Waarom vrouwen nog zo vaak een orgasme faken: ‘We vrijen niet lang genoeg’

‘Of ze hun verhaal anoniem kunnen vertellen?’ Alle vrouwen die we spreken leggen de vraag onmiddellijk op tafel. Het bewijst meteen dat er nog een flink taboe rond dit onderwerp heerst. Ook op Twitter word ik ermee geconfronteerd. Daar krijgt mijn vraag of er vrouwen willen getuigen over waarom ze zich genoodzaakt voelden of voelen om een orgasme te faken al snel een reactie van plastisch chirurg Jeff Hoeyberghs, die komt uitleggen dat 50 procent van de vrouwen nooit klaarkomt. Hij vraagt er meteen bij of ik ook bij die 50 procent hoor.

Andere mannen reageren gepikeerd: ‘Ik herken dit niet’, ‘Bij mij doen vrouwen dat nooit’ of ‘Vrouwen die het nodig vinden om dat te doen, hebben problemen’. Ik vrees dat de mannelijke twitteraars de plank hier toch misslaan. Uit onderzoek blijkt namelijk dat 50 procent van de vrouwen weleens een orgasme faket of dat in het verleden al eens deed.

De vraag die mannen aan vrouwen stellen: ‘Ben je klaargekomen?’, mag dan wel steeds meer genormaliseerd zijn, pakweg vijftig jaar geleden was er nog geen sprake van. “Je kunt seksualiteit nooit los zien van de maatschappelijke realiteit van relaties en de functie die seks heeft in partnerrelaties”, legt seksuoloog Rika Ponnet uit. “Vroeger was dit duidelijk en ‘veilig’. Binnen het huwelijk was seks een recht voor mannen en een plicht voor vrouwen. Je kon als man dus ook niet openlijk afgewezen worden. In die tijd mocht je als vrouw vaak al blij zijn als je geen pijn ervoer tijdens de seks. Genot tijdens seks was taboe, zeker voor vrouwen. Vrijen deed je om je voort te planten binnen een huwelijk. Over het vrouwelijk orgasme was weinig bekend en mannen hielden zich er niet mee bezig. Je orgasme faken — zoals veel vrouwen tegenwoordig doen — was dan ook niet nodig.”

Kwetsbaar ego

“In een heteroseksuele relatie start je nu eenmaal met twee verschillende lichamen”, zegt seksuoloog Wim Slabbinck. “Mannen en vrouwen zien er niet alleen lichamelijk anders uit, de lichamen wérken ook anders. Dat leidt tot kwetsbare ego’s, bij mannen en bij vrouwen.”

“Als een man een vrouw wil laten klaarkomen, en de vrouw geeft aan dat het niet lukt, dan kan het mannelijk ego daardoor geraakt worden”, bevestigt seksexperte Ruud Poppe. “Als je dan als vrouw je orgasme faket, denkt de man dat hij goed bezig is en dat hij die vrouw kan laten klaarkomen.”

Als je met vrouwen praat over orgasmes faken, komt het mannelijk ego wel vaker aan bod. De vrouwen die ik voor dit stuk spreek, geven alleszins aan dat ze vinden dat ze er voorzichtig mee moeten omspringen, dat het mannelijk ego een breekbaar goedje is dat je niet (te vaak) wilt stukslaan.

Ook Lisa* (25) herkent dit. “Ik fakete mijn orgasme bij mijn ex-partner, vooral om zijn onzekerheid te drukken. Hij bleef proberen om me te laten klaarkomen, maar dat werkte niet.

Op een bepaald moment is faken dan makkelijker. “In onze twee jaar durende relatie ben ik twee keer klaargekomen. En eerlijk: ik ben zelfs niet helemaal zeker van die twee keer. Misschien maakte ik dat mezelf wijs. Mijn ex had daarentegen ongeveer drie keer géén orgasme, en had toen ook elke keer troost nodig. Hij voelde zich te min, omdat hij even niet kon presteren zoals een man dat in zijn hoofd altijd moet kunnen. Het was alleszins een vreemde ervaring.”

Hoe bestaat het dat iemand niet zeker is of die wel of niet is klaargekomen? Het buitengewone gevoel van even uit je lichaam kunnen treden en in extase van genot je lijf over te geven aan jezelf of een ander, lijkt me persoonlijk niet iets wat je zomaar in een vergeethoek van je brein parkeert. Ruud Poppe corrigeert me: “Niet zeker weten of je klaargekomen bent kan absoluut. Sommige vrouwen ervaren grote orgasmes, voor anderen kunnen die klein, vluchtig en amper voelbaar zijn.”

