Techno-dj Enrico Sangiuliano over hits, raves en zijn vrouw Charlotte de Witte: ‘Voor ik haar kende, draaide ik haar muziek al’

“Wie?”, vroegen veel mensen zich af toen Charlotte de Witte begin vorig jaar een foto postte van haar en Enrico Sangiuliano, allebei met een verlovingsring om de vinger – intussen zijn ze getrouwd. De Italiaan staat nochtans al sinds eind jaren negentig achter de draaitafels, waarvan ongeveer een derde als internationale topper. Zijn tracks kamperen weken in de hitparades van Beatport – zeg maar het iTunes voor dancetracks – en zijn bekendste nummer ‘Moon Rocks’ werd in 2017 door de bezoekers van het Nederlandse dancefestival Awakenings verkozen als derde beste technoplaat aller tijden, boven nummers als ‘The Man with the Red Face’ van Laurent Garnier en ‘Flash’ van Green Velvet.

Met zo’n status is het bijna raar dat Sangiuliano zondag pas voor de eerste keer in de Boiler Room van Pukkelpop zal spelen. Net geen 24 uur eerder zal Charlotte de Witte het hoofdpodium afsluiten, na Tame Impala. Die eer kreeg ze onlangs ook op Tomorrowland, als eerste vrouw en eerste techno-dj ooit.

Als ik in de backstage van het Boomse festival tegenover Sangiuliano zit en al die prestaties opsom, beginnen zijn ogen te fonkelen. “Ik herinner me nog goed de eerste keer dat ik haar vertelde hoe goed ik haar muziek vond. Ik was haar tracks al een tijdje aan het draaien in mijn eigen sets, zonder dat ik haar zelfs maar kende. Maar dan zie je haar in het echt draaien, praat je backstage over muziek, ga je samen op vakantie omdat de tourschema’s per toeval overeenkomen... Wanneer de vonk nu echt is overgeslagen, kan ik eigenlijk niet zeggen.”

Draaien aan alle knopjes

In Humo vertelde De Witte pas nog dat ze “één heel toffe date” hadden gehad in februari 2020, net toen het coronavirus lelijk begon huis te houden in Italië. Waarop zij Sangiuliano prompt meenam naar haar appartement in Gent. “Dat was niet slecht, zo’n maand niksen, maar toen dachten we: waarom steken we niet samen iets in elkaar?”

Dat iets werd een remix van de tranceklassieker ‘The Age of Love’. Het nummer is van het Italiaans-Franse dj-duo Age of Love, het origineel werd uitgebracht op het Belgische Diki Records. De ideale track om de liefde tussen De Witte en Sangiuliano te bezegelen dus, maar ook en vooral een alternatieve zomerhit: het nummer is de laatste weken overal te horen waar er te dansen valt en op Beatport breekt het ook een jaar na de release nog potten.

“Het was niet eens ons plan om het uit te brengen, we wilden gewoon iets proberen”, zegt Sangiuliano. “Ik merkte meteen dat we totaal anders werken in de studio. Ik was vroeger sound engineer voor een opnamestudio en moet nog steeds aan elk knopje gedraaid hebben voor ik tevreden ben. Charlotte hoort iets in haar hoofd en sleutelt tot ze precies díé klank heeft.”

Een set op Tomorrowland of Pukkelpop betekent voor de Italiaan niet dat hij even zijn schoonouders kan bezoeken. Zelfs de mainstageset van zijn vrouw zal hij niet meemaken, want dan speelt hij in Frankrijk. Omgekeerd vertrekt De Witte meteen na haar show op Pukkelpop richting New York waar ze op 26 augustus haar eigen KNTXT-show in The Brooklyn Mirage heeft.

Het is, zeker in het jaar van de knaldrang, het leven van een grote dj. “In de zomer is het vliegen, landen, draaien en weer door. Op geen enkel moment heb ik tijd om met iets anders bezig te zijn dan mijn werk. Niet in België, maar ook niet in Italië. Natuurlijk wil je soms weleens ergens een paar dagen blijven, maar dat zijn de keuzes die ik maak.”

Het heftige levensritme van de platenridder verklaart waarschijnlijk waarom er zoveel dj-koppels zijn. Dimitri Vegas en Anouk Matton zijn het bekendste voorbeeld, maar ook Amelie Lens trouwde onlangs met haar collega Farrago, Adam Beyer vormt al jaren een technopowerkoppel met Ida Engberg, en ook Simina Grigoriu, alias mevrouw Paul Kalkbrenner, staat zelf in de booth. “Ik zou met niemand anders dit leven kunnen leiden dan met Charlotte”, bevestigt Sangiuliano. “Zij ook niet, trouwens.”

Lissabon

Nieuwe muziek maken doet de producer dan ook vaak onderweg. Zijn laatste solohit, ‘Future Dust’, componeerde hij bijvoorbeeld op Ibiza. “In een verlaten boshut, als een echte hippie”, lacht hij. “Muzikaal is het een knipoog naar de psytrance, de muziekstijl waar ik in de jaren negentig verliefd op werd. Het was de tijd van de illegale raves, waar ik met open armen werd ontvangen en voor het eerst mocht laten horen wat ik in mijn slaapkamertje had geknutseld.”

