‘We zijn misschien niet stil, maar mogen jongeren nog gewoon jong zijn?’

Maarten Notelteirs: ‘Het heeft geen zin om ruzie te maken met buren als je nog twee weken op kamp bent’

“We gingen onlangs met vijftig leden op kamp in Bocholt en hadden weinig last van klagende buren. We proberen altijd een kampplaats te zoeken die wat afgelegen ligt. Kinderen schreeuwen vaak, en zo zorgen we niet voor overlast. Sommige activiteiten doen we natuurlijk toch in het centrum van de kampplaatsen, zoals een stads- of nacht­spel. Maar voor een nacht­spel vragen we altijd lokaal een vergunning aan, dan zijn ze al op de hoogte.

“Ik begrijp dat buren al die spelende jongeren in de buurt best lastig kunnen vinden. Wij proberen altijd zo vriendelijk mogelijk te zijn, en oplossingen te zoeken als er problemen ontstaan. Het heeft weinig zin om ruzie te maken met de buurtbewoners als je nog twee weken op kamp bent. 

“Wat ook goed werkt: op voorhand met je leden afspraken maken over zaken als lawaai of hygiëne. Persoonlijk vind ik dat jongeren wel wat lawaai moeten kunnen maken, zolang de buren er tenminste geen last van hebben. Als dat wel zo is, zijn we natuurlijk stil.

“We moeten in het algemeen gewoon respect tonen voor iedereen, om het kamp zo rustig mogelijk te laten verlopen. Maar dat geldt ook wederzijds: buurtbewoners mogen soms wat verdraagzamer zijn.

“Ik begrijp die klachten van de buren in La Roche over die hudo (een primitief toilet, bestaande uit een in de grond gegraven sleuf, red.) van de scouts van Wilrijk bijvoorbeeld niet goed. Daar hebben ze niet veel over te zeggen. Maar op trampolines van anderen springen en elke avond luide muziek draaien, dat kan natuurlijk niet.” 

Renée Van Hecke: ‘We zijn misschien niet stil, maar mogen jongeren nog gewoon jong zijn?’

“Momenteel zijn we met de scouts van Dendermonde op trekkamp. Met dertig leden ­zaten we eerst enkele dagen in Oostenrijk, nu zijn we in Slovenië. Jammer genoeg hadden we in Oostenrijk ook al problemen met buurtbewoners. Ze filmden ons, omdat ze vonden dat we te luid­ruchtig waren en dat onze muziek te luid stond. De volgende dag gingen ze ook klagen bij de hoofdleider. Dat was niet plezant, want het is ons laatste kamp als gewoon ‘lid’. Volgend jaar horen we bij de leiding, dus we willen gewoon plezier ­maken.

“Zulke voorvallen gebeuren nu eenmaal, maar onze hoofdleider heeft goed onderhandeld met die buren. Dat doet hij altijd. We proberen sowieso oplossingen te zoeken of tot een ­compromis te komen, en we bieden ook altijd onze excuses aan. Dat is ­nodig, want hun standpunt is natuurlijk ook te begrijpen. We proberen echt rekening te houden met ­anderen.

“De scouts en andere jeugd­bewegingen dragen toch een zeker stempel mee. Veel mensen hebben een stereotiep beeld van ons. De scouts hebben een ruige reputatie, en dus ­denken mensen automatisch dat we veel drinken op kamp, of dat we onhygiënisch zijn.

“We zijn wel met een vrij grote groep, en zijn alleszins niet stil, dat kan ik wel bevestigen. Dus ik snap dat buurtbewoners rond de kampplaatsen daar last van kunnen hebben, maar ze moeten zelf ook wat verdraagzamer zijn. We hebben zo lang niet veel activiteiten kunnen doen door corona, volwassenen moeten ons dat nu ook gewoon ­gunnen. Mensen moeten jongeren gewoon jong laten zijn. Ze zijn dat zelf toch ook ooit geweest?”