Het vrouwelijk orgasme bespreken is dan ook een beetje als appels van Jonagold, Elstar of Goudreinet met elkaar vergelijken. Ja, het zijn allemaal appels, maar toch zijn de verschillen enorm. Idem wat klaarkomen betreft: ook dat kan op veel verschillende manieren en in diverse stadia van intensiteit. Om te beginnen is er al een verschil tussen een clitoraal en een vaginaal orgasme.

“Ik zie ook een verschil tussen snel klaarkomen en een diep orgasme ervaren”, vertelt Poppe. “Door te masturberen met een vibrator, kun je jezelf bijvoorbeeld héél snel laten klaarkomen, zelfs als je clitoris niet per se opgezwollen is en als je niet opgewonden bent. Je zult dan niet dezelfde intensiteit ervaren als wanneer je jezelf de tijd geeft om naar een orgasme toe te werken. Gevoelsmatig zit daar mogelijk een verschil. Een orgasme kan een halve seconde duren, of meerdere minuten. Het is moeilijk om daar een lijn in te trekken.”

Uitsloven

Klaarkomen of een orgasme bereiken gebeurt meestal door masturbatie of penetratie. Of je dat alleen of met een partner doet, beïnvloedt vaak de snelheid waarmee je een orgasme bereikt. Waar veel vrouwen binnen de vijf minuten een snelle fix regelen met hun vibrator, duurt dat allicht langer als er een partner in het spel is.

“Vrouwen faken hun orgasme om een simpele reden”, zegt Wim Slabbinck. “We vrijen niet lang genoeg. We weten uit onderzoek dat faken vooral voorkomt bij heteroseksuele koppels. Een gemiddelde vrijpartij duurt daar tussen de 10 en 14 minuten, waarbij penis-in-vaginaseks ongeveer 6 minuten in beslag neemt. Lesbische koppels vrijen dan weer gemiddeld tussen de 30 en 45 minuten. Als je weet dat vrouwen gemiddeld 10 tot 14 minuten nodig hebben om klaar te komen, en dat vooral doen door voorspel, is het snel duidelijk waar het probleem zit.”

Zo ook bij Hanna* (40): “Toen ik op de universiteit voor het eerst seks had, dacht ik dat het niet meer voorstelde dan een penis die in en uit mijn vagina ging. Ik had geen idee wat de bedoeling van seks was of dat een vrouw kon klaarkomen. Niemand van die mannen deed ooit moeite of nam de tijd om te vragen wat ik lekker of fijn vond. Omdat ik nooit seksuele opvoeding kreeg over mijn eigen vulva en clitoris — en hoe die werken — dacht ik dat het zo hoorde.”

En daar wringt nog altijd het schoentje. Vaak gaat het bij seksuele opvoeding niet verder dan een condoom-over-banaan-demonstratie, en ontluikende seksuele gevoelens in de puberteit worden nog altijd zo veel mogelijk de kop ingedrukt met horrorverhalen over meisjes die op hun 14de zwanger worden.

“Ik heb zelf twee pluszoons die aangeven dat ze tijdens de seksuele opvoeding bitter weinig leren”, zegt Poppe. “We moeten veel meer met elkaar praten over seksualiteitsbeleving. Zeker voor jongens en meisjes van 17 à 18 jaar moeten scholen echt initiatief nemen om hen zonder taboe of schaamte zaken over seks bij te brengen. Want als ze er op de schoolbanken al niet over leren praten, hoe kunnen we dan verwachten dat ze dat later met een partner kunnen?”

“Mijn vriendinnen en ik zaten allemaal in hetzelfde schuitje toen we 18 waren”, vertelt Lisa. “We dachten dat het normaal was dat we nooit klaarkwamen, en dat onze vriendjes daar geen moeite voor deden. Wisten zij veel. Omdat we op school al te horen hadden gekregen dat we als vrouw sowieso minder zouden klaarkomen, legde ik me erbij neer dat seks gewoon iets prettigs was, maar ook niet meer dan dat. Ik fakete mijn orgasme tijdens het vrijen om mijn vriend een plezier te doen. Erover praten durfde ik niet, want ik had er nooit eerder iets over gezegd. Plots toegeven dat ik soms fakete, zou misschien voor ruzie zorgen.”

