Zieke Ruben Van Gucht haalt op aparte wijze finish van Dodentocht: “Karakter haalde het van weerbarstige maag”

Van Gucht toonde zich vooraf een koele minnaar van de beslissing om in deze hitte niet de volle honderd kilometer af te leggen. “Ik ben teleurgesteld met die 65 kilometer, net als vele anderen”, klonk het twee dagen geleden in deze krant. “Maar toch heb ik ook begrip voor de beslissing. Het algemeen belang en de gezondheid primeren. Wel moeten we als maatschappij ook eens naar onszelf kijken. De Dodentocht wordt al jaren georganiseerd. Ook in 2003 kregen we te maken met een hittegolf, maar toen ging de tocht wél volledig door. Het verschil is dat we tegenwoordig alles met een vergrootglas bekijken. We zijn in een kritische maatschappij beland waarin organisaties geen risico willen lopen.”

Van Gucht laat weten dat hij “formidabel heeft afgezien”. Ik was eigenlijk uit de race na 45 kilometer. Lopen werd met overgeven afgewisseld, wel 6 à 7 keer stond ik aan de kant. De fun was er bij kilometer 30 al af. Hoe het kwam en wat het zo snel triggerde, geen idee. Maar de warme temperaturen zullen zeker een rol gespeeld hebben.”

“Toen ik in Lippelo zelfs liggend op een veldbed begon over te geven, dacht ik echt dat het niet meer ging goedkomen”, gaat Van Gucht verder. “Ik stapte uit de race, werd naar huis gebracht in de nacht, ging op m’n zetel liggen, sliep een paar uur en toen ik om 6.45 uur wakker werd met m’n loopkledij nog aan dacht ik onmiddellijk aan het woord ‘opgave’. En dat ik daar geen vrede mee kon nemen.”

“Ik ben op m’n fiets gesprongen, terug naar de controlepost in Lippelo gereden en met nog een kwartier voor sluitingstijd weer begonnen. Ik ben heel blij dat ik de tocht heb kunnen finishen ondanks de moeilijke omstandigheden. Het was puur op karakter en dat heeft gelukkig de bovenhand genomen op mijn weerbarstige maag.”

Lees ook: Fervent deelnemer Ruben Van Gucht over kortere Dodentocht: “We moeten als maatschappij ook eens naar onszelf kijken” (+)