit en herinner me nog hoe blij ik was toen ik ’s avonds thuis arriveerde. Ik heb ook niet vaak de kans om te koersen in het centrum van Frankrijk, waar toch een beetje mijn wortels liggen.”

Fysiek zijn er vraagtekens. Hoe is het gesteld met het hoofd?

“Ik kan niet ontkennen dat ik het lastig heb gehad met die nieuwe tegenslag. Die ritzege in de Ronde van Wallonië gaf me het gevoel dat ik terug op het juiste spoor zat. Nog geen dag later geraakte ik geen poot vooruit en testte ik positief op Covid. En ik was er ook echt ziek van. De symptomen zijn verdwenen maar de trainingen die ik intussen heb afgewerkt, waren verre van schitterend. Ik trainde vooral op uithouding en nauwelijks op intensiteit. Ik heb zin om te koersen maar weet alleen niet waar ik momenteel sta. Ik zit met heel wat vragen waar ik zo snel mogelijk een antwoord op wil vinden. Ik hoop dat de tegenslag me voor de rest van het seizoen met rust laat.”

2022 was inderdaad tot nu toe een rampjaar voor jou. Hoe ga je daarmee om?

“Ik besef al te goed dat het ene jaar het andere niet is. De jaren volgen elkaar op maar zijn nooit dezelfde. Ik heb enkele topjaren gekend, zonder al te veel tegenslag en met schitterende resultaten. Dit seizoen heb ik nog niet te veel rugwind gehad. Maar dat is het leven en je moet het aanvaarden. Zelfs voor iemand als ik die de zaken goed kan relativeren, is het niet altijd makkelijk geweest. Als wereldkampioen wil je koersen en dat heb ik dit jaar te weinig kunnen doen.”

Straks ga je ook met een Remco Evenepoel in topvorm naar de Vuelta. Welke rol wil je daar spelen?

“Net als iedereen was ook ik onder de indruk van zijn prestatie in de Clasica. Dat is goed voor hem en goed voor de ploeg die naar de Vuelta trekt. Ik zal in de Vuelta deel uitmaken van een ploeg rond Remco maar ik denk niet dat ik er top zal zijn. Toch ontbreekt het mij niet de motivatie om me in dienst te stellen van de ploeg. Ik wil er presteren zonder daar resultaten op te plakken. Opnieuw het goede gevoel vinden, daar is het mij om te doen. Ik wil terug offensief kunnen koersen en bepalend zijn.”