Het magnifieke uitzicht over de Abdij van Averbode krijg je er gratis en voor niets bij. ©  Christof Rutten

Wandelen aan het westelijkste punt van Limburg: met goddelijk ijsje van de Lekdreef als beloning

Averbode -

In de zomer wandelen we vier keer aan het randje van Limburg: zowel noord, oost, zuid als west. Goddelijk ijs, heerlijk gekoelde verse limonade en verfrissende schaduw van het bos: aan de abdij van Averbode is het hemels wandelen.

Christof Rutten

De klokken luiden als we aan de abdij van Averbode arriveren. Een kleine menigte wandelt de kerk binnen. Het is half elf, op een doordeweekse dag. Elke dag vieren de norbertijnen hier een eucharistie een kwartier of een half uur voor de noen.

Het stuk abdij links van de kerk wordt mooi weerspiegeld door een ondiepe waterpartij. Een plek van reflectie. ©  Christof Rutten

Het stuk abdij links van de kerk wordt mooi weerspiegeld door een ondiepe waterpartij. Een plek van reflectie. Tegen de muur buiten hangen foto’s die het leven binnen tonen. ‘Godzoekers in een goddeloze tijd’ staat bij een van de foto’s geschreven.

Brandpunt

Rust, stilte en groen maken het reflecteren over leven en dood hier wat makkelijker. Rust, stilte en groen maken van de plek ook een toeristische bestemming. De weg die langs de abdij passeert richting Laakdal, roept een instant vakantiegevoel op. En dat we hier op een uiterste punt van Limburg zitten, zie je aan de opeenstapeling van borden die ons verwelkomen als we een parkeerplek zoeken. In no time zit je in Limburg, dan plots in Vlaams Brabant en dan weer in Antwerpen. Drie provincies smelten hier samen op één spiritueel brandpunt.

©  Christof Rutten

Je wandelt hier via knooppunten en je kan dus je tocht zo lang of zo kort maken als je wil. Er zijn ook enkele suggesties voor routes. Zo stoten we tijdens onze speurtocht op voorhand op De Roze Mars, ooit uitgestippeld op initiatief van Pink Ribbon.

Aan de abdijpoort slaan we scherp rechtsaf en wandelen zo het Mariapark in. Met uiteraard een grot waarvan de nis rechtsboven nét groot genoeg is om de heilige maagd een plekje te geven. Verderop duiken nog gebouwen en constructies op, soms erg bevreemdend. “Een katholiek pretpark”, merkt onze wandelpartner gevat op. Rotsen van beton en staal. En met barsten. Ook de Kerk is niet tegen de kracht van de natuur en de tijd bestand. Panta rhei, alles stroomt.

(lees verder onder de foto’s)

©  Christof Rutten

Een paadje langs een Grieks tempeltje leidt ons het park uit. ©  Christof Rutten

Minibos

Een paadje langs een Grieks tempeltje leidt ons het park uit. We steken de weg over en duiken het bos in. Dit is dé omgeving voor een groot deel van de route. Kempense zandgrond, hoge bomen - zowel naald als loofbos - met daaronder een indrukwekkend minibos van varens. Veel open plekken zijn er niet, alleen als je aan een van de verscholen vijvers komt, duikt de zon weer op. Dit is een goeie wandeling om te doen als het erg warm is. De beschutting van het bos zorgt voor de gewenste afkoeling.

De passage door de bossen is werkelijk prachtig. ©  Christof Rutten

We steken de weg opnieuw over en belanden op het terras van bistro Het Moment. Even pauze. Nog te vroeg voor een trappist - al denken enkele oudere heren en dames een tafel verderop daar duidelijk anders over - en dus bestellen we een homemade lemonade. Heerlijk! Met lekkere stukjes granaatappel. Langs de bistro wacht een paard geduldig op zijn baasje om weer verder te stappen.

Twee bollen

Nog eens het bos in, maar nu verandert het landschap. Rechts duiken weides op en plots beseffen we dat we richting die vakantieweg naar Laakdal aan het wandelen zijn. We draaien het hoofd nog wat meer achterom en zien nu de abdij prachtig in het landschap liggen. Alsof het altijd zo is geweest en de torens en de stallen (ja, ook in Averbode zitten ze met stikstof te worstelen) vaste elementen zijn van de natuurlijke omgeving. De route blijft buigen, zodat het zicht op Averbode alleen nog maar beter en mooier wordt. Ook het bos is op deze passage werkelijk prachtig.

IJsjes eten is al een lange traditie in de ‘Lekdreef’ van Averbode. ©  RR

De ultieme beloning nadert nu in rasse schreden: we komen in de befaamde Lekdreef terecht, de plek waar al decennialang ijsjes worden verkocht en gesmikkeld. Er staan twee kraampjes als we arriveren: allebei dezelfde prijs, allebei dezelfde smaken. “Familie van elkaar”, klinkt het. “We gaan geen ruzie maken.” Eén bol rozijn-rum voor de madam en een frisse bol citroen voor ondergetekende dan maar. Calorietje weg, calorietje bij. Hey, ook panta rhei.

Praktisch

Aard van de tocht

Vlakke wandeling op onverharde wegen, veelal door het bos, maar ook met af en toe moeras, vijvers en heide. Naar het einde toe krijg je fraaie uitzichten op de abdij van Averbode.

Afstand

7,6 km

Signalisatie

Wandelknooppunten 100 - 98 - 293 -292 - 144 - 384 - 107 - 292 - 104 - 91 - 96 - 294 - 279 - 84 - 85 - 86 - 87 - 90 - 100

Start/Parking

Parking 1, Hertselsebaan, Scherpenheuvel-Zichem

51°02’01.4”N 4°58’27.4”E

Meer info

www.wandelknooppunt.be

Abdij en horeca: www.averbodemoment.be en www.abdijaverbode.be

Aangeboden door onze partners

Hoofdpunten

Aangeboden door onze partners

Beste van Plus

Lees meer