Als Wendy* (45) mijn vraag — waarom ze faket(e) —hoort, moet ze lachen. Hoewel ze het vandaag niet meer doet, is faken voor haar kinderspel. Dat bewijst het audiobericht dat ze vanuit de wagen, al rijdend, stuurt. ‘Wil je het even horen? Ik doe het wel voor.’ In een vingerknip ‘komt’ ze op het eerste gehoor overtuigend en langgerekt ‘klaar’. “Natuurlijk fakete ik mijn orgasmes vroeger”, zegt ze daarna. “Deed niet iedereen dat dan? Ik heb dat vaak gedaan. Soms ook omdat de seks te lang duurde en mij niet echt opwond. Na een goede fake was ik er vanaf en kon ik slapen. Vaak was het dus pure gemakzucht. En ik was er ook gewoon best goed in.”

Ook na haar perfect nagebootst orgasme drie keer afgespeeld te hebben, moet ik concluderen dat ik het onderscheid niet zou kunnen maken. Zouden mannen daar ook niet in slagen?

“Als je zelf al eens klaargekomen bent, weet je hoe dat werkt en kun je dat perfect faken”, bevestigt Poppe. “Bovendien kun je heel wat voorbeelden uit films, series en porno halen. Ik moest ooit tijdens een quiz het onderscheid maken tussen iemand die tennis speelde of een orgasme kreeg. Dat was moeilijk, dus ik kan me voorstellen — omdat er zo veel verschillende orgasmes zijn — dat een man het niet doorheeft wanneer je faket.”

Vrouwen die als volleerde actrices een orgasme kunnen faken is niet het enige probleem. Dát vrouwen het nog altijd nodig vinden draagt bij aan de vicieuze cirkel waarin ze verstrikt raken. Praten over wat je tijdens de seks fijn en lekker vindt en hoe je klaarkomt, is volgens experts bij veel koppels in Vlaanderen nog altijd iets waar liever met een boog omheen gelopen wordt. “Daardoor wordt faken een strategie”, legt Slabbinck uit. “Als je je onder druk gezet voelt om vaginaal klaar te komen, als je pijn ervaart, of de seks niet prettig vindt, is het een makkelijk middel om de seks te eindigen. Je partner denkt dat je bent klaargekomen en is tevreden. Met het faken van je orgasme kun je de idealen nastreven die de maatschappij weerspiegelt.”

“Met zijn handen of oraal kon mijn ex me wel laten klaarkomen, maar tijdens de penetratieseks lukte het nooit”, vertelt Gina* (38). “Daarom fakete ik mijn orgasmes om hem het gevoel te geven dat hij goed bezig was. Ik zag daar geen graten in. Pas toen ik tijdens onenightstands ook aan de lopende band fakete, begon ik in te zien dat het wel een probleem vormde, maar ik durfde er niet over te praten.”

Veel vrouwen die hun orgasme faken denken vaak dat ze de enigen op de wereld zijn. Daardoor schamen ze zich en praten ze er niet over. Bovendien loert een sneeuwbaleffect om de hoek. Zodra je ermee begint, is het ook moeilijk om ermee te stoppen. “Als vrouwen zich met dergelijke problemen in mijn praktijk aanmelden, merk ik dat dat psychologisch moeilijk ligt”, zegt Slabbinck. “Het is vaak ook iets wat niet makkelijk op te geven is. Je kunt het vergelijken met iemand die ontrouw is. Hoe langer het duurt, hoe moeilijker het wordt om de waarheid te vertellen. Tot dat punt spiegelde je immers een bepaald beeld over je eigen seksualiteit voor, over hoe je klaarkomt. Voor een partner is het dan moeilijk om te begrijpen waarom klaarkomen plots niet meer lukt.”

Uit onderzoek blijkt trouwens volgens Slabbinck dat veel mannen niets liever doen dan een vrouw te laten klaarkomen; het wordt gezien als iets egobevestigends. “Als vrouw is het dus belangrijk om na te denken over wat je zelf prettig vindt en daarover te durven communiceren. Eerlijk bekennen dat je soms faket, kan iets transformatiefs zijn in een relatie of een startpunt zijn van een noodzakelijk gesprek.”

