Wetenschappers hopen Tasmaanse tijger van uitsterven te behoeden

De populatie van Tasmaanse tijgers nam af toen de mens tienduizenden jaren geleden in Australië aankwam, en opnieuw toen dingo’s - een soort wilde hond - verschenen. Uiteindelijk zwierf het buideldier alleen nog vrij rond op het eiland Tasmanië, en werd het tot uitsterven toe bejaagd. De laatste in gevangenschap levende Tasmaanse tijger stierf in de dierentuin van Hobart in 1936.

De thylacine kreeg de bijnaam ‘Tasmaanse tijger’ vanwege de strepen op zijn rug, maar het dier was eigenlijk een buideldier, een Australisch zoogdier dat zijn jongen grootbrengt in een buidel. Een groep Australische en Amerikaanse wetenschappers is van plan stamcellen te nemen van een levende buideldiersoort met vergelijkbaar DNA, en dan gen-editing technologie te gebruiken om de uitgestorven soort “terug te brengen” of een zeer dichte benadering daarvan.

Op die manier zou volgens hen de eerste thylacine over 10 jaar weer in het wild zou kunnen worden geïntroduceerd. Het zou een opmerkelijke prestatie zijn voor de onderzoekers die het proberen, en een aantal wetenschappelijke doorbraken vereisen. “Ik denk dat we binnen 10 jaar onze eerste levende baby thylacine zouden kunnen hebben, sinds ze bijna een eeuw geleden tot uitsterven werden gejaagd”, zegt professor Andrew Pask, die het onderzoek leidt aan de Universiteit van Melbourne.

Het idee om de Tasmaanse tijger terug te brengen bestaat al meer dan 20 jaar. In 1999 is het Australisch Museum begonnen met een project om het dier te klonen, en sindsdien zijn er met tussenpozen verschillende pogingen ondernomen om levensvatbaar DNA uit monsters te halen of te reconstrueren. Dit laatste project is een samenwerkingsverband tussen wetenschappers van de Universiteit van Melbourne en het in Texas gevestigde bedrijf Colossal.

Als wetenschappers erin slagen het dier weer tot leven te wekken, zou dat de eerste “de-extinctie” in de geschiedenis betekenen, maar veel externe deskundigen zijn sceptisch en twijfelen aan de wetenschap die erachter zit. “Uitsterven is een sprookjesachtige wetenschap”, vertelt Associate Professor Jeremy Austin van het Australische Centrum voor Oud DNA aan de Sydney Morning Herald, eraan toevoegend dat het project “meer over media-aandacht voor de wetenschappers gaat en minder over het bedrijven van serieuze wetenschap”.

Het Amerikaanse bedrijf haalde vorig jaar de krantenkoppen met zijn plannen om een soortgelijke genbewerkingstechnologie te gebruiken om de wolharige mammoet weer tot leven te wekken - een technologische prestatie die nog tot stand moet worden gebracht.

Zeldzame witte olifant geboren volgens staatsmedia Myanmar

Grootste vleesetende dino was een echte zwemmer, blijkt uit nieuwe studie

‘s Werelds grootste plant ontdekt nabij West-Australische kust