Vandaag heeft hij een net iets andere status. “Voor mijn creativiteit vind ik het niet altijd goed om zo bekend te zijn. Ik voel dat elke keuze die ik maak beoordeeld zal worden. Maar je kunt niet anders dan je eigen pad volgen. Zodra je denkt aan wat de mensen zullen denken, krijg je niks meer gemaakt.”

“Wanneer mijn eerste vrije dag is na de zomer?” Sangiuliano scrolt op zijn smartphone. “7 september. Geen zorgen, die dag zal er snel genoeg zijn.” Hij heeft alvast een mooie plek om die door te brengen. “Charlotte en ik zijn onlangs in Lissabon gaan wonen. Daar aan het strand gaan liggen met een streepje reggae en een spliff: laat maar komen.”

Enrico Sangiuliano speelt op zondag om 21.00 u in de Boiler Room van Pukkelpop.

Charlotte de Witte speelt op zaterdag om 01.00 u op de Main Stage van Pukkelpop.

Nog 8x knaldrang op Pukkelpop

100 gecs (zaterdag, 01.00 u, Castello)

100 gecs komt uit Missouri en is van mening dat alles kapot mag: dansbenen en stembanden, maar ook alle denkbare normen over wat smaakvolle muziek zou zijn. Verzopen in de autotune zingen ze over Doritos, paarden en bankautomaten, hun geluid is dat van een lunapark op steroïden. Agenten van de smaakpolitie, neem hier en nu al de benen, dan heeft de rest tenminste wat plek om te dansen.

Anfisa Letyago (vrijdag, 23.00 u, Boiler Room)

Een paar jaar geleden drukte Anfisa Letyago een USB-stick in de handen van technolegende Carl Cox. Die draaide haar muziek nog dezelfde avond en sindsdien is Letyago’s naam er eentje die klinkt als een kickdrum. Zelf zegt de Napolitaanse dat ze geen regels heeft, maar een eigen sound heeft ze onmiskenbaar: weldadige techno die stuwt zonder te stampen, met een melancholische rand en wat lekkers voor de tranceliefhebber.

Chibi Ichigo (donderdag, 1.00 u, Club)

“Welkom in de Chibi Rit, ziet dat ge goed vastzit”, zingt Sabina ‘Chibi Ichigo’ Nurijeva op haar laatste ep en daarmee is er al veel gezegd. Met haar Nederlandstalige stamppot van pop, rap en rave sluit ze nog het dichtste aan bij De Jeugd van Tegenwoordig, The Opposites en Joost. Op Pukkelpop krijgt ze eindelijk de grote nachtelijke spot die ze verdient, als hoogtepunt van een goed gevulde zomer.

Gabber Eleganza Presents The Hakke Show (vrijdag, 18.45 u, Boiler Room)

Na twee jaar zonder nachtleven zijn er deze zomer drie trends zichtbaar op de dansvloer: hard, harder en hardst. Zelfs gabber is aan een revival begonnen. Goed nieuws voor Alberto Guerrini: de Italiaanse dj archiveert op zijn blog Gabber Eleganza al tien jaar lang de hoogdagen van het hakken en draait onder dezelfde naam ook hardcoreklassiekers. Aan u om de rubbertegels uit de vloer te stampen alsof het 1995 is.

KI/KI (zaterdag, 21.30 u, Booth)

Kiki Wesselo is de Jaap Stam van het nachtleven. Niet per se omdat ze Nederlands is, maar wel omdat haar beenharde sets aanvoelen als tackles met het gestrekte been. Wesselo mixt hardtrance, gabber en rave, wordt week van alles wat uit de jaren negentig komt en laat de dansvloer ademhalen met lolletjes à la Crazy Frog. Trippen naar memory lane tot het zweet in uw bilnaad staat.

Klaps (vrijdag, 15.45 u, Boiler Room)

Er is méér in technoland België dan Charlotte en Amelie. Thomas Klaps, om maar iemand te noemen. De Limburger met de leeuwenmanen is kind aan huis bij Studio Brussel en het lievelingetje van Pan-Pot en Reinier Zonneveld. Zijn sound is strak en gespierd, op maat van de Boiler Room dus. Wie er drie jaar geleden bij was toen hij in Kiewit de boel al eens afbrak, weet waarover we praten.

Mall Grab (zaterdag, 21.30 u, Boiler Room)

Voor lovers van elektronica is Londen een warm bad waarin het altijd wel ergens bubbelt. Ook Australiër Jordon Alexander, alias Mall Grab, vond er zijn thuis en kwam onlangs boven water met What I Breathe, een extatische plaat vol breakbeats, jungle en trancesynths. Nu al een verzoekje: ‘Understand’, waarop Brendan Yates van hardcoreband Turnstile zijn amandelen in frut schreeuwt.

Vitalic (vrijdag, 00.00 u, Marquee)

Wat valt er nog te zeggen over Vitalic na twintig jaar aan de top van de Franse elektro en op de vooravond van zijn vierde Pukkelpop? Genoeg, want de man brengt zijn nieuwe dubbelaar DISSIDÆNCE mee naar Kiewit. De plaat zou Pascal Arbez’ zoektocht naar zijn muzikale wortels verklanken. U weet al lang wat dat betekent, of anders weet u het nu: pompende raverockdiscolectro voor oude zielen en jonge benen.