“In bed sloven nogal wat mannen zich vandaag behoorlijk uit”, vertelt Rika Ponnet. “Het is het spiegelbeeld van de vrouw die een orgasme faket, om de uitslover tegemoet te komen of om ervoor te zorgen dat hij stopt. Niets zo vermoeiend en zelfs onaantrekkelijk als een man die alleen voor jouw orgasme aan de slag is. In die zin is het gefakete orgasme bij vrouwen iets typisch voor de eerste seksuele revolutie, die trouwens vooral een tegemoetkoming was aan het kwetsbaar mannelijk ego. Vandaag is seks een wezenlijk aspect van onze partnerkeuze. Maar het feit dat onze identiteit nu ook meer geseksualiseerd is, maakt ons kwetsbaar, voedt onze diepgewortelde angst voor afwijzing. En die angst wordt groter, omdat relaties volatieler zijn, omdat een falend seksleven nu ook een geldige reden is voor een relatiebreuk en seksuele trouw steeds meer onder druk staat. Concreet betekent dit dat mannen én vrouwen zich erg pleasend gedragen. Iedereen probeert zichzelf seksueel aantrekkelijk(er) te maken. Kijk naar Instagram.”

De strijd opgeven

Een jaar na haar vorige relatie liep Lisa haar huidige vriend tegen het lijf. “We kenden elkaar al als vrienden. Daardoor was het veel gemakkelijker om over alles te praten, ook over dat ik mijn orgasme vroeger wel eens fakete. Bij hem merkte ik dat dat nooit nodig was. Hij haalde plezier uit mij seksueel genot geven, en dus was de dynamiek automatisch volledig anders. Ik heb het gevoel dat veel mannen denken dat hun partners nooit een orgasme zouden faken. Ze kunnen dat moeilijk aanvaarden. Maar misschien moeten ze het niet direct opvatten als een persoonlijk falen. Mijn huidige vriend ziet het alleszins niet zo. En dat alleen al is een echte verademing.”

Lisa legt daarmee de vinger op de zere — of is het gevoelige? — plek. Veel jonge vrouwen, zo klinkt het bij experts, zijn bang om als moeilijk ervaren te worden. Moeilijk omdat ze niet meteen nat worden, moeilijk omdat het even duurt of moeilijk omdat het klaarkomen uiteindelijk toch niet lukt.

“Je bent niet moeilijk, je bent perfect normaal”, zegt Poppe. “Dat wordt alleen veel te weinig gecommuniceerd. In films of series lijkt het alsof alle vrouwen altijd direct een orgasme krijgen. Kijk naar een serie als Bridgerton, en je snapt wat ik bedoel. En dat is deel van het probleem. We hebben vrouwen geleerd dat ze zogezegd in een sneltempo orgasmes kunnen krijgen. Bij de meeste vrouwen is dat helemaal niet zo, laat staan dat een vaginaal orgasme überhaupt plaatsvindt.”

Maar hoe doorbreek je, zodra je fakend in een relatie zit, die cyclus? Volgens Slabbinck is het belangrijk om als koppel of vrouw niet te gaan denken over hoe je langer kunt vrijen, maar wel hoe je meer ruimte kunt creëren om een vrouw de kans te geven op haar gemak klaar te komen. Zonder druk of vooroordelen.

Wendy vertelt dat ze vroeger met een seksverslaving kampte. “Toen draaide mijn wereld rond seks. 24 op 24 was ik ermee bezig. Doordat ik zo veel penetratieve seks had, moest ik soms wel faken, want je kunt niet elke keer blijven klaarkomen. Dat kon mijn lichaam gewoon niet aan. Met mijn huidige partner ervoer ik seks voor het eerst op een totaal andere manier. Ook buiten de slaapkamer praatten we er veel over en we zorgen dat we met onze drukke agenda’s bewust tijd en ruimte voor seks maken. Daardoor geniet ik er oprecht en intens van.”

Ook Hanna’s seksleven ziet er tegenwoordig anders uit. “Voor mij is er veel druk weggevallen sinds ik de strijd om klaar te komen opgaf. Klaarkomen lukt me nog altijd niet, maar ik heb ondertussen wel geleerd dat dat niet het einddoel is. Ik vind het leuk om uit te zoeken wat ik tof vind en de opbouw van seks kan me tegenwoordig echt voldoening geven. Door mijzelf onder druk te zetten en verdrietig te zijn omdat ik geen orgasme krijg, gaat het ook niet lukken. Dus laat ik het beter los en geniet ik van wat wel kan.”

De namen van de vrouwen zijn anoniem gemaakt. Hun echte namen zijn bij de redactie bekend.