“Het verschil met vorig seizoen? Iedereen werkt voor elkaar. Ook wanneer er eens een mindere pass of actie is, blijven we elkaar aanmoedigen.” De woorden kwamen uit de mond van Thierry Ambrose, met voorsprong man van de match op Charleroi. Zonder te scoren, want die eer was weggelegd voor onder andere D’Haese. Met een rake schuiver bracht hij KV Oostende op voorsprong. “Op voorhand hadden we hier getekend voor een punt”, glunderde het jeugdproduct van KVO. “De coach zei het nog op voorhand: het was enorm lang geleden dat we daar nog eens konden winnen. Dit doet zoveel deugd.” De laatste Oostendse zege op Mambourg dateerde inderdaad al van februari 2014. Voor de meerwaardezoekers: de betreurde Berrier stond toen nog in de ploeg, Schmisser maakte het enige doelpunt.

De grens

Vanderhaeghe had zijn groep op voorhand nog op het hart gedrukt hoe moeilijk het winnen is bij Charleroi. Maar nu prijken de Kustboys wél met zes op negen. Een droomstart van een seizoen waar KV Oostende op voorhand door sommigen niet al te hoog werd ingeschat. “Maar we moeten nu héél hard met onze voetjes op de grond blijven, niet altijd evident voor zo’n jonge groep. Ik ben de afgelopen week blijven hameren op het feit dat dit een aartsmoeilijke match zou worden, en dat heeft de nodige concentratie gecreëerd”, benadrukt de coach. “Van een droomstart wil ik trouwens niet spreken. Ik draai al iets te lang mee in het voetbal om nu al hallelujah te gaan roepen. Vergeet niet dat er duidelijk nog minpunten waren. Dat Charleroi fysiek duidelijk sterker was, bijvoorbeeld. Daar moeten we de komende weken aan werken. Maar kom, je voelt duidelijk dat er een nieuwe wind waait bij KV Oostende.”

Toch blijft het opvallend hoe Vanderhaeghe het voor elkaar kreeg, twee zeges in drie matchen tijdens een aartsmoeilijk seizoensbegin. De kern bleef haast ongewijzigd, maar er is duidelijk meer vechtlust en mentaliteit in dit team gepompt. Zoals Ambrose dus al aangaf. “We hebben de discipline hier wat aangescherpt. En duidelijk aangegeven waar de grens ligt. En de spelers volgen”, klonk het bij Vanderhaeghe. “Het was niet evident. Want sommigen waren hier héél veel gewoon.” Zo werd er bijvoorbeeld paal en perk gesteld aan de kapsones van woelwater Gueye, die zich al drie matchen tevreden moet stellen met een invalbeurt van een minuutje of vijf. Die ging gisteren alweer niet vieren met zijn maats toen hij de bal niet kreeg bij de 1-3. Al had Vanderhaeghe het voor alle duidelijkheid niet specifiek over hem. “Maar sommigen hebben discipline naast het veld nodig om ook op het veld te kunnen presteren”, legde de coach uit.