Direct naar artikelinhoud
RecensieIggy Pop

Iggy Pop op Jazz Middelheim: aangevreten door de tand des tijds, maar Iggy bijt twee keer zo hard terug ★★★★☆

Iggy Pop op Jazz Middelheim.Beeld Alex Vanhee

De twee koperblazers die hij had meegebracht, waren vooral een smoes om Iggy Pop op een jazzfestival te programmeren: de Stooges-frontman is punk tot op het bot. Aangevreten door de tand des tijds, dat wel, maar Iggy zou Iggy niet zijn als hij niet twee keer zo hard terugbeet. Eat that, Vadertje Tijd.

Welke rit op de Berlijnse S-Bahn inspireerde Iggy Pop tot het schrijven van ‘The Passenger’? En zijn die ‘la-la-la-la-lalalala’s’ de meest life-affirming ‘la-la-la-la-lalalala’s’ uit de popgeschiedenis? Ziedaar het soort levensvragen waarover wij zaterdagavond tobden op Jazz Middelheim.

Een meisje dat op de schouders van haar vriendje was gekropen om tijdens ‘The Passenger’ het leven te vieren benam ons het zicht, maar we nemen het haar niet kwalijk. Iggy Pop was nauwelijks een halfuur bezig toen zijn band dat briljante vier-akkoorden-riedeltje inzette, en hoe geweldig was zijn set tot dan toe! ‘I Wanna Be Your Dog’ werd vroeg gelost, en de Stooges-frontman kan dan wel beweren dat hij úw hond wil zijn, in wezen was het omgekeerd: u blaft wanneer hij dat vraagt, u schreeuwt ‘be your dog!’ wanneer hij ‘I wanna!’ brult, en als hij had bevolen om hem zijn sloffen aan te brengen, rechtop te zitten en vervolgens een pootje te geven, had u dat ook gedaan: Jazz Middelheim at uit Iggy’s hand.

Jawel, Iggy Pop op Jazz Middelheim. Op zijn recentste plaat Free mogen blazers hun zegje komen doen, en James Osterberg, Jr. – dat is de naam waarmee hij academische papers over The Decline and Fall of the Roman Empire ondertekent – had een trompettist en een trombonist meegebracht. Het perfecte excuus om hem, nadat Lou Reed (in 2009) en Patti Smith (in 2016) hem waren voorgegaan, parmantig in Park Den Brandt te presenteren. Uit Free stonden uiteindelijk enkel de titeltrack op de set – een instrumentaal intermezzootje – en het behoorlijk catchy ‘James Bond’, dat ons héél even deed afvragen: waarom casten ze Iggy niet als opvolger van Daniel Craig?

Iggy Pop op Jazz Middelheim: aangevreten door de tand des tijds, maar Iggy bijt twee keer zo hard terug ★★★★☆
Beeld Alex Vanhee

Nevermind the bollocks, Iggy heeft al een rol: die van Godfather of Punk, en die deed hij op Jazz Middelheim alle eer aan. Bijna de helft van de set kwam uit de drie platen van The Stooges. “Lang geleden was ik jong, arm en dirty”, klonk het. “I’m still dirty.” Geen woord van gelogen. Voor ‘T.V. Eye’, het tweede nummer van de avond, had hij zijn vest al uitgedaan om zijn leerachtige bast te ontbloten, en sloeg hij uppercuts in de lucht. Een ziedend ‘Search and Destroy’, een knaller uit Raw Power, mocht de reguliere set afsluiten en mepte uw trommelvliezen aan gort. In de bisronde volgden nog de Fun House-één-twee ‘Down on the Street’ en ‘Fun House’, en eerder had hij ‘Death Trip’ ingeleid met: “Ooit ga ik moeten sterven, maar voor het zo ver is, I wanna have some fun and take you along”: zo geschiedde.

Even vreesden we dat Iggy zijn kruit te vroeg had verschoten: met ook ‘Lust for Life’ en een onverwacht sterk ‘The Endless Sea’ loerde een vijfsterrenshow om de hoek. Nadien kwamen de blazers echter een iets te prominente rol opeisen in een nochtans swingend ‘Sister Midnight’, dat net dat tikkeltje te veel naar bigbandjazz begon te neigen. 

Gelukkig zette een dreunend ‘Mass Production’ de puntjes snel op de i, en in ‘I’m Sick of You’ – zijn favoriete Stooges-song, beweerde hij in Antwerpen – kon het ons niet meer schelen dat de protopunksound met een trompet- én een trombone-solo werd aangelengd of dat het geluid bijwijlen te wensen overliet: met zijn armen in de lucht keek Iggy Pop triomfantelijk over het publiek dat hij net opnieuw had veroverd, terwijl elke 75 jaar oude spier van zijn torso onder hoogspanning stond. Dit was een concert als pees die op knappen staat: spannend, net omdat je weet dat je er niet ongeschonden uit komt.