LEES OOK.Stroom van windmolenpark dat heel België van energie kan voorzien, dreigt niet aan land te raken door boze burgemeesters

Wie regelmatig over de E313 tussen Antwerpen en Hasselt kart, heeft het wellicht al opgemerkt. De enorme windmolens van sportgigant Nike die sinds 2004 aan het logistieke centrum tussen het Albertkanaal en de snelweg staan, verroeren sinds begin dit jaar geen vin meer. Opmerkelijk toch, nu heel de wereld op zoek is naar goedkope energie.

windmolens draaien al maanden niet meer. — © Het Belang van Limburg

De pylonen van de windmolens zijn 111 meter hoog. De wieken hebben een diameter van 77 meter. Daarmee waren de molens bij de bouw de hoogste van het land. De zes turbines hebben elk een vermogen van 1,5 megawatt. Op jaarbasis produceren ze samen 18 gigawattuur. “Evenveel elektriciteit als wij met het hele bedrijf in een jaar verbruiken”, stelde algemeen directeur Bert Stevens van Nike in 2004. Of nog anders gesteld: evenveel als het verbruik van zesduizend gezinnen.

Stormen

Maar van die stroom komt nu dus niets in huis. “De molens liggen stil door de grote stormen begin dit jaar”, klinkt het bij Nike. Hoofdschuldige is de storm Eunice die half februari over Europa trok, met windsnelheden tot 130 kilometer per uur. “Daardoor is schade ontstaan aan het elektrische systeem van de windmolens. Gezien het geavanceerde karakter van de turbines duurt het momenteel lang om vervangende onderdelen vast te krijgen en het systeem te repareren.”

Nike hoopt in elk geval dat de windmolens snel weer operationeel zullen zijn. Niet dat de fabrikant zelf nu een significant verlies lijdt. De windmolens zijn eigendom van het Duitse SeeBA EnergyFarming. “Nike koopt de energie van deze producent net zoals we energie aankopen van het net”, aldus Nike, dat overigens wel fors investeerde in zonnepanelen. “Wanneer we energie van het net halen, is dat ook 100 procent groene energie van lokale productie.”

De bouw van de molens kostte SeeBa 15 miljoen euro. De geproduceerde energie wordt gewoon op het net gezet en dus niet rechtstreeks aan Nike geleverd. Gerekend aan een terugleveringsvergoeding (de vergoeding voor de hoeveelheid elektriciteit die u op het net injecteert) van 0,2 euro per kWh, leed SeeBa door de panne een verlies van ongeveer een paar miljoen euro.

Hoge masten

Opvallend is dat de turbines van Nike de enige zijn die niet meer draaien in het bos van windmolens dat intussen in de omgeving is gegroeid. Mogelijk zijn ze het slachtoffer van hun succes. Gewone windmolens staan immers op palen, maar de molens van Nike werden op hoge vakwerkmasten gezet. “Buizen vallen om. Masten zakken in elkaar”, legde Nike uit bij de ingebruikname. Volgens ingenieursbureau Arcadis had de vakwerkmast ook een ander voordeel: “De windopvang wordt vergroot, wat dan weer in een groter rendement resulteert.” Of hoe hoge masten ook te veel wind kunnen vangen.